Fréttablaðið - 30.04.2011, Qupperneq 65

Tempra
Egilsstöðum · Þverklettum 1 · Sími: 471 2002
Akureyri · Draupnisgötu 5 · Sími: 462 3002
Reykjavík · Skeifunni 5 · Sími: 581 3002
Það er sorgleg staðreynd að hér á landi skuli vera fólk
sem á ekki fyrir brýnustu nauðþurftum og þarf að leita
til hjálparsamtaka til að framfleyta sér og sínum. Þessi
vandi er ekki nýr í íslensku samfélagi. Ábyrgð stjórnvalda,
bæði sveitarfélaga og ríkis, er rík. Okkar skylda er að
horfast í augu við vandann, segja fátæktinni stríð á
hendur og útrýma henni.
Það leitar enginn til annarra eftir mat og öðrum
nauðþurftum sem ekki þarf á aðstoð að halda, hver
sem ástæða vandans kann að vera hverju sinni. Nokkur
skipulögð hjálparsamtök aðstoða fólk sem býr við þessa
neyð og hafa sum hver sinnt því starfi lengi. Fjöldi fólks
gefur vinnu sína til hjálparstarfsins, aðrir gefa fjármuni
eða leggja eitthvað annað af mörkum sem gagnast getur
þeim sem þurfa aðstoðar við. Störf hjálpar samtakanna
eru ómetanleg svo lengi sem fólk þarf á aðstoð þeirra
að halda. Mestu skiptir þó að hjálpa fólki til sjálfshjálpar
svo enginn þurfi að standa í þessum sporum.
Síðustu misseri hefur verið deilt um fyrirkomulag
aðstoðarinnar sem hjálparsamtökin veita. Gagnrýnt er
að fólk þurfi að standa í biðröðum eftir mat, það sé
niðurlægjandi fyrir þá sem sækja sér aðstoðina og eins
sé hætt við að einhverjir sem þurfa á aðstoð að halda
geti hvorki né vilji nýta sér slíka aðstoð. Ég deili þessari
skoðun og tel löngu tímabært að breyta þessu fyrirkomulagi.
Hjálparstarf kirkjunnar hefur nú ákveðið að breyta
tilhögun aðstoðar á sínum vegum. Úthlutun matargjafa
verður hætt og frá 1. maí fá þeir sem uppfylla skilyrði
fyrir aðstoð inneignarkort sem þeir geta nýtt til að kaupa
nauðsynjar. Hjálparstarf kirkjunnar hefur jafnframt
ákveðið að horfa sérstaklega til barnafjölskyldna í sínum
stuðningi sem er vel. Önnur starfsemi verður óbreytt
og áfram lögð áhersla á hvers kyns ráðgjöf og leiðsögn.
Það er eindregin ósk mín að önnur hjálparsamtök fylgi
fordæmi Hjálparstarfs kirkjunnar og eins væri samstarf
þeirra á milli og einhvers konar verkaskipting æskileg
að mínu mati.
Hver sá sem ekki getur fætt og klætt fjölskyldu sína er
í miklum vanda og sporin eftir aðstoð hljóta að vera
óbærilega þung. Undir þessum kringumstæðum er
sérstaklega mikilvægt að fólki sé mætt af virðingu í
orði og raun. Við sem erum aflögufær skulum hafa það
hugfast að sælla er að gefa en þiggja. Eftir sem áður
er þó eina viðvarandi lausnin að bæta stöðu þeirra
sem búa við lökust kjörin hér í samfélaginu, hjálpa fólki
til sjálfshjálpar. Bæta þarf kjör þeirra sem þurfa að lifa
af ýmiss konar bótum en ekki hvað síst að auka atvinnu
til að gefa vinnufærum og fúsum höndum tækifæri á
að framfleyta sér og sínum.
Guðbjartur Hannesson,
velferðarráðherra.
Það er sælla að gefa en þiggja
Margt smátt ... – 7