Faxi - 01.12.1990, Síða 22

Hafsteinn Guðmundsson og Joe Hooley, hinn frægi fótboltaþjálfari Kefla-
víkurliösins áriö 1973.
Reykjavíkurfélagarnir
hneykslaðir
Ég hef nú stundum sagt frá því, að
félagar mínir í Reykjavík voru mjög
hneykslaðir á mér , þegar ég nýút-
skrifaður íþróttakennari var að
segja þeim að ég ætlaði að fara að
kenna íþróttir hér suður með sjó.
Suðurnes þóttu nú ekki besti staður
í heimi á þessum tíma, kanaspilling
mikil eins og þeir sögðu og margt
hér hálf rótlaust, að þeirra og ann-
arra dómi. Ég held satt að segja að
mörgum hafi fundist þetta bara „síð-
asta sort,“ að taka að sér kennslu
hérna suður frá. En hér var mér vel
tekið bæði af krökkunum og öðr-
um. Eftir á að hyggja var keyrslan
kannski eitt af því, sem reyndi hvað
mest á þolrifin í mér. Það var ekki
óalgengt að maður væri svona um
einn og hálfan tíma að keyra hér á
milli eftir malarveginum gamla.
Hann var oft á tíðum því sem næst
ófær og það var meiri háttar mál að
fara hér á milli. Svo kom fyrir að það
varð ófært vegna snjóa og þá varð
maður að gista. Samt sem áður var
þetta nú þannig, að allt var á sig
leggjandi til að detta ekki út úr æf-
ingum og keppnum, sem maður
stundaði innfrá.
Söðlað um til suðurs
Já maður var sannarlega á fullu í
íþróttunum frá morgni til kvölds.
Kannski hugsaði maður ekki um
neitt annað en sportið. Jú, reyndar
hefur það nú verið fleira, því hérna
kynntist ég konuefninu mínu Jó-
hönnu Guðjónsdóttur. Við giftumst
árið 1952 og bjuggum fyrsta árið í
Reykjavík. En svo þegar ég fór aö
sjá alvöruna í hlutunum, þá hugsaði
ég sem svo að það væri best aö
skella sér hér alveg suður. Hófumst
við þá handa við að byggja húsið
okkar við Brekkubrautina og þar
höfum við búið síðan. Það má þvi
með sanni segja að þessi eini vetur
sem verða átti í upphafi, hafi nú
teygst í að verða annað og meira.
Tvöfalt vinnuálag
Eins og áður er komið fram byrj-
aði ég að starfa í sundhöllinni 1954.
Ég hafði reyndar kennt þar eitthvað
á sumarnámskeiðum fyrstu árin
mín hér, meöan laugin var óyfir-
byggð. Fyrst í stað unnum við þarna
á sitt hvorri vaktinni ég og Arin-
björn sálugi Þorvarðarson. Heilsu
Arinbjarnar var þá tekið að hraka
svo hann færði sig fljótt um set og
fór að vinna í áhaldahúsi bæjarins.
Hann var fyrsti starfsmaðurinn við
laugina og var búinn að vinna þar
samfleytt frá 1939, er hún var vígð.
Lengi vel var það þannig, að þeir
sem kenndu í sundhöllinni kenndu
á vegum skólanna en voru þó bæj-
arstarfsmenn. Þetta kom því þannig
út að kennaramenntaðir starfs-
menn laugarinnar kenndu þegar
kenna átti en urðu líka að vera
reiðubúnir að standa kvöld og helg-
arvaktir við laugarvörslu. Þannig
má því segja að sundkennararnir
hafi verið í tvöföldu starfi. Þetta fyr-
irkomulag leiddi iðulega til þess að
það fengust bara alls ekki sund-
kennarar til starfa. Því kom það þó
nokkuð oft fyrir að maður þurfti um
lengri eða skemmri tíma að taka á
sig alla kennsluna og standa síðan til
10 á kvöldin og allar helgar. Og
margir þeir sundkennarar sem
komu til starfa við þessar kringum-
stæður toldu ekki við þetta nema
stuttan tíma.
Kennarar létu ekki bjóða sér þetta
fyrirkomulag og að því kom, að
kennslan í sundinu fór yfir til ríkis-
ins eins og önnur kennsla. Það eru
trúlega svona 12—15 ár síðan þetta
breyttist í núverandi horf.
Gullöld keflvískrar
knattspyrnu
Ég hóf að leika knattspyrnu hér
með UMFK árið 1955. Það ár tókst
okkur svona með herkjum að
skrapa saman í lið.
Iþróttabandalag Keflavíkur var
svo stofnað 1956 og valdist ég þar til
formennsku, sem ég hafði síðan á
hendi í 20 ár, til 1976. Stofnun
bandalagsins hafði tvímælalaust
heilladrjúg áhrif á íþróttalíf staðar-
ins. Sendir voru keppnisflokkar á öll
íslandsmót og við fórum að leggja
aukna áherslu á þjálfun yngri flokk-
anna og það bar sannarlega ávöxt.
Það tók IBK liöið tvö ár að komast
upp í fyrstu deild og önnur tvö áð
falla aftur niður í aðra deild. Svo eft-
ir enn önnur tvö ár vorum við
komnir upp aftur og þá hófst sigur-
ganga sem tekið var eftir.
Við hrepptum Islandsmeistaratit-
ilinn 1964, 1969, 1971, 1973 og urð-
um bikarmeistarar 1975. Lengst af á
þessu tímabili stóð liðið saman af
sama kjarnanum og gengur gjarnan
undir nafninu Gullaldarliðið.
Á árabilinu 1968—1973 var ég í
stjórn KSÍ og einnig í stjórn HSÍ og
fór ég þá mikið á milli Keflavíkur og
Hér eru vinirnir Hafsteinn Guðmundsson og Albert Guðmundsson á góðri stund. Með þeim á myndinni er eiginkona
Alberts frú Brynhildur Jóhannsdóttir.