Búfræðingurinn - 01.01.1946, Síða 31

BÚFRÆÐINGURINN
29
í Danmörku er talið að ef 100 kg. af brennisteinssúru am-
moníaki er borið á, þurfi að bera 200 til 300 kg. af kalsíumkar-
bónati á sama landið til þess að jarðvegssúrinn verði sá sami og
bann var áður en brennisteinssúra ammoníakið var borið á.
bau efni, sem eru í áburðinum, auk köfnunarefnisins, geta
baft mismunandi áhrif á þrif jurtanna. í Chilesaltpétri og
natríumsaltpétri er málmurinn natríum. Hann virðist hafa góð
abrif á sumar rófnategundir, og mun betri en málmurinn
balsíum, sem er í kalksaltpétri. Þannig mætti telja margt
Heira, sem veldur því, að verkanir áburðartegundanna eru mis-
jafnar þó nriðað sé við kg. næringarefnis.
b Val d köfnunarefnisáburði.
Þær köfnunarefnisáburðartegundir, senr aðallega Irafa verið
notaðar hér á landi eru þessar: Noregssaltpétur, kalksaltpétur,
Chilesaltpétur, brennisteinssúrt ammoníak, kalkammonsaltpét-
Ur> ammoníaksaltpétur, tröllanrjöl og að auk blandaðar teg-
undir, sem í er köfnunarefni svo senr nitroplroska og
ammophos.
Þegar velja á á milli köfnunarefnisáburðartegunda, eru það
fyrst og fremst þrjú atriði, sem koina ti! greina:
1. Verð á 100 kg.
2. Magn jurtanærandi efna í 100 kg.
3. Notagildi næringarefnanna.
Verð á kg. köfnunarefni fæst nreð því að deila köfnunarefnis-
prósentunni í áburðinunr í verðið pr. 100 kg., og verðið á kg.
köfnunarefnis með 100% verkanir nreð því að deila prósent-
tólunni fyrir verkanir inn í verð á kg köfnunarefni og nrarg-
bdda með hundrað. Erfiðast er að fá fullnægjandi upplýsingar
unr notagildi eða verkanir kölnunarefnisins í áburðartegund-
'itrunr, og eru það aðeins tilraunir, senr geta svarað því.
bað hafa verið gerðar samanburðartilraunir á þessunr áburð-
artegundum til að finna notagildi köfnunarefnisins í hverri
tegund. Tilraunir þessar lrafa verið gerðar í gróðrarstöðvun-
lUu á Akureyri, Reykjavík og á Sánrsstöðum í Fljótshlíð. Skal