Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 39
BÚFRÆÐINGURINN
37
ur steinfosfat reynzt illa, en rhenaniafosfat nokkru betur en su-
perfosfat, og elektrophos um 9% lakar en superfosfat. En þess
ber að sjálfsögðu að gæta, að flutningsgjöld og vinna við
dreifingu A kg fosfórsýru er iniklu minni í elektrophos en
superfosfati.
Þá virðist það ekki vera hættulegt, þó áburðartegundirnar
bafi ekki fosforsýruna í vatnsleysanlegum samböndum.
Það virðist vera nokkuð algeng regla, að eftir því, sem fosfor-
sýran er í torleystari samböndum, eftir því verkar áburðurinn
lengur.
Þess er áður getið, að nokkrar líkur benda til þess, eftir til-
raunum Ræktunarfélags Norðurlands og raunar einnig í til-
raununum á Sámsstöðum, að fosfórsýran í nitroplioska muni
tepast verka eins vel og fosfórsýra superfosfatsins.
3- Val á kaliáburði.
Af kalíáburði hafa þær tegundir aðeins þýðingu, sem í eru
vatnsleysanleg kalísölt. Reynslan hefur sannað, að áburðarteg-
undir, sem í eru torleyst kalísölt, venjulega kalíumsilikat, hal'a
svo litlar áburðarverkanir, að notkun þeirra kemur ekki til
greina.
Hér á landi kemur ekki til greina, vegna llutningskostnaðar,
að nota nema sterkar tegundir af kalíáburði, enda munu þær
vera mest framleiddar nú orðið. Áður fluttist hingað kalí-
áburður með 37% kalímagni (K20), síðar með 40% (KoO), og
nú styrjaldarárin áburður með 00% (KoO). Þá hefur nokkuð
yerið notað af brennisteinssúru kalí til áburðar fyrir kartöflur.
' erlendum tilraunum hefur venjulegt kalí reynzt ver í kart-
nflugörðum en brennisteinssúrt kalí, og er það talið stafa af
efninu klór, sem er í venjulegu kalí.
Það er talið, að klór lækki þurrefnismagn kartöflunnar.
Þær verði því vatnsmeiri og lakari þegar áburðartegundir, sem
klór er í eru bornar í garðana.
Hvenær á að bera á?
Um þetta atriði hafa verið gerðar tilraunir í gróðrarstöðinni