Búfræðingurinn - 01.01.1946, Page 53
BÚFRÆÐINGURINN
51
Kostur við þessa aðferð er, að hún sýnir beinlínis hver áhrif
einstök næringarefni liafa á uppskeruna og getur þannig veitt
upplýsingar, sem geta orðið að liði í áburðarnotkuninni í
uokkur ár.
En þegar bera á á til langframa verður tð nota öll áburðar-
efnin og þá hefur þessi tilraunaaðferð lítið gildi. Annað atriði
dregur einnig úr þýðingu hennar, en það er að áburðartegund-
unar verka öðruvísi þegar þær eru bornar á saman en einstak-
ar- Aburðarverkanirnar verða meiri þegar fleiri efni eru borin
a saman.
b) Áburðartegundir notaðar saman, 2 eða 3 og einstakar.
Þessi aðferð er mest notuð með mörgum afbrigðum. Algeng-
ast er eftirfarandi fyrirkomulag:
1. Áburðarlaust.
2. Köfnunarefni.
3. Köfnunarefni -þ fosforsýra.
4. Köfnunarefni + fosforsýra + kalí.
Verkanir köfnunarefnis finnast með því að draga lið 1. frá 2.
Verkanir fosforsýrunnar með því að draga lið 2. frá 3.
Verkanir kalísins með því að draga lið 3. frá 4.
Stundum eru hafðir fleiri liðir, t. d.:
5. Köfnunarefni + kalí.
6. Kalí + fosforsýra.
Verkanir einstakra áburðarefna, sem þannig eru fundnar eru
hæplega raunhæfar, því að þegar t. d. fosforsýrunni er bætt við
Eöfnunarefnið í lið 3. þá verða verkanir þess síðarnefnda ekki
Þær sömu og áður o. s. frv.
c) Áburðarefnin ávallt reynd öll saman, en mismunandi
lnagn þeirra.
Eessi aðferð er talin hafa yfirbnrði yfir hinar fyrrnefndu, og
befur hún rutt sér til rúms á síðustu árum.
Þegar til lengdar lætur er engin ástæða til að spyr ja um það
Evaða áburðarefni þarf að bera á, því að vitanlega verður að
1)era þau á öll þrjú. Hitt er aftur Iiulið, hversu mikið af hverju
þeirra þarf á hverjum stað, en það á tilraun gerð með þessari
a’ðferð að upplýsa.
f*