Búfræðingurinn - 01.01.1946, Side 80

Landbúnaðurinn og framtíð hestsins.
Eftir Gunnar Bjarnason.
Oft ber það við hér í Reykjavík og víðar, að lagðar eru fyrir
mig spurningar líkar þessari: „Hvaða þýðingu hefir það að
rækta hesta?“ Og ég minnist þess, að íslenzkur sveitamaður, senr
orðinn var prófessor, spurði mig eitt sinn með uppgerðum
barnaskap og dálitlu háði: „Er lnossarækt í því fólgin að sá
hrossum?"----Spurningar eins og Jressar sýna mikla vanþekk-
ingu á landbúnaði og vantrú á hestinum og þýðingu hans í nú-
tíð og framtíð. Á vantrú þessari ber mest í bæjunum, og er það
eðlilegt, því að þar er venjulega minnst þekking á starfsháttum
landbúnaðarins og aðstöðunni þar til aflvélanotkunar. — En
hitt er undravert, að það ber við, að bændur og sveitamenn
spyrja mig um, hvort það sé ekki tilgangslaust að vera að rækta
og kynbæta hestana, og livort vélarnar muni ekki útrýma þeim
á næstu árum, — jafnvel strax eftir stríðið.
Það er oft kallað víðsýni, og er vissulega þáttur af henni, að
eygja í huganum möguleika, sem kynnu að vera raunhæfir, og
oft er sagt um þá sem þannig eru, að þeir séu á undan samtíð
sinni, en hjá þeim sveimar þó oft eðlislétt athyglisgáfa og loft-
kennd dómgreind yfir hugmyndafluginu.
Af þessum og öðrnm ástæðum finnst mér tímabært að at-
huga nokkuð ítarlega aðstöðu hestsins og hlutverk lians í fram-
tíðinni, og hvort jrað muni vera svo Jrýðingarmikið, að jrað
svari kostnaði fyrir þjóðfélagið og bændastéttina að vinna að
rækt hans og kynbótum.
Þegar athugaðar eru þær breytingar, sem orðið hafa á notk-