Búfræðingurinn - 01.01.1946, Blaðsíða 103
Kúafárið.
Eftir Vigfús Helgason.
Er hugsanlegt, að „bráðadauði" á mjólkrurkúm orsakist af
einhæfu fóðri eða ekki rétt samsettri fóðurblöndu?
Það er vitanlegt, að fóðrun mjólkurkúa hefir breytzt allmikið
á stríðsárunum. Hefur sú breyting mest hnigið í þá átt, að kraft-
fóðurgjöf hefur aukizt með það fyrir augurn, að auka mjólkur-
magnið, en heygjöf staðið í stað eða jafnvel minnkað, og er það
meðal annars vegna þess, hvað heyframleiðslan er dýr.
En einnritt á sama tíma og þessar breytingar á fóðruninni
hafa átt sér stað, hafa veikindi í mjólkurkúm magnazt svo, að
til vandræða liorfir. — Er því ekki að undra, þó að menn setji
þessi veikindi í sanrband við fóðrunina, einkum ef töður eru
hraktar eða að öðru leyti ekki sem beztar. Þá tala aðrir um, að
veikindin gætu stafað af of mikiili notkun gerviáburðar, og af
þeim sökum verði lieyin óholl. Þá setja aðrir þetta í samband
við of mikla notkun á fiskimjöli og síldarmjöli í fóðurblönd-
unni.
Vitanlega verður ekki hægt að sanna né afsanna þessar tilgát-
ur nema með ýtarlegum fóðurtilraunum, sem yrðu þá að fram-
kvæmast þannig, að leitazt væri við að fóðra þannig, að sýking
kæmi fram á tilraunagripunum. Ohjákvæmilega yrðu þessar til-
raunir dýrar, og enn l'remurimundu þær taka langan tíma, jafn-
vel svo árum skipti, ef mjólkurkýr væru hafðar til tilraunanna.
Hins vegar væri ekki ólíklegt, að það mætti fá svör við þess-
um spurningum með því að nota smærri tilraunadýr, svo sem
ýmis nagdýr, sem þroskast fljótt. Eru slíkar tilraunir al-
þekktar meðal næringarefnafræðiriga. Mundu þær tilraunir
taka yfir skamman thna, en hins vegar ekki gefa nein óyggjandi
svör, heldur bendingar um, hvað rétt muni vera.