Búfræðingurinn - 01.01.1946, Side 113

Lýðfrjálsir bændur.
Eftir Gunnlaug Björnsson.
Svartnætti og dimmir dagar eru einkenni þess mánaðar, sem
nú er að hefjast. Það hefur verið sagt, að ekkert íslenzkt skáld
hafi átt bjartsýni svo mikla, að hún hafi enzt til þess að lofa
dag far hans. Þó má segja um mánuð þennan, eins og fl. annað,
að hver helur til síns ágætis nokkuð. Jólin hafa fallið honum í
skaut, og þá eru bjartastar vonir barnanna og saklausastar.
Lýðveldi okkar má líkja við barn. Það er ekki hægt að segja
nm það, að það sé gamalt að árum, því að það er enn á öðru ári.
Sannarlega hefúr þjóðin gert nokkuð að því að halda hátíðir,
og afla sér þæginda og fagnaðar, þann stutta tíma, sem af er
æfi lýðveldisins. Er það sízt að lasta, þó að þetta hafi kostað
nokkurt fé, ef það hefur miðað til sannrar ánægju og mann-
bóta, sem vonandi er. Fyrsti desember liefur verið fagnaðardag-
nr íslendinga síðan 1918. Þá var liðin hin langa nótt ófrelsis og
kú gunar, sem þjóðin hafði orðið að þola um óraaldur. Stú-
dentar áttu forgöngu um fögnuð þessa dags, og þar hefur al-
þjóð að einu ráði farið. Er það þakkar vert, því að fleiri og
stærri spor hafa verið stigin á framfarabraut íslendinga sl. ald-
arfjórðung, en unt var að stíga áður um langt skeið. Að vísu
iiafa margir þverbrestir orðið á þessari framfarabraut, og þann-
ig mun það lengi verða. Þannig er það líka hjá stórþjóðunum,
sem eiga gamalt og gróið stjórnarfrelsi. Dómur sögunnar mun
Iivorki reynast dapur mjög né þungur um þetta tímabil. Það
er óþarfi að óttast.
En nú erum við stödd á vegamótum. Nú er ný öld runnin
npp. Nú fagna allir fengnu lýðræði, íslenzkum forseta og al-