Búfræðingurinn - 01.01.1946, Side 116

114
BÚFRÆÐINGURINN
störf. Enn sem fyrr munu flestir þjóðskörungar og mennta-
menn eiga vöggu sína og vaxtarár í skjóli sveitanna. Hvergi
mun þjóðleg menning og siðir eiga sér öruggari griðarstað, en
í sveitum landsins, og þar verður hún að þroskast og dafna. Þó
er það sérmenntun, félagsþroski og samtök bændanna sjálfra,
sem þeim er skyldast að rækja. Þar liggur líf þeirra við, og
raunar alþjóðar. Engar hindranir, engir flokkadrættir mega
koma í veg f'yrir þetta. ,,Þokið ykkur þéttar saman.“ Þetta hef-
ur löngum verið kjörorð þeirra, sem vita livað þeir vilja, þeirra,
sem eru ráðnir í því að vinna stríðið. Án þess geta þeir aldrei
unnið hið mikla hlutverk sem bíður þeirra, að byggja og rækta
landið.
Það hefur verið sagt, að trúin flytji fjöll. Trú bænda á mold-
inni hin síðari ár hefur gert það. Þrátt fyrir síminnkandi
vinnuafl, skort á vélum og mörgu öðru, sem bændum er nauð-
synlegt, hafa Jieir stórbætt húsakost sinn, og ýmist aukið mjög
eða margfaldað ræktunina. íslenzkir bændur trúa ekki lengur
á rányrkju, livorki á sjó né landi. Þeir vita, að takmarkalaust
rán eyðir fyrr eða síðar öllum náttúrugæðum. Bændur hafa
reynslu fyrir Jrví, og vita það vel, að gróðurmagn moldarinnar,
er ekki minna hér en víða annars staðar. Hitt vita allir, að rækt-
unarmöguleikar eru nær ótæmandi, því veldur víðlendið. Fyrir
því ætti íslenzkur landbúnaður að vera fullkomlega samkeppn-
isfær við landbúnað ýmissa annarra Jjjóða. í gróðurmoldinni er
fólginn sá auður, er þjóðinni mun drýgstur reynast. Bændurn-
ir verða að leysa þau verðmæti úr læðingi, sem í moldinni búa.
Það, og raunar margt fleira, er hið mikla hlutverk, sem bænd-
ur verða að vinna lýðræðinu til handa. Ræktun lýðs og lands
verða höfuðverkefni lýðfrjálsra bænda. Fyrir Jjað hljóta þeir
öllu að ftírna.
Fyrsta desember 1945