Frjáls verslun - 01.11.2001, Blaðsíða 74

UM ÁRflMÓT
/ t
Olafur Ingi Olafsson
framkvæmdastjóri á íslensku auglýsingastofunni
Risagjaldþrot í greinintii
r
Arið á auglýsingamarkaðnum einkenndist af varnarbar-
áttu. Samdráttur í viðskiptalífinu kemur hratt og örugg-
lega fram í markaðs- og auglýsingamálum. Þar er fljót-
legt að skera niður þannig að kostnaðarlækkanir koma strax
fram. Afleiðingar koma hins vegar í bakið á mönnum fyrr eða
síðar þegar sala eða hlutdeild minnkar eða hrynur og það
getur kostað margfalt meira að byggja söluna upp að nýju.
Ymis fýrirtæki nýta hinsvegar þau tækifæri sem óneitan-
lega liggja í stöðunni með því að halda sókninni áfram og
stækka markaðshlutdeild sína eða gera sig meira áberandi
með minni tilkostnaði. Ahersla Islensku augýsingastofunnar á
að taka málin faglegri og markvissari tökum en nokkru sinni
fyrr hefur mælst mjög vel fýrir meðal viðskiptavina okkar.
Eftirminnilegasta einstaka mál ársins var risagjaldþrot í
greininni. Þar tapa kröfuhafar væntanlega hundruðum millj-
óna króna. Jafnframt sitja sumar auglýsingastofurnar uppi
með himinháan kostnað vegna þess róts sem gjaldþrotafýrir-
tækið olli á markaðnum meðan það starfaði.
Árið 2002 er óskrifað blað en þar liggja örugglega tækifæri
bæði fýrir auglýsingastofur og viðskiptavini þeirra.Sll
Bjarni Armannsson
forstjóri Islandsbanka
Bjartsýnn á nýja árid
r
Arið 2001 hefur í mínum huga einkennst af því að fýrirtæki
og einstaklingar eru í meira mæli að horfa innávið, skoða
sinn rekstur og hagræðingartækifæri, eftir mikið vaxtar-
skeið undanfarinna ára. Aðstæður á mörkuðum hafa verið til-
tölulega erfiðar á árinu. Hægari vöxtur og minni tiltrú á nýja
hagkerfinu er kannski það sem einkenndi árið. Segja má að
viðbrögð stjórnenda við nýjum raunveru-
leika hafi tekið á sig dramatískari mynd í
kjölfar atburðanna 11. september sl., sem
í það minnsta tímabundið hvetur alla til að
endurskoða áhættumat íýrirtækja og ein-
staklinga, og jafnvel lífssýn.
Eg er nokkuð bjartsýnn á árið 2002 í
heild sinni. Eg held að fýrri hluti þess
geti orðið erfiður, en er sannfærður að
þegar líður á seinni hluta þess árs fari
markaðir að taka við sér að nýju. Nýlegt
samkomulag aðila vinnumarkaðarins er
dæmi um þá framsýni, skynsemi og sam-
stöðu sem þarf fýrir litla þjóð til að skapa
síbatnandi lifskjör og stöðugleika. Svo er
einfaldlega það mikill kraftur í íslenskri
þjóð að vörn verður snúið í sókn fremur
fyrr en seinna.Iii