Frjáls verslun - 01.11.2001, Side 85

LUNDÚNflPISTILL SIGRÚNAR
Það var því heimsbrestur hér þegar það fréttist að útlent fyrirtæki bæri víurnar í Arcadiu.
Financial Times dugði ekkert minna er forsíðufrétt, með mynd af Jóni Ásgeiri Jóhannessyni.
Jón flsgeir hringdi í Stuart Rose Arcadia er ekki sérlega þekkt
nafn í Bretlandi, en fyrirtækin í eigu Arcadia þekkir hver full-
vita Breti. Það var því heimsbrestur hér þegar það fréttist að
útlent fyrirtæki bæri víurnar í Arcadiu. Financial Times dugði
ekkert minna er forsíðufrétt, stór frétt í viðskiptablaðinu um
hvað hér væri á ferðinni með mynd af Jóni Asgeiri Jóhann-
essyni, stutt frétt á baksíðu og svo skondin frétt í skemmtidálki
blaðsins um hvernig Stuart Rose, framkvæmdastjóri Arcadiu,
frétti fyrst af tilboði Baugs.
Guardian mátti til með að nefna að hálfur litri af bjór kostaði
fimm pund í heimalandi Baugs og Bjarkar. Rakti lika að Rose
hefði fyrst sagt að fréttin kæmi algjörlega á óvart. En þegar Jón
Asgeir sagðist hafa fært þetta í tal við hann tveimur vikum áður
varð Rose að viðurkenna að jú, hann hefði vitað af þessu en ekki
áttað sig á alvörunni. Ahugavert að vita hvort margir hringi í
Rose og viðri við hann að þeir séu svona kannski að hugsa um að
kaupa Arcadiu. Með þessi kaup í deiglunni má segja að jólasalan
í Bretlandi snerti íslenskt fjármálalíf beint. Arcadia mun sárlega
finna fyrir því ef jólasalan verður rýr.
Hver eldar á hverjum degi? Kaup Bakkavarar á Katsouris
Fresh Foods, stærstu fyrirtækjakaup í íslenskri viðskipta-
sögu, ruddu engar forsíður í Bretlandi. Þó KFF sé leiðandi
fyrirtæki á sínu sviði þekkja fáir Bretar þetta vörumerki, jafn-
vel þótt ótrúlega stór hluti þjóðarinnar snæði framleiðslu
þeirra daglega. KFF framleiðir fyrir búðakeðjurnar undir
nafni keðjanna, ekki undir eigin nafni. Þegar ég hitti þessa
ágætu Grikki, sem eiga KFF, gat ég ekki staðist að segja þeim
að ef allir hefðu sama neyslumynstur og ég væri fyrirtæki eins
og þeirra einfaldlega ekki tll. Það fannst þeim undarlegt,
ályktuðu sem svo að ég hefði þá líklega ekki mikið að gera
fyrst ég hefði tíma til að elda á hverjum degi. Eg varði venjur
mínar með því að mér þætti eldamennskan of mikilvægt mál
til að láta í hendur ókunnugra. En ekki spurning að ef ég
keypti eitthvað tilbúið veldi ég KFF vörur, því Grikkjunum
virðist meira en treystandi fyrir gæðaframleiðslu. Og ekki
verra að íslenskt fyrirtæki eignist þá.
Sjávarleður hlaut nýlega veglega umflöllun í Financial
Times Creative Business, vikulegum kálfi með bresku útgáfu
FT. Athyglin beindist þar bæði að hugviti Friðriks Jónssonar
og skilningi Sigrúnar Ulfarsdóttur hönnuðar í París á eðli
hátískuheimsins og snjallri markaðssetningu þar, eins og sagt
hefur verið frá í Fijálsri verslun. Fyrr í haust voru umsvif
Netverks tilefni til lofsamlegra skrifa í sama kálfi.
Guardian og islensh vetnisframleiðsla Guardian er eina enska
dagblaðið sem hefur vikulega síðu um umhverfismál og lætur
enginn enskur áhugamaður um þau efni þá síðu framhjá sér
fara. Það má því reikna með að grein þar í vor um íslenska
vistorku og íslensk áform um vetnisnýtingu hafi náð athygli
áhugamanna um vistvæna orku. Island hefur almennt jákvæða
ímynd og það hefur vafalaust aðeins góðar skírskotanir að
koma þaðan.
„Iceland" er reyndar þegar frátekið sem vörumerki í Bret-
landi sem heiti á kjörbúðakeðju er sérhæfir sig í sölu frystra
matvara. Þar var áðurnefndur Rose forstjóri. Eg get aldrei
vanist því að sjá nafnið á fósturlandinu sem fyrirtækjanafn.
Fyrirtækið er reyndar að skipta um nafn, grípur til þessa gamla
ráðs nú þegar illa gengur, heitir nú því rislitla nafni The Big
Food Group. Búðirnar heita - því miður - eftir sem áður Iceland.
McDonald’S tapaði fyrir McChÍna Hvort sem stjórnendur fyrir-
tækja þekkja Hávamál eða ekki þá er mikilvægi góðs orðstírs
flestum ljós. Hann er ekki aðeins ódauðlegur, heldur líka ómet-
anlegur og tjónið af því að orðstírinn rýrni getur líka verið
ómetanlegt. Fyrirtæki sem lenda í dómsmálum reka sig æ
oftar á að sigur í réttarsalnum er ekki ávísun á efldan orðstír.
Nýlega tapaði McDonald’s máli fyrir hæstarétti hér, sem
var bæði sársaukafull reynsla, kostaði ofurupphæðir og
orðstírstjón. Kínverski veitingahúsaeigandinn Frank Yuen
vann níu ára dómsglímu við risann, þegar hæstiréttur dæmdi
að Yuen mætti alveg kalla skyndibitastaði sína McChina.
Dómarinn hafnaði því eindregið að McDonald’s gæti slegið
eign sinni á Mc eða Mac. Fyrirtæki eins og McDonald’s styðja
aðgerðir sínar með skírskotun til vaxandi gildis vörumerkja,
sem verði að veija með kjafti og klóm lögfræðinganna. En það
er oft eins og fyrirtækin tapi alveg glórunni í svona málum og
séu öldungis ófær um að meta aðrar hliðar málsins.
ímyndartjón vegna málaferla Hér vantar McDonald’s þó ekki
reynsluna. Fyrir þremur árum voru póstberinn Helen Steel og
garðyrkjumaðurinn Dave Morris sýknuð af því að rægja
McDonald’s. Þau höfðu ásamt fleirum dreift bæklingum við
einn steikarastaðinn með ófögrum ásökunum, til dæmis að
McDonald’s eyddi regnskóginum og stuðlaði að óhollum matar-
Stuart Rose, forstjóri Arcadia Group. Guardian sagði frá því að Jón
Asgeir hefði hringt í Rose og viðrað við hann að Baugur hefði áhuga
á að kaupa hlut í Arcadia, en að Rose hefði ekki áttað sig á alvöru
málsinsfyrr en nokkru síðar. Skyldi nokkurn undra?
85