Morgunn - 01.06.1971, Blaðsíða 35

PRÉDIKUN í ANDA SPÍRITISMANS
29
þeirra hefur farið að gerast forvitin. Ula þekki ég mæðurnar
þá, þær, sem lagt hafa ofan í líkkistuna l]ós augna sinna, yndi
sitt og eftirlæti, ef engri þeirra hefur orðið að segja í huga sér:
Guð minn góður og almáttugur! Gefðu að þetta sé satt! Það
andvarp getur hafa komið frá fleiri sálum en við vitum eða ger-
um okkur hugmynd um. Það getur liafa komið upp í fleiri sál-
um en vitað hafa af því sjálfar. Það getur hafa verið svo innar-
lega í sálunum, að enginn gat vitað það, nema faðir þeirra á
himnum. Hann veit allt, og líka það, hvort við erum á leiðinni
til þess að elska Ijósið og sannleikann, þegar við vitum ekki
af því sjálf.
En hvað sem um það er, þá er það víst, að sannleikurinn er
kominn til okkar sambandsmanna, og við höfum hýst hann.
Enn er hann fátækt og umkomulaust barn. En hann er kon-
ungsefni. Við höfum fengið nýja köllun. Drottinn hefur trúað
okkur fyrir honum — að varðveita hann, ala hann upp, koma
honum til valda, gera hann að konungi. Þið, sem lesið hafið
Noregskonungasögur, hafið vafalaust tekið eftir því, hve þrá-
sinnis það kemur fyrir þar, að mönnum er trúað fyrir konunga-
börnum. Það var ekki vandalaust verk á ófriðartímum, og ekki
heldur hættulaust. En ávallt var það unnið af hinni mestu
manndyggð og trúmennsku. Meira trausti gat enginn maður
orðið fyrir en því, að honum væri fengið í hendur konungs-
efni til varðveizlu. Það snart hvern drengskaparstreng í mönn-
unum. Og því trausti brást enginn maður.
Hugsið ykkur það traust, sem faðir okkar á himnum sýnir
okkur, að fá okkur í hendur þetta konungsefni til varðveizlu
og fósturs! Er unnt að sýna mönnum meiri náð en þá, að trúa
þeim fyrir að varðveita sannleikann og koma honum á fram-
færi?
Köllunin er komin til okkar. Köllunin er margvísleg hér á
landi nú. Hlutverkin eru mörg, sem af hendi barf að inna með
íslendingum um þessar mundir. Allir hafa sína köllun. Allir
hafa að minnsta kosti jiá köllun, að verða börn föður síns á
himnum og góðir menn. En sérstök hlutverk eru líka að hlaðast
á Islendinga þessi árin: — að verða sjálfstæð þjóð, óháð yfir-