Morgunn - 01.06.1971, Síða 57

AÐSÓKN
51
lungnabólgu. Ég var að því komin að vekja Ingimar og biðja
hann að setja hita á miðstöðina, en hætti við það af hræðslu við
að þá yrði hann andvaka, og ég vissi að hann mátti ekki við þvi.
Svona lá ég hriðskjálfandi til klukkan rúmlega fimm. Þá fór
ég aftur ofan og fór i aðra peysu utan yfir hina og kveikti um
leið á hitateppi, sem er í rúmi minu og nota ég það stundum á
daginn við beingigt, sem ég hef haft í mörg ár. En aldrei hef
ég straum á þvi á nóttunni. Nú setti ég það á fullan straum.
Þetta ætti nú að duga, hugsaði ég. Svo dettur mér í hug að
ganga um i baðstofunni, sem er næsta herbergi við mitt, ef
vera kynni að kuldinn rénaði við það og ég kynni að geta sofn-
að. En ekki tók þá betra við.
Mér fannst ég stödd úti í blindbyl og nístingsfrosti, og ég
fann, að þróttur minn var að þverra, svo að ég flýtti mér upp
í rúmið aftur. Þrátt fyrir hitateppið og peysurnar og allt, sem
ég dúðaði mig í, lék um mig sami nístingskuldinn og áður. Ég
fann ekki neina velgju af teppinu og var þó fullur straumur á
því. Af því hvað af mér var dregið, datt mér í hug, að líklega
væri ég að deyja. Ég reis upp í rúminu og datt í hug að vekja
Ingimar, en hafði ekki þrek til þess að stíga fram úr og lagðist
aftur út af. Um leið leit ég á klukkuna. Hún var nærri hálf sjö.
Eftir þetta vissi ég lítið hvað gerðist. Það fór að draga úr þess-
um áhrifum og mig tók að syfja. Það siðasta, sem ég man eftir
var, að ég tók strauminn af hitateppinu og leit um leið á klukk-
una, sem þá var fimm mínútur yfir sjö.
Það tekur því varla að fara oð sofa núna, hugsaði ég. En ég
var einhvern veginn svo magnþrota, að ég gat ekki haldið mér
vakandi.
Ég vaknaði um morguninn klukkan rúmlega níu og var þá
furðu hress þótt svefninn væri ekki langur. Kvefuð var ég ekki.
Um lungnabólgu gat ekki verið að ræða, því að ég var það
hress, og lifandi var ég ennþá. Hvað gat þetta hafa verið? Ég
komst loks að þeirri niðurstöðu, að þetta hefði verið aðsókn og
að i dag kæmi líklega einhver, sem aldrei hefði komið áður. En
þar skjátlaðist mér.
Þegar ég kom fram i eldhús var Ingimar að hita morgun-