Morgunn - 01.12.1981, Page 54

GREINASYRPA „ÚR HEIMI VlSINDANNA":
(1. þáttur)
ÞÓR JAKOBSSON:
HUGLEIÐING
Ný þekking: til skrauts?
1 undanföi’num pistlum þessa þáttar höfum við farið
vítt og breitt um sólkei’fið og í þeim síðasta snai’snerumst
við með „tynglingum“ eða gervitunglum umhverfis jörð-
ina. Við virtum fyrir okkur yfirborð hennar og þá einkum
frosin höf heimskautanna, en nú lækkum við flugið og
lítum okkur nær: skoðum jörðina betur, leiksvið lífsins,
og lífið sjálft.
Mikið var að eitthvað bar á góma, sem máli skipti kann
einhver að segja, því að hvað varðar okkur um stjörnurn-
ar og ystu djúp í himingeimnum? Það mætti víst til sanns
vegar færa, að lítið virðist vera græðandi á langsóttum
alheimsfi’æðum til lausnar á mörgum vanda, — dýrtíð,
streita, stríð og heimskan í heiminum, allt virðist fara
sínu fram.
Forðum daga trúðu margir á bein áhrif himintungla á
örlög manna. Nú þykjumst við vita, að stjörnuspekin
byggðist á vanþekkingu: slíkum áhrifum er ekki til að
dreifa. En í stað stjörnuspekinnar höfum við öðlast mikla
þekkingu á alheiminum, sem mannkynið er í rauninni ekki
farið að átta sig á til hlítar. Þekkingin er ný, og heillar