Morgunn - 01.12.1981, Blaðsíða 32

126
MORGUNN
leika. Og þegar prestarnir vakna einnig til þess að hefja
samvinnu við miðla um lækningu sjúkra, og beita til þess
bænarorku sinni, þá má fara að búast við stórkostlegum
árangri. Og er það ekki einnig í fullu samræmi við kærleiks-
kenningar kristninnar að læknar, miðlar og prestar taki
höndum saman til að hjálpa þeim meðal okkar sem þjást?
Það er tortryggnin ein sem hér er þrándur í götu, og
henni má eyða með því einu að kynna sér persónulega
það sem menn óttast í þessum efnum, því tortryggnin er
dóttir vanþekkingarinnar.
Við þá lesendur mína, sem kunna að hafa orðið varir
við sálræna hæfileika í fari sínu og fengið af þeim ástæð-
um áhuga á að verða miklir og frægir miðlar eins og Haf-
steinn Björnsson, vil ég segja þetta: Ertu reglusamur? Ertu
reiðubúinn að leggja á þig margra ára þjálfun, svo aldrei
bregðist?
Þegar búið er að ákveða tiltekinn tíma vissan dag í
viku hverri þýðir ekki að hringja einhvern daginn og
segja að maður eigi afmæli eða neitt þess háttar. Þetta
verður að vera eins og starf leikarans sem verður að mæta
á sviðinu hvernig sem ástatt er heima hjá honum. Og svo
er enn ein spurning sem ekki er veigaminnst: Þekkirðu
nokkrar hæfar persónur til þess að annast þessa þjálfun,
sem búa yfir nægri þekkingu til þess? Þessar manneskjur
mega heldur aldrei bregðast. Ég vona að þessi fáu orð
gefi nokkra hugmynd um að þetta er ekki eins auðvelt
og fólk heldur.
Það er eins með fólk sem hefur meðfædda hæfileika og
þá sem hafa frá fæðingu ríka tónlistargáfu; það er ekki
nóg að hafa þetta; allur árangur veltur á þrotlausu starfi.
En svo ég snúi mér aftur að sálræna fólkinu þá vil ég
að minnsta kosti ráðleggja því að kosta kapps um að læra
sem mest um þessi efni áður en farið er að beita slíkum
hæfileikum að ráði. Slíkan fróðleik má m.a. finna í tíma-
ritum Sálarrannsóknafélagsins og Guðspekifélagsins og
ýmsum bókum sem um þessi mál fjalla. Umfram allt vil ég