Morgunn - 01.12.1991, Side 39

morgunn
Að telja andardrættina
tárfylla. Ætti ég að opna augun. Hafðu þau þá lokuð.
Æ, æ, tárin mynda litla tauma niður andlitið og augn-
háraliturinn minn lekur niður á kinnina.
Nú veit ég. Óm ! Reyndu þögult óm. Óm ......... ómm
.. ómmmmm .......
Óm, ómar lag úr söngvaseið.
Om-ar yfir Esjunni.
Óm í skapi til að elska.
Þetta eru helgispjöll. Nú ætla ég að hugleiða. I alvöru.
En fyrst verð ég að hnerra. Þú mátt ekki hnerra. Æ, ég
verð. Ekki ! A-a-a-tsjúh !! Ég gat ekki að því gert.
Fara inn á við ... fara .. fara ..
- Hvað, einhver er að pota í mig. Var ég sofandi ?
Ekki aldeilis ! Ég var í djúptransi. Hraut ég ?
Þetta er svo niðurlægjandi. Ég vona bara að mitt æðra
sjálf sýni þessu skilning.
Þýð.: G.B.
37