Sjómaðurinn - 01.12.1940, Qupperneq 21

SJÖMAÐURINN
13
SOTÆFEIjIj i spreii§*|ii-
regrii i Kritjáii§i§aiid.
Elíkcrt §kip í liöfniuui vs
Þetta eru önnur stríðsjól okkar að þessu
sinni. Enginn getur sagt með sanni að
ófriðurinn hafi valdið okkur íslending-
um miklu tjóni, þegar tekið er tillit til
þess, að við siglum stöðugt um hættu-
svæðin og í engu út af brugðið þeim
venjum, sem við áður höfðum um
siglingar um þær leiðir, sem á annað
borð er hægt að fara. Þó að tjónið sé
jafnvel minna en við bjuggumst við,
þá höfum við þó orðið að þola þá sáru
raun, að 10 sjómenn fórust með togar-
anum Braga við England. Þetta er
stærsta tjón okkar. En þó að tjónið sé
ekki enn meira, hafa sjómenn okkar oft
verið í mikilli lífshættu á siglingum
sínum. Hér fer á eftir frásögn eins skip-
verjans á flutningaskipinu „Snæfell“,
en það var í Noregi, er innrásin var gerð
í það land. Nú liggur þetta skip innilok-
að í Svíþjóð en skipverjarnir eru komn-
ir heim, allir nema skipstjórinn. —
nafnið „Stormahöfðinn“ , en Johan konungur
breytti nafninu og kallaði „Góðrarvonarhöfða“.
Þetta var mesta uppgötvunin á sviði landkann-
ana þangað til Columbus fann Ameriku fyrsta
hæðin i byggingu, sem Henrik sæfari lagði liorn-
stein að og þeir lilóðu ofan á: Cloumhus, Vasco
da Gama, Magellan, Piazarro, Relaigh, James Coolc
og hvað þeir nú heita allir þessir djörfu menn,
sem fetuðu i fótspor Henriks sæfara og gáfu okk-
ur rétta mynd af jörðinni, sem við byggjum.
i> fyrii* ciu§ iiiikltiin skcind'
iim og: lictöi í§lcuxka skifi.
•
SawtaJ við skip verja.
■p LUTNINGASKIPIÐ „SNÆFELL“ er eign
Kaupfélags Eyfirðinga á Akureyri. Það er
1000 DAV.-lonn að stærð. '
20. marz síðastliðinn fórum við frá Alcureyri og
höfðum engan flutning. Eerðinni var heitið lil
Svíþjóðar. Við komum lil Gautaborgar á tilsell-
um tíma. Þar urðum við fyrst að bíða i viku, en
tókum þar svo 100 lonn af gjarðajárni. Frá Gauta-
horg fórum við til Kristjánssands i Noregi og
komum við þangað 7. april. Við fengum góða
legu við bryggju og þarna áttum við að taka
tunnustafaefni. Um kvöldið <S. apríl vorum við
húnir að lesla 45 „standarda“.
Þeir menn, sem við töluðum við í Ivristjánssandi
þessa tvo daga töluðu að vísu um styrjöldina, en
þó ekki óvenjulega mikið, en þann S. varð dálítill
atburður, sem mér virtist gera bæjarbúa svolítið
órólega. Undir kvöld kom báturinn „Gyllir“, sem
er nokkru minni en „Friðþjófur Nansen“, til
Kristjánssands. Hafði hann meðferðis lík 19 þýzkra
hermanna og 16 lifandi en aðframkonma. Þessir
menn höfðu verið á þýzka herflutninga- og her-
gagnaskipinu „Rio de Janeiro“ sem sökl hafði
verið um nóttina í Skagerak og var sagt að með
þvi hefðu verið hundruð liermanna og mikið her-
gagna. Kristjánssandsbúar tóku hinum skipreika
mönnum mjög vel, fluttu þá í sjúkrahús í bænum
og hjúkruðu þeim eins vel og hægt var. Það fvlgdi
fregninni um „Rio de Janeiro“, að eftirlitsbátur
frá Lillesand hefði bjargað 123 mönnum af því.
Þá var og sagt, að ú skipinu hefðu verið um 80
hestar og hefðu þeir allir farist.
Okkur virtist að ýmsir menn yrðu órólegir við