Lindin - 01.01.1946, Blaðsíða 71

LINDIN
69
inberum vettvangi og í einkaviðræðum. Það er ekki
liægt annað en að játa það hreinskilnislega, að sam-
tíð okkar virðist hafa hugann bundnari við þau
verðmæti, sem liggja fyrir utan manninn, heldur en
manninn sjálfan og gildi hans. Þessvegna er það, að
þáttur kristinnar kirkju hefur almennt ekki verið
reiknaður sem ein af hornstoðum hins alfrjálsa, ís-
lenzka ríkis. — Þessvegna hefur hennar og boðskap-
ar Jesú Ivrists sjaldnast verið minnzt í sambandi við
vandámál framtíðarinnar.
Því fer þó fjarri, að menn hafi i tilefni af endur-
reisn lýðveldisins risið til sérstakrar andspyrnu gegn
kirkjulegri starfsemi. Það hafa ekki heyrst nein há-
vær hróp um, að hún væri dragbítur á framsóknar-
leið þjóðarinnar, sem þyrfti að losna við — hún
hefur legið i þagnargildi eins og hún væri dauð og
með öllu áhrifalaus til eða frá — og það er jafnvel
enn verra, — við íslendingar höfum lengi verið
snillingar í því að þegja í hel það, sem okkur hefur
verið lítið um gefið.
Okkur hungrar og þyrstir nú ekki eftir réttlæti -—
heldur eftir þeim vísindum, sem skapa okkur hag-
stæðan verzlunarjöfnuð við aðrar þjóðir. En í hug-
um margra eru þau sömu vísindi smátt og smátt að
eyða þeim trúarbrögðum, sem kirkjan hefur boðað
— ekki aðeins með því að tálga af þeim einstakar
kenningar, heldur með því að kippa burtu öllum
grundvelli þeirra.
Enskur heimspekiprófessor segir i bók einni, sem
nýlega er komin út í íslenzkri þýðingu: „Það er bin
ægilega fjarstæða nútíðarmenningarinnar, að menn
leggja allt í sölurnar til þess að skilja efnisheiminn,
en eftirláta fyndnum hagyrðingum og þjóðmála-