Dropar - 01.01.1927, Blaðsíða 17

sjeft hann og hvar hann hefðist við. A aðfangadags-
kveldið, þegar allir voru búnir að þvo sjer og greiða
og komnir i sín bestn föt, gekk móðir mín ofan í
stofu. Jeg vissi, að hún ætlaði að fara að klæða sig í
spariíotin. Hún gjörði það síðust allra, því að lnin
varð að líta eftir öllu og sjá um, að alt væri búið á
rjettum tíma. Yfir tuttugu manns voru á heimilinu
og því i mörg liorn að líta. Jeg læddist nú ofan á
eftir henni, lauk upp hurðinni og sagði: „Ertu hjer,
mamma mín?“ „Já“, sagði hún. „Vantar þig nokk-
uð? Ertu ekki búin að setja á þig nýju svuntuna
þina?“ „Jú“, sagði jeg, „en mig langar til að kyssa
þig fyrir hana, og svo er það líka nokkuð, sem mig
langar mikið til að spyrja þig að“. Hvað er það,
elskan mín?“ sagði hún. „Hefirðu sjeð. jólaköttinn,
og hvar á hann heima?“ „Það er enginn jólaköttur
til“, sagði hún. „Það er að eins þjóðsaga, sem ein-
hver hefir búið til handa börnunum að gamni sínu“.
„Hvers vegna eru þá öllum gefnar jólagjafir, fyrst
enginn jólaköttur er til?“ sagði jeg. „Jeg hjelt, að
það væri gjört til þess, að jólakötturinn tæki engan“.
Þá tók mamma mig og setti mig á knje sjer og sagði:
„Það skal jeg segja þjer, barnið mitt. Einu sinni voru
engin jól til í heiminum. Það eru meira en 1800 ár
síðan guð gaf okkur fyrstu jólin, og á þeim gaf hann
öllum heiminum dýrmætustu gjöfina, sem nokkurn-
tima hefir gefin verið, hann gaf okkur son sinn,
drottin okkar og frelsara, Jesú Krist, sem fæddist á
fyrstu jólunum, austur á Gyðingalandi i borginni
Hetlehem, þetta veist þú og kant söguna um það“.
„Já, mamma mín“, sagði jeg. „Jeg kann söguna
vel. En á jeg lika Jesú, var mjer líka gefinn hann?“
„Já“, sagði mamma, „þú átt hann líka. Þú mátt alt
af biðja hann, og hann heyrir til þín, hvar sem þú
15