Dropar - 01.01.1927, Blaðsíða 19

an á hálsklútinn, en var nú alt í einu orðið svona
mikið og fagurt. ,,Því er hann afi með svona mik-
ið skegg?“ hvíslaði jeg að mömmu. „Hefir hann
hefir lengi átt það, en hann byrgir það ávalt undir
kheðum sínum og lætur það aldrei sjást nema á jól-
unum!“ Afi gekk rakleiðis að stólnum sínurn, sett-
ist og lagði gömlu bókina sína á knje sjer. Og sam-
stundis byrjaði forsöngvarinn hinn undurfagra sálm:
„Dýrð sje guði í hæstum hæðum“, og allir tóku undir
að mjer meðtaldri. Jeg fann himneskan fögnuð og
helgiblæ streyma um sál mína. Mjer fanst jeg elska
alla og alt. Það hafði jeg aldrei fyr fundið. „Ó, jól!
dásamlega, guðdómlega fæðingarhátíð frelsararans.
Nú þakkar allur heimurinn og englar himinsins guði
fyrir þig“, hugsaði jeg. Og hvert jólakvöld þaðan í
frá, þegar byrjað hefir verið að hringja kirkjuklukk-
unum, hefir sama fagnaðartilfinningin gripið mig, og
hana vildi jeg ekki missa fyrir heiminn og alla hans
dýrð.
Oliiia Andrjesdóttir.
17