Dropar - 01.01.1927, Blaðsíða 44

Hann sendi’ henni engil á svellkalda mörk,
sem svæfði liið titrandi hjarta,
og tók hana í faðm sinn af freðinni björk
og flutti’ liana í dranmheima bjarta.
Hún sá þar í bláheiði blikandi sól
og bjarkir með laufskrúðið nýja
og lyngvaxna móa og hæðir og hól
og hreiður í mosanum hlýja.
Hjarta’ hennar fyltist af fögnuði að sjá
þann fagra og dýrmæta auðinn;
hún læddist að eggjunum, lagðist þau á,
og ljúffengu snæddi hún brauðin.
Værirðu böðull með byssu á ferð,
blóðþyrstur sumar og vetur,
sem ofsækir fuglanna flughröðu mergð
og fargar þeim, hvar sem þú getur —
skyldi ekki dvína og deyja hjá þjer
djöfulleg löngun að skjóta,
myndirðu kjósa að myrða hana hjer
og meina’ henni draumsins að njóta?
Þú draumgjafinn ljúfi, sem líknar og ferð
um lífsins og alheima sviðin,
sem króknaða rjúpu og konunginn berð
í hvíldina og himneska friðinn.
ó, þegar hjartað er magnþrota mitt,
þess minnist þinn himneski kraftur,
sem rjúpuna flutti á sumarland sitt,
hún sá ekki veturinn aftur.
Ólina Andrjesdóttir.
42