Dropar - 01.01.1927, Blaðsíða 67

hræða mig, eða levnir þú mig einliverju? spurði
drotning nokkuð hvast.
— Spyr |)ú drotning, og jeg nnm svara þjer sann-
leikanum.
— Verður dóttir nún vinsæl?
—- Allir munu elska liana, jafnvel þeir, sem að-
eins hafa lieyrt hennar getið.
— Giftist hún ung?
— Já, mjög ung.
— Verður liún hanhngjusöm með manni sinum?
— Hamingjusamari öllum konum.
Enni drotningarinnar Jirukkaðist undir gullspöng-
inni. Hún var að brjóta heilann um, livort það gæti
verið nokkuð fleira, sem hún þyrfti að spyrja um.
— Já, einu liafði hún gleymt.
— Verður kóngssonurinn, sem hún eignast, tig-
inn og lienni samboðinn? Verður ríki hans voldugt
og víðlent?
Spákonan starði frainundan sjer. Dauft l)ros ljek
um varir hennar, fölar og skorpnar.
— Dóttir þín eignast aldrei neinn kóngsson, aldrei
neitt kóngsríki.
— Arga norn, hrópaði drotningin og spratt upp
úr hásætinu, þú ert orðin gamalær og veist ekki,
livað þú segir. Aðan sagðirðu, að dóttir mín ætti að
giftast ung og verða hamingjusöm, nú segirðu, að
hún eigi ekki að giftast.
— Náðuga drotning, svaraði spákonan, láttu ekki
reiði þína bitna á mjer. Ekki er jeg tvísaga, held-
ur misskilur þú orð mín. Nú skaltu fá að lieyra sann-
leikann allan: Dóttir þín mun strjúka frá þjer á
unga aldri og verða eiginkona óbrotins kotungs-
sonar.
Drotningin varð hamslaus af reiði og hugsaði sjer
65