Dropar - 01.01.1927, Page 26

Þeir sjá allir ljósið,
sem lýsir myrkrin svört.
Yfir dauðans djúp
inn á dýrðarlöndin björt.
Nú hef jeg kveðið kvæðið mitt
um kirkjuna á Strönd.
Þó hvorki sjeu ljóðin mín
liðug eða vönd.
Jeg syng þau fyrir börnin,
er sitja þau mjer hjá.
En hjer má hver sem heyra vill
hlýða þau á.
„Kirkjan silur á sandinum
með hnappagullin smá.
I’að er Guð og María,
sem þella húsið á“.
IIerdís Andrjesdótlir.
24