Dropar - 01.01.1927, Side 40

ingai’Jausar meðan jn'slarvætli salvleysingjanna liróp-
aði í himinum.
Fæturnir eru IvaJclii- og stirðir. Höfuðið Jiggur
aftur með særða vængnum. Hjartað berst liægar og
Jiægar.
Það dimmir óðum, og jeg þarf að komast heim.
Jeg seilist niður með liliðinni á mjer og reyti gras.
Jeg ætla að reyna að raða stráunum eins og jeg sje
að byggja hreiður. Það er ekki liræðilegt að leggj-
ast niður í lireiður. I}ú veist það. Hreiðrið þitt var
dúnmjúkt og lilýtt.
Hjerna átt ])ú að livíla í nótt, — aJl af, ef engum
dettur í liug að reyta af þjer fjaðrirnar í hægindi
Jianda sjer eða sínum. Jeg vona, að enginn fari að
raska ró þinni hjer eftir.
Hver veit nema þig dreymi, að þú sitjir á mó-
fJekkóttum eggjuin, sem bráðum opnast. Sárið á
brjóstinu svíður, það minnir þig á, að þú liafir revtt
Jielst til margar fjaðrirnar. Jeg veit, að það hryggir
þig elcki. Þú gerðir það til að lilúa að börnunum
þínum.
Jeg legg þig í lireiðrið svo variega, sem jeg get.
ÖrJítiJl kippur í heilbrigða vængnum, tvö vein.
Ekkert annað. Hún Jiggur máttvana í hreiðrinu.
Svona, reyndu nú að láta þig dreyma. AJlir lóu-
lióparnir eru sestir að. Þær sofa liver ein og einasta
með höfuðið undir vængnum. A morgun i l)irtingu
leggja þær af stað.
Hver á þá að vera foringi og mæta fyrst torfær-
unum? Hvað skyldu þær verða margar, sem hníga
jneð sár á l)rjóstinu áður en fyrirlieitna landinu er
náð?
IJvað dreymir þig nú?
Eru það iðgrænir skógar og akurlönd, Jieitii’ sól-
38