Dropar - 01.01.1927, Síða 65

KÓNGSDÓTTIRIN KVEÐUR
ÆFINTVRl
Einu sinni var voldugur konungur, sem bjó i
dýrðlegri höll. Ríki hans var svo víðlent, að hann
vissi ekki sjáll’ur, livar endimörk þess voru.
Þessi kóngur átti sjer drotningu fríða og mikil-
úðga, og með henni l\ro sonu, glæsta og gjörvilega.
Örtagadísunum hafði aðeins láðst að gefa kóngi og
drotningu eitt — dóttur. Þau voru farin að halda,
að þær ætluðu að daufheyrast við bænum þeirra.
En þá var það einn morgun, þegar sólin var ný-
komin upp fyrir sjávarbrúnina, að vs og þys heyrð-
ist í höllinni. Enginn toldi við verk sitt. Allir urðu
að hlaupa á tánum, til þess að geta frætt liver annan,
glaðst liver með öðrum.
Hvað liafði skeð?
Óskabarnið var fætt. Ofurlítil kóngsdóttir með blá
augu og gylta Iokka. Hún lá í gullvöggu og brosti á
silkisvæflinum. ()g á svipstundu barst fregnin út um
ait ríkið. Hún kom i liverja höll og hvert hreysi, og
allir glöddust, því að þeir elskuðu kóng sinn og
drotningu.
Þennan dag sungu fuglarnir sín fegurstu ljóð og
þögnuðu ekki fvr en nóttin var löngu komin. Sólin
63