Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 11

STJARNAN
LAUSNIN ER TAKMARKIÐ
9
Þvi verður hver og einn að setja sjer þetta eina markmið,
sjá þennan eina tilgang lifsins. Takmark mannsins er aðeins eitt.
Allir hlutir, dauðir og lifandi, dýr, viltir menn og siðaðir, lista-
menn, skáld, dulvitringar, dulfræðingar, dægurflugur, sem
hvarfla milli harma og skemtana, ofurmennið, guðir og menn,
alt hefir eitt og hið sania mark að keppa að, en það er lausn.
Lausn er öllum trúarbrögðum æðri, því að hún er takmark allra
trúarbragða. Hún er takmark allra hugsana, allra blæbrigða
aldanna, allra kerfa, allra tilfinninga, allrar revnslu. Þegar
þjer hafið komið auga á þetta mark, scm er öllum oss hinn
eini raunveruleiki, því það er ofar öllum draumum manna
og guða, þá verðið ])jer að umskapa líf vðar, hugsanir og
tilfinningar, svo að þjer getið runnið sainan við haf lausnar-
innar. Til þess að ganga úr skugga um, að þetta haf lausnar
sje í raun og veru til, verðum vjer að öðlast margbreytta
rejmslu. Vjer verðum að rekja feril hins fáfróða manns, um
sjertrúarflokka, um kreddufestu, um fjelagsskap, um guðs-
dýrkun, uni hjátrú, — vjer verðum að ganga gegnum alt þetta
til þess að safna oss reynslu af því öllu, svo að vjer fáum
komist til viðurkenningar á því að takmark allra er lausn.
Jeg óska að sá árangur verði af ræðum þeim, sem jeg mun
nú flytja, að hver einasti yðar hafi að minsta kosti komið auga
á þetta markmið, er hann hverfur lijeðan, hafi að minsta kosti
fengið rjettan skilning á lausn; hafi skilið að jeg get ekki gefið
neinum lausn, heldur verður hver að finna hana sjálfur. Lausn
kemur ætíð að innan, aldrei utan að. Beiningamenn sitja úti
fvrir musterisdyrum, lifa við örkuml, tómleika og hungur. Píla-
grímar i'jetta þeim skildinga, eða miðla þeim úr mal sínum, en
næsta dag koma þeir aftur, jafnsnauðir, jafnhungraðir, jafn-
sorgbitnir og sjúkir eins og áður. Þannig er maður, sem er öðr-
um háður, sem enn liefir ekki komið auga á takmarkið, þvi að
hann byggir á öðrum von sina um hamingju, unað og lausn.
Sökum þess að jeg liefi öðlast lausn, vildi jeg seðja j7ður og
fylla beiningabolla yðar, en af því jeg veit að þeir yrðu jafn-
tómir á morgun, kysi jeg fremur að gefa yður máttinn, orkuna
og lífsþróttinn til þess að feta upp þrepin, sem liggja upp að
helgidómi helgidómanna —- máttinn til þess að verða yðar eigin
guðir. Þá getið þjer endurnært aðra, þá getið þjer veitt þeim
þrek og lifsþrótt, sem þjást af tómleika, liungri og liarðrjetti.
Um óralangan tima liefir það verið ásetningur minn að öðl-
ast lausn. f fyrstu var jeg mjer þess ekki meðvitandi, en síðar
meir varð sá ásetningur mjer fullljós. Nú hefi jeg um margra
mánaða skeið gerla fundið að búrið er lirotið og jeg er alfrjáls
ferða minna um heima liuga og tilfinninga; en ef til vill ekki