Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 12

10
LAUSNIN ER TAKMARKIÐ stjarnan
um jarðheima, en það er síst að harma því að um þá er minst
vert. Þetta er frelsi það, sem jeg hefi kept eftir um fjölmörg
æfiskeið og það, sem af er þessari æfi minni; en einkum síð-
ustu sex mánuðina. Jeg ]>ráði að vcrða frjáls, verða óháður vin-
ur mínum, bókum mínum, hugsanaferli mínum og visindafræði.
Og jeg hygg — ekki aðeins liygg, —- heldur veit að jeg er frjáls,
og þar eð jeg' hefi öðlast frelsi og' lausn, þá ber mjer að vísa
veginn, þann veg, sem til lausnar og frelsis liggur. Og,hvort sem
þjer eruð dulvitringar, unnendur helgisiða, skáld, málarar eða
hljómsnillingar — her yður að feta veginn að þessu marki,
safna j'ður reynslu frá yðar eigin skapgerð, hvötum og hneigð-
um og leggja siðan heilir í þá höfn, sem er hinsti áfangastaður
alls og allra.
Það væri ráðlegt fyrir yður að gera yður ljóst í upphafi
hvað það er, sem hugur yðar og hjarta girnist, því að yður vex
skilningur af þránni eftir því, sem lijarta yðar hneigist einlæg-
lega að. Skilningur gefst yður, bæði á leiðum vitsmuna og til-
finninga, ef þrá yðar eftir einhverjum hlut er nógu áköf, ef
löngun yðar er nógu sár. — Því skuluð þjer láta það verða yðar
fyrsta að vekja yður þá þrá, sem getur orðið yður leiðarsteinn
á vegi þeim, sem til lausnar liggur. Hið næsta er að kanna og
komast að raun um, hvort það er yðar eigin þrá eða mín. Flestir
menn verða í tilbeiðslu sinni líkir fuglum í búri. Þeir ánetjast
og sleppa ekki, eru gersamlega háðir þeim, sem þeir tilhiðja.
Þjer verðið því að vekja yður þessa þrá, óháða persónum og per-
sónudýrkun, hún verður að vera alin al' yðar eigin reynslu.
Það, sem jeg er að segja yður nú, og" mun segja yður næstu
vikurnar, er ávöxtur cigin reynslu minnar, sem er hin sama og
reynsla allra manna. Mjer er fullkunnugt, að á liðnum æfiskeið-
um hefi jeg verið kvæntur, jeg liefi iðkað helgisiði, jeg' hefi verið
förumaður, jeg liefi verið hörmum hlaðinn, og á ýmsu liefir
oltið. .Teg liefi spunnið þráð lífs míns, og úr þræði þeim hefi
jeg ofið þrá mina, löngun mína eftir lausn. Þetta er mitt eigið
verk, mín eigin þrá, og því getur ekkert í alheimi svift mig
henni. Eins er því farið um yður, sem óskið að verða lærisvein-
ar eða fylgjendur, eða unnendur þessarar lausnar, þjer verðið
að skapa úr yðar eigin reynslu þessa þrá, sem skal verða leiðar-
ljós yðar. Hún verður að vera óháð mjer, óháð mínu kennivaldi
og persónuleik; því að ef jeg hverf hjeðan á morgun, eruð þjer
ráðþrota. Þjer eigið að verða frjálsir, ekki fyrir mig, heldur
þrátt fyrir mig. Ef til vill get jeg hjálpað nokkrum yðar til
lausnar, jeg' get miðlað yður af kærleika mínum og hrennandi
þrá, en innra með yður verður að vera stöðugt vængjablak til
þess að sleppa út undir bert loft. Yðar eigin þrá og reynsla, á-