Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 13

STJARNAN
LAUSNIN ER TAKMARKIÐ
11
vextir jrðar eigin þjáninga, harma og sársauka verða að vísa
yður leið. Sjálfur hefi jeg þolað hverskyns sársauka, þjáningar
og' sorgir. Það, sein jeg segi yður og það, sem jeg syng yður er
yðar eigin reynsla mælt af mínum vörum, og það er hinn eini
dýrmæti sannleikur. Ur dufti reynslu þeirrar, sem jeg hefi feng-
ið, og liefir veitt mjer lausn, hygði jeg fjall það, sem jeg hý nú
á. Sú reynsla er hin sama og yðar reynsla. Jeg hefi þráð hið
sama og þjer og jafnlieitt, og einn er tilgangur alls, því að minn
tilgangur er hinn sami og yðar, mitt takmark er yðar takmark,
mín fullkomnun, mín liamingja og mín lausn, yðar fullkomnun,
vðar hamingja, yðar lausn.
Flestum yðar, sem hjer eruð, hættir til að setja á mig vonir
sinar um lausn, vitna til min, sem æðsta valds um þessi lausnar-
mál, og nota mig sem keýri á aðra. Ef þjer gerið þetta, skeikar
yður í skilningi á þvi, til hvers jeg er kominn, þjer misskiljið
það, sem jeg vil leggja fyrir yður. Þjer getið reist fjölda must-
era að mjer látnum, en þjer skuluð ekki byggja nokkurt must-
eri að mjer lifandi. Það er jafnan segin saga, að í sömu andrá
og ljómi sannleikans tekur að blikna, eða er kominn á hnign-
unarskeið, þá taka menn að hlaða múra um liann, en jeg er lif-
andi, og enginn er ennþá farinn að gera mjer musteri. Um leið
og þjer reisið musteri skerðið þjer og takmarkið lausn þá, sem
öllum er ætluð.
Það er því innileg ósk min, að þjer látið ekki dáleiðast af
neinu, sem jeg segi, því ef orð mín, eða hugsanir, eða þrár vagga
vður í svefn, þá eruð þjer jafnvel ver farnir en áður en þjer
komuð hingað.
Þjer liafið látið aðra menn og annara hugsanir og rök svæfa
yður, en þar eð lausn er takmark allra, hvort sem þeir eru vís-
indamenn, dulspekingar, dulfræðingar eða menn af ennþá öðru
tagi, þá vil jeg að þjer setjið yður liið innra með yður sjálfum
þetta takmark, svo að þjer getið kept að því þennan mánuð.
Látið ekki orð mín vagga yður i værð, og ekki heldur fegurð
þessa staðar, eða frið og kyrð skógarins, heldur berjist stöðugt
fyrir því að öðlast lausn.
Fyrst af öllu verðið þjer að gróðursetja í lijörtum yðar þá
þrá, sem er árangur yðar eigin reynslu. Lausn er takmark allra,
því að allir menn þjást, allir gleðjast, allir skemta sjer; en alt
þelta kemur og fer, alt þetta er hverfult og óstöðugt, en upp af
því á að vaxa hið stöðuga og eilífa, þráin eftir lausn. Því er
öllum mönnum, snauðum og auðugum, harmþrungnum, þreytt-
um og smáðum, eða dýrlingum jarðneskrar liamingju, takmark-
ið eitt og hið sama og það er lausn. Ef þjer skiljið það, og sá