Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Síða 25

STJARNAN
DYR LAUSNARINNAR
23
það ekki unt, hversu mjög sem jeg þrái það og þrátt fyrir alt
magn elsku minnar. Þjer verðið sjálf að hafa þessa innilegu
löngun til að leysast frá öllum lilutum, jafnvel frá mjer sjálfum,
svo þjer getið.farið og frelsað alla, sem flæktir eru í neti sorga.
Að þessu atliuguðu langar mig til að spyrja yður, með hverj-
um hætti þjer komið að dyruin lausnarinnar, því þjer verðið að
koma með hendur yðar, hjörtu og hugi, full — en ekki tóm.
Þegar þjer gangið t. d. inn í musteri, þegar þjer tilbiðjið ytri
mynd einhvers veruleika, sem er i yður sjálfum; þegar þjer
komið með blóm, eða brennið reykelsi, þá eruð þjer kafin i
þessum ytri lilutum. Á sama hátt verða hjörtu yðar og' hugir,
þegar þjer nálgist dyr lausnarinnar að vera þrungin af reynslu
liðinna æfiskeiða, fornra óska og eftirlangana. Þjer verðið i viss-
um skilningi að liafa fullkomnað eitthvað, að hafa lagt eitthvað
i rústir með stórfeldum hætti, og siðan sagt skilið við alla hluti,
sem þjer áður fcngust við. Að sjálfsögðu tekur það livern mann
mörg jarðlíf að öðlast fullkomnun, og um sjálfan mig get jeg
sagt það, að jeg hefi eytt mörgum jarðlífum i það að komast
að hliði lausnarinnar, þar sem frið er að finna og öryggi, og
þar sem ekki er um neina efasemda skugga að ræða. Ef þjer
þráið að öðlast þessa lausn á fáum mínútum, þá Aærðið þjer
fyrir vonhrigðum; liraði og hverfleiki timans kemur lijer ekki
til greina, því timinn er ekki til, ef þjer hafið þessa þrá.
Með ýmsum hætti er hægt að öðlast lausn, að ganga inn um
dyrnar, sem opna yður veg friðarins. Eins og jeg hefi áður sagt,
nota jeg þessa líkingu um dyrnar, aðeins sem dæmi; — engar
slikar djTr eru til, — og þjer megið ekki húa til í liugum yðar
nxynd af dyrum, eða öðru efniskendu, eða af vegi, senx taki við
þegar komið er inn unx dyrnar. Þjer eruð sjálf dyrnar. Jeg er
dyrnar, og í sanxa vetfangi sem þjer hafið g'eng'ið xxnx þær og
skilið að þær dyr eru i yður sjálfum og að enginn nenxa þjer
sjálf getið opnað þær, — þá hafið þjcr stigið fyrsta skrefið. Jeg
lxefi þráð þessa lausn og öðlasl hana, vegna þess að jeg lxefi
ekki verið ánægður, og ekki fundið fullnægju i neinu. Jeg liefi
haft mínar sorgir, íxiínar unaðsenxdir og skenxtanir, exx ekkert
af þessu fullnægði mjer; nxjer var aldrei fullnægt, þangað til
jeg uppgötvaði að friðurinn, sem heimurinn leitar, fi’iðurinn,
senx nauðsynlegt er að finna, er hið innra nxeð sjálfum nxjer.
Mjer var ekki unt að öðlast lausn, þangað til jeg skildi þetta og
hlaut þekkingu á því. En þegar jeg sá gegnum dyrnar, senx eru
i lijarta nxínu, þá gat jeg varpað frá mjer öllum hlutum, öðlast
lausn og orðið sjálfur vegur friðarins.
Þannig verðið þjer að nálgast lausnardvrnar, sem eru i
hjörtum yðar sjálfra, eruð þjer og jeg. Vjer erunx öll á sama