Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Page 30

28
GAKK ÞÚ I LJÓSI
STJARNAN
og þig' mun ekki þyrsta framar.
Leitaðu í henni lífsins brauðs
og þig mun aldrei framar hungra.
Leið liana í hásæti hjarta þíns,
þá mun það aldrei heimkynni harma.
Ristu hennar rún á huga þinn,
þá mun viska og skilningur
verða móðir þín og' faðir.
Láttu kærleiks ljós mitt lýsa þjer
og þú munt engum skugga á veg þinn varpa.
Ó, vinur minn, komdu til min.
Jeg skal vísa þjer kærleikans veg.
Littu aldrei um öxl.
Lokaðu eldrei eyrum þínum.
Læstu ekki lijarta þins liliði.
Fylg þú mjer,
— -Teg vil fylgja þjer
til kærleikans Breiðublika.
Hjarta mitt brennur og þjáist fyrir þig,
því röddu míns kærleiks hirðirðu ekki að hlýða.
Hví svararðu ekki, er jeg hrópa á þig?
Hví snýr þú við mjer baki, og brottu leitar?
Hvi leitar þú þjer skjóls Iijá föluni skuggum?
IIví viltu elta hismi, glvs og hjóm,
sem hjartans veröld leggja í auðn og tóm?
Hvi ris þú gegn mjer?
Hvi ert þú blindur á elsku mina?
Hví mettar þú þig úr Iiöndum harms og þrauta?
Ó, svaraðu mjer,
því að jeg' er fullur kærleika.
Þá ást, sem elur sorg,
þá ást, sem drepur bros úr björtum svip,
þá ást, sem leikur á hverfanda liveli,
þá ást, sem er einmana i einveru og friði,
þá ást, sem er drembin og Iirokahrevkin,
þá ást, scm kærleik lil annara eyðir,
þá ást, sem bindur og færir í fjötra,
þá ást, sem brennur í háli sjálfsins —
þessa ást skalt þú ei þekkja
ef þú fvlgir mjer.
Vinur minn.
Hvert ætlar þú?