Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Qupperneq 73

NAUÐSYNIN Á BREYTINGUM
71
STJARNAN
að þetta er sjálfum yður að kenna? Neitið að sjóða handa þeini
matinn, og þeir munu bráðlega uppfylla allar óskir vðar.
Nú skulum vjer snúa oss að uppeldismálunum. Aftur rek-
um vjer oss á þessa sömu skiftingu eftir kvnferði. Karlmaður-
inn fær sína sjerstöku mentun; konan eiginlega enga; og af því
að konan fær ekki sömu mentun og karlmaðurinn, verður hún
grimm við hörnin sín, af tómri fáfræði. Til hvers á að taka
mest tillit á heimilinu: föðursins, móðurinnar eða barnsins?
Framtíðin tilheyrir barninu; það er blómknappurinn, það sem
á að verða. Og eins og þjer mynduð vilja fara varlega með blóm-
knappinn, gefa honum rjetta næringu og skýla honum, eins eig-
ið þjer að fara með barnið. Aðgætið lieimili 3'ðar og börn. Það
þarf að liugsa um heilsu barnsins og láta það fá nægilegan
svefn; en hörn vðar horða þegar þeim sýnist og sofa einhver-
staðar og einhverstaðar. Ef til vill hefir barnið sofið út í horni
á stofunni, og þegar faðirinn kemur lieim til að borða og móð-
irin fer að stjana við hann, þá er harnið vakið. .Teg get ekki
farið nákvæmar út i þetta. Það sem mestu varðar er, að liarnið
njóti umhyggju og' hjúkrunar, fái að sofa í næði á hreinlegum
stað og geti fengið að leika sjer, þar sem umhverfið er Iieilsu-
samlegt, en ekki á óhreinum götunum. Þjer herið jafnvel meiri
umhyggju fyrir dýrum, sem vður þvkir vænt um, en yðar eigin
börnum. Börnin eru rikið, framtíðarkynslóðin, alt vellur á þeim.
Heimilið ætti að lúta þörfum barnsins, en ekki föðursins eða
neinna annara. Þjer mæður, gætið barna yðar, ekki samkvæmt
gömlum erfðavenjum, heldur samkvæmt kröfum lifsins. Enginn
verður ánægður — hvorki börn, karlar nje konur, ef altaf er
verið að hugsa um að laga lífið eftir gömlum kröfum trúar-
bragðanna. Þvi lífið er takmarkalaust og lætur ekki fjötra sig.
Af því að þjer eruð altaf að fjötra siðgæðið, fyllið þjer lifið af
þjáning, hörku og allskonar flækjum. Ef þjer því viljið verðo
hamingjusamar, þá snúið baki við gömlum venjum, öllu því
sem fjötrar vður og hverfið aftiir að hinni hreinu og tæru upp-
sprettu lifsins.