Ársrit Stjörnufélagsins - 01.01.1929, Side 98

90
STJARNAN
UPPSKERUTÍMI LÍFSINS
göngu um búrið vðar en berjist af öllum kröftum, svo að þjer
losnið, þá liefst þroski yðar og fullkomnun.
Ásetningur minn liefir vei’ið sá, að sannfæra yður um það
i ræðum mínum, að ekkert ytra átrúnaðargoð dugir yður, liversu
máttugt og stói’felt sem það er. Það verður að vera til bið innra
með yður. Það befir ekki verið ásetningur minn eða ætlun mín
að safna xnönnum í fjelag kring um mig og utan um mínar liugs-
anir. Aðalósk min liefir verið sú, að vekja bjá yður þrá til að
leita sannleika og finna liann. .Jeg befi viljað leiða yður út í
víðáttu, þar sem sjálfið hlýtur að gerevðast. Og hafið þjer skilið
orð min, þá er það augljóst, að sannleikurinn lýsir yður, hann
er eina hjálpin, eini leiðtoginn, við altari bans eigið þjer að
ki-júpa og sannleikurinn er Ástvinurinn, og Ástvinurinn er með
þeim, sem þjáist; hann er með þeini er þráir og leilar sannleik-
ans. Og Ástvinurinn kemur til þeirra og knýr á dyr hjartna
þeirra, sem eiga þessar þrár og eftirlanganir, og óska þess að
finna bann, þekkja bann og dvelja með honum.
Eins og trjeð er blaðið mörgum blöðum, svo er maðurinn
íþyngdur ótta, þrætum, glöpum, ánægju og gleði. Eins og laufin
falla af trjánum og dreifast víðsvegar á haustin, svo hverfur
manninum sorg, glaðværð og sársauki, þegar bann liefir höndl-
að frelsi og fullsælu. Það dýrmæti, sem þjer öðlist þannig, verð-
ur ekki frá yður tekið. Frelsi og fullsæla er í hendi yðar sjálfra.
Þjer eigið máttinn til að böndla þessi lmoss. Þótt einstaklingur-
inn búi þeim tryggan bústað í lijarta sinu, þá verður liann um
stund beygður af sorg og glapinn af skemtunum, en bráðla
getur hann eytt kvíða sínum, losnað við sorg og livergi látið
veraldargleði glepja sig. Iiann losnar við þetla eins og trjen við
lauf sín á hausti. Jeg efast ekki uni, að liægt er að eignast full-
sæluna. Og jeg liefi reynt í ræðum minum að festa vður i huga
hamingjuleit og þrá eftir lausn. Þjer þurfið ekki að vera efa-
gjörn. Þjer eigið að geta sjeð veruleikann og fundið sannleik-
ann. Og þegar þjer komið út i víða veröld, þurfið ]ijer ekki að
vera efagjörn, kvíðin, leitandi og rannsakandi nje þreifa yður
áfram í myrkrinu. Þegar þjer einu sinni bafið komist að þess-
um raunsannindum, liafið þjer ætíð afdrep inst i huga og hjarta.
Þangað getið þjer leitað og fundið visku, eldmóð og andagift.
Þeir, sem leita, hafa aðeins eina uppsprettu til að ausa úr. Og sú
lind er í þeim sjálfum, lind hamingju, ánægju og eldmóðs. Sá,
sem leitar að bvöt og hamingju bjá öðrum, fer villur vegar.
Þeir, sem lial'a verið svo hamingjusamir, að dvelja hjer þessa
daga, hygg jeg að liafi öðlast þann sannleika, að þeir þurfi ekki
að efast framvegis. Þjer hafið reist í liuga yðar og hjörtum must-
eri og altari, þar sem þjer getið guði þjónað, án ytri tákna.