Árroði - 01.01.1938, Qupperneq 13

Á R R 0 Ð I
13
hefur löngu fyr, áður en grund-
völlur veraldarinnar var lagður,
uppteiknað og grundvallað f bók
ainnar eilífu forsjónar — ekki
einaata hver vera akyldi hinn
aíðaati dagur vors lífa, heldur
hvað yfir oss akyldi koraa á
hverjum degi, hvenær vér skyld-
um myndast i móðurlífi, hverau
oss skyldi þar líða, hvenær það-
an út fara, hvað á vora daga
skyldi drífa i þessu lífi, hvort
vér skyldum verða ríkir, hvort
fátækir. Hvort og hvenær búa
við raeðlæti eða mótlæti. Hvað
langlifir, hvað skammlifir. Þvi
sagði hann við konunginn Cýr-
um, (Es. 75): »Ég kallaði þig
með þínu nafni og nefndi þig,
þá er þú þektir mig ekki. Það
er að segja: ásetti að láta þig
verða kenung«. Og þessi spá-
dómur segja þeir lærðu, að hafi
verið fram fluttur af Esaías spá-
manni 200 árum fyrir Sýri fæð-
ing. — 300 árum áður en Jósías
konungur fæddist, kallaði Guð
hann með sínu nafni og sagði,
að hann skyldi aftur helga alt-
arið í Betel. (1. Reg. 13). Þessi
dæmi virðast augljóslega benda
á ákvörðun forsjónar Guðs um
fyrirhugaða lifstilveru manns-
ina fyrirfram.
Setjum svo, að lög yrðu sam-
in um þetta efni af löggjöfum
þjóðarinnar. Auðvitað hefðu þau
áhrif á hvern einstakan, eins og
önnur almenn lög, og þjóðfélag-
ið í heild sinni, þvi laganna
þrælar hljótum vér ætíð að vera.
Og hver, sem brýtur landsins
lög, svo augljóst verði, um hvaða
málefni sem er, á þar fyrir að
sæta ábyrgð eða hegningu fyrir,
eftir tilverknaði. —
Algert bindindi í þessu máli,
eða að halda tilfinningum sínum
i skefjum, eða kynhvöt, telja
meðhaldsmenn þessa máls lítt
hugsanlegt. Það er enginn efi á,
að margir mundu biða, og hafa
beðið, tjón á heilsu sinni, við að
bæla niður þessar sterku hvat-
ir«, segir höf. »Frj. ásta«, og af-
leiðingin orðið taugaveiklun og
ýmBÍr sálarkviilar. En ætli af-
leiðingarnar af lausung og saur-
lifnaði, sem á þessum timum
færist i vöxt, sé minna athuga-
verð í heilsufræðisefnum ? Að
minsta kosti virðast rit lækna
um heilsufar fólks í þeim efnum
ekki vera neitt glæsileg (saman-
ber skýrslur um samræðissjúkd.).
Þá hefur og kyrkjan komið
fram með þau andmæli, segir
höf. ennfremur, að með vísvit-
andi takmörkun væri verið að
taka fram fyrir hendurnar á
Guði, sem einn eigi að ráða,
hvenær lif skapist. Með sama
rétti væri hægt að álaaa þeim,
sem bindindishöft á sig leggja