Embla - 01.01.1949, Blaðsíða 89

ars. Mér fannst dálítið hátíðlegt við þetta ferðalag, en ekki var
mér sársaukalaust að skilja við fyrsta bernskuleiksviðið mitt.
Þar var svo margt, sem ekki var hægt að flytja með sér: klettar,
brekkur, lækir, sléttar grundir og mikið af steinum af ýmsum
stærðum, litum og lögun. Mér var nú sagt, að í Einholti væri
fallegt, túnið væri stór hóll með mörgum fallegum brekkum
og vötnum allt í kring. En steinar voru þar engir. Það þóttu mér
ekki góðar fréttir, því að blessaða steinana hafði ég getað notað
til svo margra hluta. Úr sumum voru byggð liús, heilir bæir.
Svo hafði ég flestar skepnurnar mínar úr steinum. Steinana mína
vildi ég því fá að fly Lja með mér. En að því var bara hlegið og
sagt, að það kæmi ekki til mála. En blessuð amma mín, sem allt
vildi fyrir mig gera, tók þó nokkuð af smæstu og litfegurstu stein-
unum mínum í lítinn léreftspoka og lét hann í kistuna sína.
Nú komu auðvitað dagar mikilla anna og umsvifa. Ég smá-
vandist húsunum og umhverfinu. Og þótt mér þætti aldrei eins
fallegt í Einholti og á Viðborði, þá leiddist mér þó aldrei neitt
að ráði. En stundum var ég samt í hálfgerðum vandræðum með,
iivað ég ætti að taka mér fyrir liendur. Umhverfið var svo nýtt
og ég ekki búin að festa mig við neitt sérstakt. Vitanlega lék ég
mér með systkinum mínum úti og inni öðru hvoru. En svo var
alltaf löngun til að vera ein um eitthvað, og það var svo erfitt
að finna það á þessum nýja stað. En eftir nokkurn tíma tókst
mér það þó.
Við bæinn var skemma, laus við sjálf bæjarhúsin. Að sunnan
var timburþil, og þar var gengið inn í skemmuna. Þar var rúm-
gafl undir lofti, og hengu þar linakkar, söðlar, beizli og reiðföt
á stoðum og bitum. Svo var loft yfir, og þar var matvælageymsla.
í norðurenda hússins uppi var afþiljað lítið herbergi, ein
rúmlengd. Þar var lægra undir loft en í framskemmunni, og þá
auðvitað hærra undir súð. Gluggi var á vesturhlið, en undir
austurhlið var rúmstæði. Við norðurstafninn var skápur nokk-
uð stór, og þótti mér hann mikill skartgripur. Hann var með
útskornum listum og málaður ljósbrúnn. Mér var sagt, að í
þessu herbergi hefðu móðurforeldrar rnínir búið að einhverju
leyti og sofið þar á sumrin, en þau höfðu verið þar áður en við
87
EMBLA