Embla - 01.01.1949, Qupperneq 90

komum með annarri dóttur sinni og fluttust með henni þetta
vor til Mjóafjarðar. En nú hafði verið látið hér inn ýmislegt
dót, sem ekki var húið að ganga frá og ekkert var með að gera.
Þar á meðal voru bækur heimilisins. Þá voru hækur ekki notaðar
um vor- og sumartíma, nema húslestrabók Péturs biskups og
sálmabókin. Þær bækur voru notaðar á hverjum sunnudegi allt
árið. Þarna var nú fundið verkefni fyrir mig. Tók ég nú á því
viti og ráðdeild, sem ég átti yfir að ráða, og fór að reyna að koma
þessu svolítið laglega fyrir, raða bókunum í skápinn og reyna að
láta fara þolanlega um þær. Þetta verk gekk nú ekki fljótt, þótt
ég væri með allan hugann við starfið. Ég þurfti að líta í bækurn-
ar og það tafði mig. Ekki þori ég að ábyrgjast, að ég muni
alveg rétt, hvaða bækur það voru. Þó var þar svo sem ekki um
auðugan garð að gresja. Þar var biblía og Vídalínspostilla, eitt-
hvað af íslendingasögum og Alþingistíðindum. Þessu var fljótt
komið fyrir. En svo voru það blöðin. Fyrst var ég að hugsa um
að láta þau öll í einn böggul, án þess að raða þeim. — Blöðin, sem
ég nefni svo, voru ísland, sem Þorsteinn Gíslason gaf út um
það leyti. Ég liygg, að það liafi verið einn eða tveir árgangar.
En þegar ég var að vöðla þessu saman, rakst ég á söguna „Árna“,
eftir Björnstjerne Björnson, sem var gefin út í dálkum í blaðinu.
Sögunni hefur víst ekki verið mikill gaumur gefinn. Ég man
ekki til, að hún væri lesin upphátt á heimilinu. En ég varð svo
heilluð af fyrsta kaflanum, sem fyrir mér varð, að ég vann til að
fletta blöðunum sundur og saman, þar til ég var búin að finna
alla söguna. Og nú fannst mér ég eiga þarna fjársjóð út af fyrir
mig. Þetta varð ég að geyma vel, svo að það yrði ekki frá mér
tekið. Blöðin geymdi ég því þarna undir rúminu og las í þeim
smátt og smátt, þegar enginn sá til. Ég las söguna aftur og aftur,
lærði í henni flest kvæðin, svo að ég kann þau enn í dag.
Svo kom sumar og heyskaparannir, og þá gleymdi ég öllu öðru
en því að reyna að verða eitthvað til hjálpar heima við bæinn.
Systkinin, sem eldri voru en ég, fóru öll á engjar. En yngri
en ég voru þrír drengir, og snemma á engjaslætti fæddist yngsta
systir mín. Mér fannst því dálítið til um, að amma kallaði oft
til mín og bað mig um ýms smáverk. Ég reyndi að hjálpa henni
88
EMBLA