Morgunblaðið - 02.07.2009, Qupperneq 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. JÚLÍ 2009
✝ Gísli SigurbergurGíslason fæddist í
Neskaupstað 30. júlí
árið 1939. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað 25.
júní 2009. Foreldrar
hans voru Gísli Berg-
sveinsson útgerð-
armaður, f. í Mjóa-
firði 11. júní 1894, d.
20. mars 1971, og Ey-
leif Jónsdóttir, f. á
Vestra-Horni 2. mars
1908, d. 2. apríl 1989.
Systkini Gísla Sig-
urbergs eru Ólöf Sigríður, Jóna
Guðbjörg, Bergsveina Halldóra og
Sólveig Sigurjóna.
Gísli Sigurbergur kvæntist 13.
október 1963 Guðrúnu Maríu Jó-
hannsdóttur, f. í Neskaupstað 5.
ágúst 1944. Foreldrar Jóhann Pét-
ur Guðmundsson, f. 11. nóvember
1918, d. 19. mars 1989, og María
Ingiríður Jóhannsdóttir, f. 11. sept-
ember 1923. Gísli og Guðrún
bjuggu í Neskaupstað allan sinn bú-
skap. Þau eignuðust fjóra syni: 1)
Jóhann Pétur vélstjóri, Neskaup-
stað, f. 19. maí 1962, kvæntur Sig-
ríði Þorgeirsdóttur. Sonur þeirra
er Sigurbergur Ingi. Fyrir átti Jó-
hann Pétur syni, Rúnar Þór, barns-
frá Stýrimannaskólanum í Reykja-
vík árið 1960. Eftir það var hann
skipstjóri á Björgu NK 103. Árið
1975 var útgerðin seld og þá um
vorið hóf Gísli störf hjá Norðfjarð-
arhöfn og starfaði þar allan sinn
starfsaldur, lengst af sem hafn-
arstjóri. Mörg haust fór Gísli Sig-
urbergur á síldveiðar og var með
ýmis skip en einnig sigldi hann
mörg sumur í afleysingum á skip-
um Síldarvinnslunnar með ísvarinn
fisk til Bretlands. Hann starfaði
einnig tímabundið hjá Landhelg-
isgæslunni þegar Íslendingar háðu
baráttuna um 12 mílna landhelgina.
Það atvikaðist að Bretar tóku til
fanga varðskipsmenn sem tóku
breskan togara í landhelgi. Þá
vantaði tímabundið mannskap á
varðskipið Þór og var Gísli í hópi
vaskra manna frá Norðfirði sem
fylltu það skarð. Gísli lærði
snemma á harmonikku, trompet og
spilaði einnig á fleiri hljóðfæri.
Hann var í fyrstu lúðrasveit Norð-
fjarðar en hafði áður leikið með
Lúðrasveit verkalýðsins í Reykja-
vík. Gísli Sigurbergur var mjög
virkur í harmonikkufélagi Norð-
fjarðar (FHUN) og spilaði þar síð-
ast með félögum sínum þann 1. maí
sl. Hann var einnig félagi í Lions-
klúbbi Norðfjarðar á meðan hann
starfaði og hann var einnig um tíma
ritari í Skipstjóra- og stýrimanna-
félaginu Sindra í Neskaupstað.
Útför Gísla Sigurbergs fer fram
frá Norðfjarðarkirkju í dag, 2. júlí,
og hefst athöfnin kl. 14.
Meira: mbl.is/minningar
móðir Ólöf Másdóttir,
og Kristin Þór, barns-
móðir Lára Kristins-
dóttir. Fyrir átti Sig-
ríður, Jónínu Hörpu
Njálsdóttur. 2) Gísli
lífefnafræðingur,
Álftanesi, f. 22. apríl
1964, kvæntur Berg-
rós Guðmundsdóttur.
Börn hans frá fyrra
hjónabandi eru Eyleif
Ósk og Gísli Veigar,
barnsmóðir Að-
alheiður Ósk Þorleifs-
dóttir. 3) Guðmundur
Rafnkell framkvæmdastjóri, Nes-
kaupstað, f. 19. febrúar 1970,
kvæntur Guðrúnu Smáradóttur.
Dætur þeirra eru Eyrún Björg og
María Bóel. 3) Eyleifur Þór, f. 5.
janúar 1973, d. 12. febrúar 1989.
Fyrir átti Gísli Sigurbergur soninn
Heimi Berg, f. 12. júlí 1960, kvænt-
ur Sólrúnu Hansdóttur og eiga þau
4 dætur, þær eru: Hildur Val-
gerður, Sólborg Berglind, Dagbjört
Ósk og Eyleif Þóra.
Gísli Sigurbergur fór strax eftir
skyldunám til sjós á Björgu NK 103
sem faðir hans gerði út. Hann varð
vélstjóri og síðar skipstjóri við út-
gerðina. Hann lauk vélstjórnar-
prófi árið 1957 og skipstjórnarprófi
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði.)
Faðir okkar fæddist á Norðfirði
þar sem hann ólst upp og bjó alla
tíð. Hann var vanafastur í sínu lífi.
Þannig ólst hann upp á Strandgöt-
unni í Neskaupstað, hann byggði
sér hús við Urðarteig 18 og þangað
flutti fjölskyldan árið 1969 og þar
bjó hann eftir það. Öll starfsævi
hans tengdist á einn eða annan
hátt sjávarútvegi.
Pabbi varð skipstjóri við útgerð
föður síns og seinna hluthafi. Trú-
lega var hann einn yngsti ef ekki
yngsti maður á Norðfirði sem varð
skipstjóri á síldarbát en hann varð
skipstjóri rétt um tvítugt. Það tíðk-
ast til sjós að nefna skipstjórann
„karlinn“ og faðir okkar var enginn
undantekning. Hann var karlinn í
brúnni á Björgu NK þó hann væri
jafnvel yngstur um borð.
Árið 1975 var útgerðin seld og
fljótlega hóf hann störf við höfnina
í Neskaupstað og varð fljótt hafn-
arstjóri. Hann naut starfsins við
höfnina til hins ýtrasta og oft var
glatt á hjalla á vigtinni þegar vinir
og félagar kíktu í kaffi og ræddu
fiskirí og heimsmálin. Pabbi var í
fyrstu lúðrasveit Norðfjarðar og
starfaði í Lionsklúbbi Norðfjarðar
og í Lionskórnum. Á síðustu árum
hefur hann starfað í Félagi harm-
onikuunnenda í Neskaupstað
(FHUN). Hann var ávallt hluthafi í
Síldarvinnslunni og fylgdist grannt
með gangi þess fyrirtækis, sem
hefur verið svo mikilvægt fyrir
þann stað sem honum þótti svo
vænt um. Pabbi var maður hlé-
drægur og oft voru samskiptaform-
in einföld. Ef hann var ekki sam-
mála, þá svaraði hann einfaldlega
„iss“ og hallaði höfði hugsi. Ef
hann var sammála þá kom „já,já,
það er ekkert flóknara en það“. Nú
ef hann var mikið glaður þá blístr-
aði hann út í eitt. Þegar maður sá
hann keyra bíl þá var hann gjarnan
blístrandi nú eða sló taktinn í stýr-
ið, enda átti tónlistin ríkan þátt í
hans lífi. Það fór svo að hann var í
mörg ár í Tónskóla Neskaupstaðar
nú síðasta áratuginn. Pabbi kunni
ákaflega vel við sig í góðra vina
hópi. Hann var tryggur vinur vina
sinna og nú á þessari stundu má
vel finna þá miklu væntumþykju
sem samfélagið hér í Neskaupstað
umvefur fjölskylduna.
Í veikindum pabba sýndi hann
mikinn styrk og æðruleysi. Hann
barðist áfram með viljann að vopni
og var eins og alltaf vel studdur af
mömmu. Ást og vinátta þeirra var
einlæg og mikil enda búin að rölta
saman lífsveginn í blíðu og stríðu í
nálægt hálfa öld. Það er ekki bara
sorg, heldur líka ríkt þakklæti sem
fer í gegnum hugann nú þegar fað-
ir okkar er látinn eftir erfið veik-
indi. Þakklæti fyrir allar góðu
stundirnar, fyrir það að hafa átt
alla ævi traustan og góðan föður
sem skapaði ásamt móður og stór-
fjölskyldu þá kjölfestu sem er
hverju barni nauðsynleg. Börnin
okkar elskuðu afa sinn mikið og
hann fylgdist vel með því sem þau
voru að gera allt til síðasta dags.
Minningin um góðan föður, tengda-
föður og afa lifir með okkur um
ókomna tíð.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Jóhann Pétur, Gísli, Guð-
mundur Rafnkell og Heimir
Berg Gíslasynir.
Elsku afi, nú kveð ég þig í síð-
asta sinn en alltaf muntu vera í
hjarta mínu. Þú varst alltaf svo
yndislegur, brosandi og blístrandi
eitthvað skemmtilegt. Alltaf glaður
og ánægður með allt og alla. Þú
varst mikið fyrir að spila á harm-
onikkuna þína og mér þótti vænt
um hversu mikinn áhuga þú sýndir
mínu tónlistarnámi, komst á tón-
leika, hlustaðir og spjallaðir um
hvað ég var að spila í tímum hjá
Agga vini þínum. Veikindi þín voru
mjög erfið og mikil undir lokin en
þú varst samt alltaf sterkur og
barðist stanslaust allan tímann. Þú
varst sannkölluð hetja.
En afi, ég elska þig af öllu hjarta
og ég bið að heilsa Eyja. Sjáumst
síðar á himnum, afi minn. Ég veit
að það þótti mörgum vænt um þig
og ég veit að þetta er mikill missir
fyrir marga en þó mestur fyrir
ömmu.
Amma, ég elska þig af öllu
hjarta og er alltaf til staðar fyrir
þig eins og þú varst fyrir afa.
Þér ég ann heitt, ,,afmælisgjöf-
in,“ þín afi. En seinna kem ég til
þín, knúsa þig og segi: ,,Hér er ég,“
ávallt þín afi.
Ástarkveðja,
Eyrún Björg Guðmundsdóttir.
„Ég var lítið barn og lék mér við
ströndina.“ Þessi ljóðlína kom upp
í hugann við fráfall Gísla bróður
míns sem fallinn er frá eftir
stranga baráttu við krabbamein.
Við systkinin vorum alin upp í Nes-
kaupstað í þessum dæmigerða út-
gerðarbæ á öldinni sem leið. Marg-
ar ljúfar minningar tengjast
þessum tíma. Sumarið 1939 var
mörgum minnistætt vegna mikillar
veðurblíðu, en þá fæddist Gísli.
Sumrinu áður man ég samt betur
eftir, því þá var móðir okkar lengi
rúmliggjandi, mikið veik af slæm-
um gigtarsjúkdómi sem minnti
lengi á sig síðar. Trúlega hefur hún
ekki verið vel á sig komin fyrir
þessa meðgöngu. En allt gekk vel
og loksins var fæddur drengur sem
hafði verið beðið lengi. Margar
Gísli Sigurbergur
Gíslason
✝ Jóhanna Lár-usdóttir fæddist í
Borgarnesi 11. nóv-
ember 1923. Hún lést
á sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 25. júní sl. For-
eldrar hennar voru
Jón Lárus Sigurðsson,
f. 10. ágúst 1891, d. 26.
júní 1962 og Marzibil
Ingunn Jóhannsdóttir,
f. 31. ágúst 1893, d. 5.
október 1975. Þau
bjuggu í Borgarnesi.
Systkini Jóhönnu eru
Unnur, f. 16. janúar
1928, og Sigurður Guðmundur, f. 7.
ágúst 1936, kvæntur Auði Sesselju
Þorkelsdóttir, f. 1937.
Jóhanna giftist 25. ágúst 1945
Baldri Halldórssyni frá Búlandi í
Arnarneshreppi, f. 15. janúar 1924
og hafa þau búið á Hlíðarenda við
Akureyri frá 1951 og eignuðust þau
6 börn. Þau eru: 1) Ingvar, f. 21.
mars 1943, kvæntur Jónínu Valde-
marsdóttir, f. 1947, börn þeirra eru:
a) Helga, f. 9. ágúst 1967, sonur
hennar Elvar, f. 1988. b ) Baldur, f.
21. júní 1971, maki Sigríður Hrund
Pétursdóttir, f. 1974, synir þeirra
Kolbeinn Sturla og Starkaður
f. 1996, Baldur Freyr, f. 2004, og
Elmar Bjarni, f. 2008. c) Henrý Þór,
f. 30. sept. 1981, sambýliskona Arna
Björk Baldursdóttir, f. 1986, synir
þeirra eru Heimir Már, f. 2004 og
Matthías Huginn, f. 2008. 4) Halldór
Guðmundur, f. 18. apríl 1954,
kvæntur Önnu Katínu Eyfjörð Þórs-
dóttir, f. 1958. Börn þeirra eru: a)
Lára, f. 14. apríl 1970, sambýlis-
maður Valdemar S. Þórisson, f.
1970, synir þeirra eru Brynjar Ingi,
f. 1987 og Halldór Georg, f. 1991. b)
Sandra, f. 17. júlí 1979, sambýlis-
maður Jóhann K. Hjaltason, f. 1978,
sonur þeirra er Hjalti, f. 2007. c)
Karen, f. 26. apríl 1990. 5) Sigurður
Hólmgeir, f. 22. mars 1960, sam-
býliskona Hildur Magnúsdóttir, f.
1962. Börn þeirra eru: a) Katla f. 19.
okt 1982, dóttir hennar Elísabet Sól,
f. 2002. Selma, f. 15. febrúar 1988.
Róbert, f. 10. ágúst 1995 og Sigríður
Halla, f. 20. janúar 1997. 6) Ingunn
Kristín, f. 28. maí 1962, sambýlis-
maður Helgi Pálsson, f. 1966, börn
þeirra eru: a) Jóhanna Steinunn, f. 2.
des 1983, sambýlismaður Björn
Helgason f. 1978, sonur þeirra Ingv-
ar Helgi, f. 2006. b) Baldur Helgi, f.
4. apríl 1991. c) Kristjana Íris, f. 18.
okt. 1996. d) Silja, f. 16. apríl 1995.
Útför Jóhönnu verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 2. júlí, og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Meira: mbl.is/minningar
Snorri, f. 2004. c) Guð-
rún Elín, f. 28. des.
1978, maki Anton
Traustason, f. 1975,
börn þeirra eru Berg-
lind Nína, f. 2004 og
Ingvar, f. 2008. 2)
Ólafur Lárus, f. 11.
febrúar 1946, kvænt-
ur Jóhönnu Láru
Árnadóttur, f. 1948.
Börn þeirra eru: a)
Geir, f. 17. maí 1966,
kvæntur Dagný Dið-
riksdóttur, f. 1966,
synir þeirra eru Grím-
ur Óli, f. 1995 og Dagur Lár, f. 2001.
b) Íris, f. 1. jan. 1972, dætur hennar
eru Anita, f. 1990 og Shavonne Lára,
f. 2002. c) Fjalar, f. 27. ágúst 1973,
maki Jóhann Freyr Björgvinsson, f.
1973. 3) Baldur Örn, f. 4. júlí 1951,
kvæntur Maríu Arnfinnsdóttir, f.
1953. Börn þeirra eru: a) Baldur
Jón, f. 8. júní 1972, sambýliskona
Harpa Ragnarsdóttir, f. 1978, dætur
þeirra eru Anita Rut, f. 1992, Ragn-
hildur Inga, f. 1996, Freydís Ósk, f.
1997, og María Björk, f. 2003. b) Jó-
hann Lárus, f. 8. okt. 1975, sambýlis-
kona Herdís Katrín Bjarnadóttir, f.
1979, börn þeirra eru Júlía Fanney,
Látin er tengdamóðir mín, Jó-
hanna Lárusdóttir, 85 ára að aldri.
Ég kom á heimili hennar og Bald-
urs fyrir 44 árum, þá 17 ára að aldri
og tók að mér heimilishaldið á með-
an Jóhanna fór á sjúkrahús. Ég var
frekar fákunnandi um eldamennsku
en fékk góða tilsögn hjá tengda-
pabba mínum við það og hef búið að
þeirri reynslu síðan. Seinna þróaðist
með okkur góð vinátta sem aldrei
hefur borið skugga á.
Jóhanna var mikil húsmóðir og
tók á móti öllum sem á Hlíðarenda
komu af sömu rausn og hlýju. Nutu
margir þessa, sem áttu viðskipti við
tengdapabba á bátaverkstæðinu.
Jóhanna var annáluð handavinnu-
kona, hún saumaði árum saman öll
föt á fjölskyldu sína, börn og barna-
börn. Við minnumst þess þegar Jó-
hanna og Baldur áttu gullbrúðkaup
fyrir 14 árum og prjónaði Jóhanna
norskar skíðapeysur á öll sín börn
og tengdabörn, síðan hafa mörg
barnabörn og aðrir notið góðs af.
Við minnumst þess líka er Jó-
hanna og Baldur komu til Reykja-
víkur 1974 og heimsóttu okkur í
hálfbyggt Breiðholt. Þar var eldri
drengurinn okkar að leika sér í for-
inni. „Þetta er ekki hægt,“ sagði
tengdamóðir mín og tók drenginn
með sér heim á Hlíðarenda. Þar var
hann öll sín sumarfrí þar til hann
var 16 ára og ekki er að efa að hann
hefur búið að því góða atlæti sem
hann hlaut þar, alla tíð.
Á lífsleik okkar ferðast saman
gleðin og sorgin. Þegar sorgin ber
að dyrum erum við oft ekki undir
það búin. Nú þegar við kveðjum Jó-
hönnu er mér efst í huga þakklæti
fyrir að hafa átt hana að vini. Ég
kveð hana með þökk fyrir samfylgd-
ina.
Sofðu, engill, sofðu, því nú er komin
nótt
sjálfsagt eru fleiri sem sofa einnig rótt.
Ekki fæ ég skilið hvað ræður öllu hér
og ekki heldur hvers vegna var sótt,
einmitt að þér.
Sofðu engill. sofðu, við biðjum fyrir þér
svo drottins höndin leiði þig hvar sem
hann er.
Við varðveitum með lotningu minn-
inguna um þig
er vörðuð verður leið þín upp á æðra
stig.
Sofðu, engill, sofðu, við þökkum auð-
mjúk þér
sem gafst okkur svo mikið í jarðvist
þinni hér.
Við eigum bara erfitt með að sætta
okkur við það
að þú sért tekin burtu og flutt á annan
stað.
Sofðu bara, engill, og lúrðu undir
sæng,
megi Drottinn geyma þig undir hlýjum
væng.
Við hittumst bara aftur þegar húmar
aftur að
og Drottinn vill fá fleiri á þennan ljúfa
stað.
(Þorbjörg Gísladóttir.)
Jóhanna Lára Árnadóttir
(Litla Hanna).
Elsku Hanna mín, mig langar að
þakka þér fyrir þau 38 ár sem við
höfum átt saman, hvað þú hefur
alltaf verið okkur börnunum þínum
góð.
Alltaf varstu að hugsa um okkur
fyrst og fremst og lést okkur alltaf
vita hvað þér þótti vænt um okkur.
þú hefur alla tíð verið glæsileg
kona. Mjög myndarleg í höndum.
þær eru ófáar peysurnar sem þú ert
búin að prjóna á okkur börnin þín
og barnabörnin og ég tala nú ekki
um langömmubörnin þín og öll fötin
sem þú saumaðir líka. Allir dúkarnir
þínir og útsaumurinn, það var svo
gaman að fylgjast með þegar þú
varst að sauma Gunnhildi kónga-
móður og þið Baldur voruð að fara
yfir talninguna saman, þið voruð svo
samrýnd hjón og falleg saman, það
var unun að horfa á ykkur stúdera
saman þegar þú varst með handa-
vinnuna þína.
Síðasta ár hefur verið þér mjög
erfitt og aðskilnaður við Baldur
þinn mjög erfiður en veikindin voru
þannig að þú þurftir að fara á Krist-
nes og síðan á Hlíð, þar sem allir
voru þér svo góðir enda var ekki
annað hægt þar sem þú varst svo
ljúf og góð.
Það var Baldri þungbært að láta
þig fara frá sér og mig langar að
kveðja þig með hans orðum því þau
eru svo falleg.
Algóður guð þig varðveiti og verndi
og vaki með þér hverja dimma nótt.
Strjúktu henni um vanga hlýrri mjúkri
hendi
huggaðu og hlúðu, svo hún sofi rótt.
Hvíl þú í friði, elsku Hanna mín.
Við eigum eftir að sakna þín mikið.
En við eigum svo margar góðar
minningar um þig, þær munu aldrei
gleymast.
Elsku Baldur minn, ég vona að
góður guð hjálpi þér í sorginni.
Kær kveðja, þín tengdadóttir
María.
Elsku fallega amma mín, mér
finnst svo skrítið að þú sért farin frá
mér, að ég geti ekki rennt til þín og
hitt bestu konu í heimi og fengið
knús sem alltaf lét mér líða svo vel.
Ég veit ekki hvar ég á að byrja til
að reyna að koma því niður á blað,
hversu mikilvæg manneskja í mínu
lífi þú varst. Þegar ég hugsa til baka
þá koma svo margar minningar um
okkur saman, Kaffikonurnar: Sigga
og Gunna, þegar þú kenndir mér að
prjóna og við sátum tímunum sam-
an og prjónuðum, öll jólin sem við
eyddum saman, þegar ég klippti af
þér gráu hárin, því að ég vildi ekki
að þú myndir eldast og þegar þú
sofnaðir og ég málaði á þig stríðs-
málningu og svo komu menn að
spyrja eftir afa og þú komst til dyra
og þeir voru að deyja úr hlátri og þú
hélst að þú værir með opna buxna-
klauf, þangað til að þú snerir þér við
Jóhanna Lárusdóttir