Morgunblaðið - 28.11.2009, Blaðsíða 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 2009
maður ætti að vera þakklátur fyrir
það sem maður á og hefur, það er
eitthvað sem ég ætla að reyna að
temja mér eftir þér. Mikið er ég
ánægður að Nadia Hólm fékk að
kynnast þér, en leiðinlegra fannst
mér að næsta barnabarn, sem er á
leiðinni, fái ekki að hitta þig í per-
sónu, en þú vissir að það væri að
koma og það var svo gaman að geta
sagt þér það áður en þú fórst. Ég
mun segja þeim allt um þig og sjá
til þess að þær muni vera jafn stolt-
ar af að vera eitt af afabörnunum
þínum eins og ég var. Með svaka-
legu stolti berum við tvíburarnir
nafnið þitt og fyrir það er ég enda-
laust ánægður og þakklátur
mömmu og pabba.
Ég veit að þú vakir yfir okkur öll-
um, en nú ertu kannski kominn
þangað sem þú getur loksins hitt þá
ástvini sem þig hefur langað að
hitta í svo langan tíma.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Jón Friðrik Þorgrímsson.
Elsku frændi, ég mun sakna þín
sárt, þú tókst mig sem barn og
lékst við mig og dekraðir, smíðaðir
leikföng handa mér og svo fékk ég
að fara með þér í drossíurnar og
trukkana sem þú keyptir á Vell-
inum, ógleymanlegt fyrir lítinn
strák, en það var meðan ég var
barn, og svo þegar ég komst á ung-
lingsárin lánaðir þú mér bíl til að
rúnta á, aldrei var sagt nei. Það var
ósjaldan sem ég kom og leitaði til
þín þegar mig vantaði eitthvað og
þú hélst alltaf í höndina á mér. Mér
fannst talsvert frá mér tekið þegar
Sólveig kom til sögunnar, þá átti ég
þig ekki einn lengur. Svo þegar ég
fullorðnaðist hélst þú enn utan um
mig, þú kenndir mér fagið og komst
svo undir mig fótunum með því að
selja mér og félaga mínum bíla-
verkstæðisreksturinn sem varð BK
bílaverkstæði.
Jón Þorgrímsson var athafna-
maður á Húsavík, hann fór ekki
alltaf troðnar slóðir, hann stofnaði
Bílaverkstæði Jóns Þorgrímssonar
og rak í mörg ár. Það eru ekki
margir sem senda 20 fullnuma bif-
vélavirkja út í lífið og eru margir
þeirra enn starfandi í faginu. Jón
hugsaði stórt og farmkvæmdi, hann
byggði stórt og nýtískulegt verk-
stæði 1963 og stækkaði svo og
byggði eitt fullkomnasta verkstæði
landsins árið 1979, þótt ýmsir settu
stein í götu hans á þessum tíma lét
hann aldrei bugast. Nonni var far-
sæll í starfi og leik og alltaf tilbúinn
ef á hann var kallað. Nonni var einn
af stofnendum Lionsklúbbs Húsa-
víkur og tók þátt í því starfi og hik-
aði ekki við að taka stórar ákvarð-
anir með félögum sínum eins og t.d.
þegar boðið var til umdæmisþings
Lions á Húsavík 1977, þá var Jón
formaður Lionsklúbbsins og þá var
auðvitað í boði húsnæði á verkstæð-
inu hjá Jóni til undirbúnings verk-
efninu. Það voru mín fyrstu skref
með Lions þegar Nonni bauð mér í
klúbbinn og í þetta verkefni sem
varð okkur félögunum ómetanleg
reynsla. Jón Þorgríms var reynslu-
bolti og það sáu þeir sem stýrðu
Bílgreinasambandinu og vafalaust
hefur hann sett mark sitt á þann fé-
lagsskap.
Nú er þinni þrautagöngu lokið
frændi minn og það veit ég að þín
verður sárt saknað.
Ég bið að góður guð haldi sinni
verndarhendi yfir fjölskyldunni og
taki þig í faðm sér og geymi.
Í nægta búri andans þú áttir
söngva heim,
sem andinn stillti saman við lífsins
gleði hreim.
Þín minning verður síung meðan
góðra manna er getið
en guð einn launar starf þitt og fær
að réttu metið.
Með eilíft vor í huga, við alla
vildir sátt
og alltaf hélstu stefnu í lífsins
sólar átt.
Drottinn þinn og konungur, þér rétti
að hinstu hendur
svo höfn þú tókst hjá vinum við ljóss
og friðar strendur.
(Björg Pétursdóttir.)
Birgir Þór og fjölskylda.
Jón Þorgrímsson bifvélavirkja-
meistari, sem hér er kvaddur, var
einn af þeim máttarstólpum sem
stuðluðu að hinni skjótu vélvæðingu
í dreifðum byggðum landsins
skömmu eftir lok seinni heimsstyrj-
aldarinnar. Hekla h/f varð eitt af
leiðandi fyrirtækjum í innflutningi
vinnuvéla og bifreiða á þessum tíma
og þar á bæ gerðu menn sér
snemma ljóst að sérhvert tæki er
því aðeins nothæft til lengdar að
það fái viðhlítandi þjónustu, byggða
á staðgóðri fagþekkingu. Af þessum
sökum var því ákveðið að koma á
fót umboðsmannakerfi um landið.
Fyrirtækið átti því láni að fagna að
Jón Þorgrímsson, sem rak bifreiða-
verkstæði á Húsavík, gerðist um-
boðsmaður Heklu í Þingeyjar-
sýslum og sinnti því starfi meðan
heilsa og kraftar leyfðu. Við nutum
þess að Jón átti persónulegum vin-
sældum að fagna í sinni heima-
byggð og átti traust sinna við-
skiptavina. Hann hafði þann
faglega metnað, sem þarf til að láta
eingöngu vel unnin verk frá sér
fara, enda lagði hann mikla áherslu
á að hafa í sinni þjónustu góða fag-
menn og sjá þeim fyrir nýjustu og
bestu tækjum ásamt góðri vinnuað-
stöðu. Sjálfur fylgdist Jón vel með
almennri þróun í bíltækni og var
fljótur að tileinka sér nýjungar og
framfarir í öllu, sem varðaði þá fag-
grein. Hann var einnig virkur þátt-
takandi í starfi innan Bílgreinasam-
bandsins og reyndist þar sem á
öðrum vettvangi ráðhollur og til-
lögugóður. Árið 2004 þegar B.G.S.
réðst í að gefa út bók um „sögu
bílsins á Íslandi“ kom á daginn að
Jón hafði safnað og skráð ýmsar
merkilegar heimildir um sögu bíls-
ins í sínu heimahéraði, sem hann
miðlaði til ritstjóra bókarinnar.
Vinsældir sínar á landsbyggðinni
á Hekla ekki síst að þakka mönnum
eins og Jóni Þorgrímssyni og því til
staðfestu var hann við starfslok sín
sæmdur gullmerki Heklu. Jóns er
nú saknað af starfsmönnum Heklu,
sem nutu þess að eiga samskipti við
mann, sem starfaði í anda hins
fornkveðna: „Orð skulu standa“.
Undirritaður naut þeirrar gæfu
að kynnast Jóni og eignast hans
vináttu, en það tók tíma, því hann
var ekki allra og kannski leyndist
með honum hin ævaforna viska, að
„ekki eru allir viðhlæjendur vinir“.
Þau sannindi fékk Jón reyndar
staðfest á starfsferli sínum. Ég
sakna þess nú að finna ekki framar
hans hlýja handtak og skynja góð-
látlega glettni í falslausu brosi. Og
ég minnist með virðingu manns,
sem aldrei lét hnjóðsyrði falla um
aðra menn en sneri öllu til betri
vegar, manns, sem átti hugsjónir og
hafði ríka réttlætiskennd, manns,
sem átti hvorki fals né yfirdreps-
skap en kom til dyranna eins og
hann var klæddur. En fyrst og
fremst minnist ég vandaðs manns
sem gott var að blanda geði við.
Blessuð sé minning hans.
Lokið er vöku langri
liðinn er þessi dagur.
Morgunsins röðulroði
rennur upp nýr og fagur.
Miskunnarandinn mikli
metur þitt veganesti.
Breiðir út ferskan faðminn
fagnandi nýjum gesti.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Ég votta ástvinum Jóns dýpstu
samúð.
Finnbogi Eyjólfsson.
Stefán Aðalsteins-
son var einn af at-
kvæðamestu vísinda-
mönnum á
Rannsóknarstofnun landbúnaðarins
þegar ég kom þar til starfa árið 1983
og varð fljótlega lærifaðir minn í
erfðafræði og tölfræði. Stefán tók af-
ar vel á móti ungu fólki sem var að
hefja störf og hafði yndi af að kenna
öðrum að nota tölvur og forrit sem oft
voru hans eigið höfundarverk. Ég
naut góðs af þessu og var áður en
varði komin á kaf í talnasöfn frá til-
raunabúum í sauðfjárrækt sem voru
þá þrjú í umsjá Stefáns. Á haustin var
farið í ferðalög á búin til að vigta og
meta lömb fyrir slátrun og vinnudag-
urinn oft langur. Engum datt í hug að
kvarta yfir svoleiðis smámunum enda
líkaði okkur starfið vel og ferðalögin
voru tilhlökkunarefni. Þá voru líka
sagðar sögur, ekki síst af Jökuldaln-
um.
Stefán var eldhugi í vísindastörfum
sínum, ótrúlega fljótur að hugsa og
fann oft snjallar og einfaldar lausnir á
flóknum viðfangsefnum. Hann var af-
burðakennari og hafði hæfileika til að
útskýra efni sem mörgum reyndist
torskilið á skýran og einfaldan hátt.
Best lét honum að ryðja brautina fyr-
ir ný viðfangsefni og koma af stað
verkum sem menn höfðu ekki ráðist í
fyrr. Hann varð heimsþekktur fyrir
rannsóknir sínar á litaerfðum búfjár.
Hann var meðal fyrstu tölvunotenda
hér á landi og skrifaði eigin forrit til
tölfræðiútreikninga og uppgjörs á
rannsóknum á búfé. Forrit sem hann
skrifaði til þess að frumvinna stórar
gagnaskrár voru í notkun á Rala ár-
um saman og enn hefur ekkert komið
að fullu í þeirra stað. Stefán kom af
stað rannsóknum í bleikjueldi á veg-
um Rala, þegar fiskeldi var að byggj-
ast upp, áður en nokkrum manni datt
í hug að íslenska bleikjan gæti orðið
eldisfiskur.
Hann hafði einnig mikinn áhuga á
sögu landsins og sögu íslenska bú-
fjárins og skrifaði bæði um uppruna
Íslendinga og uppruna íslensku bú-
fjárkynjanna. Þar var hann líka
brautryðjandi og einn af hópi vísinda-
manna í Evrópu sem fyrstir létu sig
varða um varðveislu sérstæðra bú-
fjárkynja, löngu áður en farið var að
tala um Ríó-samninginn og líffræði-
Stefán Aðalsteinsson
✝ Stefán Að-alsteinsson fædd-
ist á Vaðbrekku í
Hrafnkelsdal 30. des-
ember 1928. Hann
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 5. nóvember
sl.
Útför Stefáns fór
fram frá Dómkirkj-
unni 16. nóvember sl.
lega fjölbreytni. Í
starfi sínu sem for-
stöðumaður Norræna
genbankans fyrir búfé,
lagði hann síðar grunn
að starfsemi sem hefur
notið vaxandi athygli
og viðurkenningar á
undanförnum árum.
Það gustaði oft í
kringum Stefán og
hann var ekki alltaf
sammála kollegum sín-
um eða öðrum fræði-
mönnum um túlkun
fræðanna og stefnur í
búfjárrækt eða rannsóknum. Hann
stóð mjög fast á sínu í slíkum málum
og sló sjaldan af, sem gat háð honum
að einhverju leyti í samstarfi á stund-
um. Það er ekki á mínu færi að rekja
öll fræðistörf Stefáns sem eru bæði
fjölbreytt og umfangsmikil og hann
var alþjóðlega mjög virtur vísinda-
maður. Því miður bilaði heilsan síð-
ustu árin og mörg verkefni sem hann
hafði hug á að sinna urðu ekki að
veruleika. Að leiðarlokum er mér efst
í huga minningin um ánægjulegt og
umfram allt hvetjandi samstarf sem
var mér mikils virði og verður ekki
fullþakkað.
Fjölskyldu Stefáns votta ég inni-
lega samúð.
Emma Eyþórsdóttir.
Ég kynntist Stefáni Aðalsteinssyni
í Rithöfundasambandi Íslands kring-
um 1998. Sagði ég honum þá, að mér
þætti það vera nokkuð þversagnaleg
blanda, að hann skyldi vera bæði í
Rithöfundasambandinu og í Hag-
þenki, því annað væri í raun lista-
mannafélag, en hitt fræðimannafélag,
og góða listamenn og góða fræði-
menn væri tæpast að finna í einum og
sama manninum. Enda hafði mér
virst í mannfræðinámi mínu, að talið
væri að vísindaleg rökhyggja og
skáldlegt hugmyndaflug væru nánast
andstæður í raun. En hann svaraði
því þá til, að þessir heimar væru ekki
eins ólíkir og af væri látið, og að öllu
heldur væru þeir í framhaldi hvor af
öðrum.
Þetta svar hefur orðið mér mikið
hugleiðingarefni, enda var Stefán í
senn hinn ágætasti vísindamaður í
erfðafræði, og hinn ágætasti barna-
bókahöfundur.
En í Félagatali Rithöfundasam-
bandsins er sagt um hann: Fæddur
1928, gekk í félagið 1998, og er flokk-
aður sem fræðiritahöfundur, barna-
bókahöfundur og skáldsagnahöfund-
ur. Hann kom mér fyrir sjónir sem
hæglátur, hjartahlýr og dagfarsprúð-
ur maður.
Hann varð mér nokkur fyrirmynd í
því að reyna að verða fræðiritahöf-
undur og skáldritahöfundur í senn,
án þess að grauta þessu tvennu óhóf-
lega saman eða láta það bitna hvort á
kjarna hins. Því það hlýtur að vera, að
maður sem hefur náð fyllsta vits-
munaþroska, ætti að rækta með sér
bæði listamanninn og vísindamann-
inn.
Í þessu sambandi þykir mér hæfa
að láta fylgja með ljóð úr elleftu ljóða-
bók minni, Kvæðaljóðum og sögum
(2008), sem nefnist: Vistvænir guðir.
En þar má segja að blandist saman
náttúrufræðiþankar, fagurfræði og
trúarskilningur í senn. Vil ég því
skiljast við hann á þessum nótum.
Póseidon, græni guðinn
Sem reið hvítum hesti berbakt
Niður eftir ám svo dundi í bökkum,
Dvelur nú í djúpu sjávarsetri
Og lætur hvítfexta báruhesta
Stjórna höfum: þar sem
Silfurglitrandi fjörfiskar
Vaða fram í söltum torfum,
Þar sem sjófuglabreiður sveima yfir
Fram og aftur einsog mýflugnager
Með sínu salta úthafsgargi.
Og ungfrúin hún Artemis,
Veiðigyðjan, bróðurdóttir hans
Veitir honum liðsinni með mittismjóum
Reyðarhvölum komnum af dádýrum,
Og rjúpum sem flögra upp af ísum
Til að forðast blóðrauð högl skot-
manna.
Saman ráða þau yfir
Fimbulköldum úthöfunum
Sem dynja þó af lífi;
Og svo segjum við
Að guðirnir hafi dáið út!
Tryggvi V. Líndal.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Engin lengdar-
mörk eru á greinum sem birtast á
vefnum. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Minningargreinar
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VIGFÚS BALDVINSSON,
Hringbraut 50,
Reykjavík,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
miðvikudaginn 18. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Guðrún Vigfúsdóttir, Ársæll Þórðarson,
Ingibjörg Vigfúsdóttir, Guðmundur Eyþórsson,
Edda Bára Vigfúsdóttir, Jónas T. Sigurgeirsson.
✝
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
HLYNUR ÞÓR SIGURÐSSON,
Grófarseli 18,
lést miðvikudaginn 25. nóvember.
Aðalheiður Diego Hjálmarsdóttir, Sigurður Arnþórsson,
Arnþór Sigurðsson,
Kristján Þór Sigurðsson.
✝
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BIRGIR MAGNÚSSON
húsasmíðameistari,
Reykjavíkurvegi 50,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti sunnu-
daginn 22. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hans.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Magnús R. Birgisson,
Día Björk Birgisdóttir, Erlendur Geir Arnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Bróðir okkar,
SÉRA ÁSGEIR INGIBERGSSON,
lést á sjúkrahúsi í Edmonton, Kanada, að morgni
miðvikudagsins 18. nóvember.
Útförin hefur farið fram.
Systkini hins látna.