Morgunblaðið - 28.11.2009, Blaðsíða 33

fallegt ullarband á milli fingra og
heklunál skapandi herðasjöl sem
prýða og ylja nú fjölda kvenna. Eitt
sinn er við heimsóttum ömmu buðum
við henni að fljóta með í Nes en þang-
að hafði hún ekki komið um langa
hríð. Hún afþakkaði það með þeim
orðum að þangað færi hún ekki aftur
fyrr en hún kveddi þessa jörð en þá
myndi hún fljúga þar yfir í kveðju-
skyni.
Það var alltaf bjart yfir ömmu
Dísu, hún var góð kona og kenndi
okkur að taka lífinu af æðruleysi.
Fyrir það þökkum við henni. Minning
hennar lifir.
Sigurður (Siggi) og Vaka.
Fræ í frosti sefur,
fönnin ei grandar því.
Drottins vald á vori
vekur það upp á ný.
Elska hans gefur
öllu líf og skjól.
Guðs míns kærleiks kraftur,
kom þú og ver mín sól.
Drottinn dó á krossi,
dæmdur og grafinn var,
sonur Guðs er saklaus
syndir heimsins bar.
Móti hans elsku
magnlaus dauðinn er.
Kristur, með þinn kærleik
kom þú og hjá oss ver.
Hann var hveitikornið,
heilagt lífsins sáð,
sent til vor að veita
vöxt í ást og náð.
Himnanna ljómi
lýsir gröf hans frá.
Kristur, lát þinn kærleik
kveikja þitt líf oss hjá.
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa,
ljóssins Guð, í því.
Gef oss þitt sumar
sólu þinni frá.
Kristur, kom og sigra,
kom þú og ver oss hjá.
(Frostenson – Sigurbjörn Einarsson)
Með þakklæti fyrir þá fyrirmynd
sem amma gaf okkur með lífi sínu,
góðvild og gjöfum í orði og verki.
Minningin lifir í hjörtum okkar.
Vigdís Helga, Erla, Kristín, Jón
og Lára frá Kópareykjum.
Hún amma mín blessunin virtist
vera hvíldinni fegin, henni fannst hún
vera orðin „dálítið löt“ á hundraðasta
aldursárinu. Hún var nýlega hætt að
skrifa í dagbókina sína og hekla sjölin
fallegu. Minningarnar streyma um
hugann:
Ég man þegar ég var lítil að amma
gaf mér gráfíkjur og rúsínur í eldhús-
inu.
Ég man þegar amma kenndi mér
að lesa.
Ég man að það þýddi ekkert að
þræta við ömmu, hún hafði alltaf síð-
asta orðið.
Ég man þegar amma kom gang-
andi frá Nesi og yfir ána í afmælin
mín.
Ég man allar hlýlegu afmælisgjaf-
irnar sem hún útbjó.
Ég man eftir stóra jólapakkanum
frá ömmu og afa sem tekinn var upp
klukkan sex á aðfangadag og það var
alltaf eitthvað í honum sem krakka-
ormarnir á Kópa gátu dundað sér við
meðan foreldrarnir kláruðu búverkin.
Ég man notaleg nýársdagsboð hjá
ömmu og afa í Nesi.
Ég man góðar stundir í garðinum í
Nesi sem amma unni svo mjög.
Ég man berjaferðirnar með ömmu
og hvað mikið var tínt.
Ég man þegar amma fór með okk-
ur krakkana á Húsafellshátíðirnar og
allt nestið í kökudöllunum í gula og
bláa tjaldinu.
Ég man skautaferðir á vetrum á
ánni þegar skroppið var til ömmu í
súkkulaði.
Ég man hvað það var passlegur
göngutúr frá Reykholtsskóla í kvöld-
kaffi til ömmu.
Ég man þegar ég fór að búa og
amma hélt áfram að senda mér jóla-
gjafir sem komu sér vel, dúka, kerta-
stjaka og fleira.
Ég man ullarbolina, sokka og vett-
linga og allt sem gert var af alúð
handa börnunum mínum.
Ég man þegar amma bauð okkur
pizzusnúða eftir uppskrift sem hún
fann í „Allt for damerne“ þá orðin 95
ára.
Já, minningirnar eru margar og
dýrmætar og munu ylja mér og mín-
um um ókomin ár.
Nú fjölgar sennilega englum með
falleg sjöl á herðum í himnaríki.
Blessuð sé minning Vigdísar
ömmu.
Kristín Eyjólfsdóttir.
Hún Dísa frænka mín í Nesi hefur
fengið hvíldina, södd lífdaga og sátt
við Guð og menn. Hún var elst systk-
inanna frá Skáney en kveður þeirra
síðust. Öll byggðu þau upp bú hvert á
sínum hluta Skáneyjarjarðarinnar,
Dísa og Guðráður fengu land neðan
við veg og stofnuðu nýbýlið Nes árið
1934, Villa bjó á Skáney með Marinó
en foreldrar mínir byggðu nýbýlið
Birkihlíð á vesturhluta jarðarinnar.
Meðal fyrstu minninga úr æsku
voru ferðirnar í Nes. Talsverður sam-
gangur var á milli bæjanna, virðing
og væntumþykja alla tíð. Í skjóli Dísu
og Guðráðs bjó afi Bjarni, þá háaldr-
aður en fór reglulega á efri bæina í
heimsókn. Ég minnist þess að þegar
ég hafði aldur til gekk ég til móts við
hann niður afleggjarann þegar hann
var að koma í heimsókn og leiddi
hann síðasta spölinn. Heima spilaði
hann nokkur sálmalög á orgelið, en
við strákinn spilaði hann rússa og
marías. Eftir kvöldmat keyrði svo
pabbi hann á Willysnum niður að
Nesi.
Þetta vekur ljúfar minningar, ekki
síst vegna þess hversu Dísa var alltaf
væn og góð við menn og málleysingja.
Alltaf tók hún á móti gestum af mynd-
arbrag. Það var sest inn á eldhús-
bekkinn, Guðráður sat við borðsend-
ann, en Dísa reiddi fram sykraðar
pönnukökur, hveitibrauð með ávaxta-
salati, kleinur, jólaköku eða aðrar
heimagerðar veitingar. Það var gest-
kvæmt í Nesi og fólk fann þar í senn
hlýju og áhuga fyrir mannlífinu. Um
það geta ýmsir vitnað sem átt hafa
viðdvöl á bekknum góða.
Þau heiðurshjón áttu langt og gott
líf saman og árin þeirra í hjónabandi
urðu yfir 70. Þegar róleg stund gafst
lagði Guðráður kapal og hlustaði á út-
varpsfréttirnar meðan Dísa tók upp
hannyrðir eða las í norsku vikublaði.
Þannig var að eftir að Bjarni sonur
þeirra og Sigrún kona hans tóku við
búskapnum í Nesi gafst eldri hjón-
unum góður tími fyrir sig í notalega,
litla bænum þeirra. Að vísu dapraðist
sjón þeirra beggja á efri árum, en
þegar slíkt gerist þá eflast önnur
skilningarvit. Þrátt fyrir daufa sjón
gat Dísa heklað og nú skipta sjölin að
minnsta kosti hundruðum sem konur
nær og fjær punta sig með og hlýja í
skammdeginu.
Síðustu árin bjó Dísa á Dvalar-
heimili aldraðra í Borgarnesi. Þar leið
henni prýðilega og þar var afar vel
um hana hugsað. Öllum féll vel við
hana enda er mér til efs að mikið
skapbetri og æðrulausari manneskja
hafi fyrirfundist. Einhvers staðar
segir að eitt lítið bros lengi lífið um
nokkrar mínútur og er ég þess full-
viss að vegna sinnar léttu lundar náði
Dísa einmitt þessum háa aldri.
Við leiðarlok langar mig að þakka
Dísu í Nesi fyrir allt sem hún hefur
fyrir mig og mína gert. Hún hvatti,
leiðbeindi og fræddi um liðna tíma úr
sveitinni okkar. Hún gladdist alltaf að
heyra eitthvað jákvætt af heimaslóð,
hvort sem það var af fólkinu, berja-
sprettu, grasvexti, skógrækt eða
öðru. Ég ætla því að minnast Dísu 9.
maí í vor með því að gróðursetja
nokkrar skógarplöntur henni til heið-
urs. Minna má það ekki vera.
Braga, Bjarna, Helgu og öllu fólk-
inu hennar Dísu í Nesi færi ég inni-
legar samúðarkveðjur. Takk fyrir allt
frænka góð.
Magnús Magnússon.
Mig langar að minnast ömmu
minnar með fáeinum orðum. Amma
ætlaði að verða 100 ára og munaði
litlu að það tækist. Það voru forrétt-
indi að fá að alast upp með ömmu í
Reykholtsdalnum sem var okkur svo
kær. Hún var góð og heil manneskja
sem kvartaði aldrei né talaði illa um
fólk. Ömmu fannst óþarfi að verið
væri að stjana við hana. Það voru ekki
læti né hávaði í kringum hana. Hún
var oft ein, út af fyrir sig, var sjálfri
sér nóg, en var föst á sínu. Ég man
ekki eftir að ömmu félli verk úr hendi.
Allt lék í höndum hennar hvort heldur
sem var að prjóna á prjónavél, út-
saumur, hekl, að rækta garðinn sinn
því allt óx og dafnaði í höndum henn-
ar. Amma bakaði gott rúgbrauð, tíndi
fjallagrös og fór með okkur í berjamó.
Þegar við rákum fé á fjall tók amma
til nesti og alltaf var súkkulaði með
nestinu. Amma sá um að raka rökin
sem urðu eftir við heyskapinn, ekkert
var skilið eftir. Alltaf var gestkvæmt
hjá ömmu, sérstaklega á sumrin og
mikið kom af ferðafólki til að skoða
nýja fjósið sem pabbi byggði, enda
það flottasta á landinu. Amma bar
fram veitingar úti í garði sem ekki var
algengt á bæjum og allir urðu að fá
veitingar. Ömmu þótti ákaflega vænt
um fólkið sitt og sýndi því ræktar-
semi. Hún fann á sér að endalokin
væru að nálgast. Þegar við hittumst í
seinasta skiptið fjórum dögum fyrir
andlátið sagði hún: „Guð blessi fólkið
mitt.“ Kinn hennar var mjúk og hlý
eins og alltaf. Það var svo margt ann-
að sem við amma gerðum saman og
ég geymi í minningunni. Ég er þakk-
lát fyrir að hafa notið langra samvista
við ömmu og skrítið að hún skuli vera
farin, þessi fasti punktur í tilveru
minni.
Í fögnuði syng ég á sælunnar stund,
ég sé í bjarmanum Jesús.
Þú lýsir mér veginn um lífsins sund
og leiðir mig heim í þitt dýrðlega hús.
Þar lyfti ég höndum og hrópa til þín,
þakkir og bænagjörð mína.
Myrkrið það hverfur og bjarmi
þar skín
og lýsir upp nærveru þína.
Þá fell ég að fótum þér frelsari minn,
og fagna í hjarta og sálu.
Ég lofa þig Drottinn dýrðin er þín
dýrðin í himneskri sælu.
(Sigurður Einarsson.)
Ég kveð þig, amma mín, og veit að
þú hefur fengið góðar móttökur hjá
þeim sem farnir eru á undan þér. Ég
þakka fyrir allt sem þú kenndir mér
og það sem þú gerðir fyrir mig og
mína gegnum árin. Guð blessi minn-
ingu þína.
Sigrún Benediktsdóttir.
Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 2009
Hveitikorn þekktu þitt
þá upp rís holdið mitt.
Í bindini barna þinna
blessun láttu mig finna.
(Hallgr. Pét.)
Elsku langamma takk fyr-
ir allar góðu stundirnar.
Guð geymi þig.
Berglind Helga, Halldór
Már, Arna og fjölskyldur.
Kveðja frá Maren Sól og
Rítu Rún.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Berglind Árnadóttir)
Maren Sól og Ríta Rún.
HINSTA KVEÐJA


  


 



 
    
       
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÓLAFÍA SIGRÍÐUR JENSDÓTTIR,
Lóa,
Hamraborg 18,
Kópavogi,
sem lést mánudaginn 23. nóvember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn
30. nóvember kl. 15.00.
Ólöf Línberg Gústafsdóttir, Kristján Ellert Benediktsson,
Jens Línberg Gústafsson,
Ingvaldur Línberg Gústafsson, Arna Kristmannsdóttir,
Guðbjörg Línberg Gústafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
GUÐMUNDUR PÉTURSSON
hæstaréttarlögmaður,
Hagamel 44,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 30. nóvember kl. 13.00.
Sigríður Níelsdóttir,
Pétur Guðmundarson, Erla Jóhannsdóttir,
Níels Guðmundsson, Jónanna Björnsdóttir,
Snorri Guðmundsson, Bolette Steen Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ELÍN GUÐJÓNSDÓTTIR,
áður Tjarnarbraut 25,
Hafnarfirði,
sem lést á Hrafnistu Reykjavík mánudaginn
23. nóvember, verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði mánudaginn 30. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Félag
aðstandenda Alzheimersjúklinga.
Sveinn Magnússon, Kristín Bragadóttir,
Margrét Sesselja Magnúsdóttir, Ólafur Emilsson,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Einar Ólafsson,
Elín Magnúsdóttir, Garðar Briem,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg dóttir, móðir og systir okkar,
KRISTÍN ELLEN BJARNADÓTTIR,
Austurgötu 3,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi þriðju-
daginn 24. nóvember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 3. desember kl. 13.00.
Snjólaug Bruun, Bjarni Kristjánsson,
Kristján Aage Hilmarsson,
Elínborg Hilmarsdóttir,
Guðbergur Ingvarsson,
Jóhann Sigurjónsson,
Gunnar Bruun Bjarnason,
Kristján Bjarnason,
Snjólaug Elín Bjarnadóttir,
Björn Bjarnason,
Knútur Bjarnason.