Morgunblaðið - 28.11.2009, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 2009
erfið og snörp veikindi Magneu hef-
ur hún nú fengið líkn og hvíld. Við
þessi tímamót setur að fjölskyldu
hennar, ættingjum hennar og vin-
um sorgina og söknuðinn við fráfall
hennar. Hugur okkar allra er hjá
eftirlifandi maka, bróður og frænda,
honum Gumma Sveins; börnum
þeirra hjóna, Önnu, Sigga Sveini og
Tómasi, mökum þeirra og börnum.
Innan seilingar er aðventan, tími
nándar, kærleika og ljóssins sem
lýsir upp hugarfylgsni okkar allra í
skammdeginu mesta sem nú umlyk-
ur okkur. Þetta er árstíminn þegar
við hugsum hvað mest um vini og
ættingja; hvert til annars, með
kveðju og umhyggju fyrir velferð
allra; með þakklæti fyrir liðnar
stundir, fyrir ljúfar minningar og
heit um nýjar slíkar.
Við þessar aðstæður minnumst
við sérstaklega allra góðra sam-
verustunda og samfylgdar með
Magneu sem við erum öll þakklát
fyrir og munum geyma um ókomna
tíð. Í huga okkar minnumst við um-
hyggjusamrar konu, einkar ljúfs
viðmóts hennar og einlægs vilja um
velferð allra sem hún hafði sam-
skipti við. Þær minningar ylja okk-
ur sem og hennar nánustu; þær lýsa
og vísa veginn sem sefar sorgina!
Fyrir þær þökkum við af alhug og
kveðjum nú Möggu, afar ljúfa og
einstaka samferðakonu.
Við biðjum algóðan Guð að
vernda og styrkja Guðmund, bróður
og frænda, og alla hans fjölskyldu í
sorg þeirra. Blessuð sé minning
Magneu Thomsen.
F.h. fjölskyldnanna
Skálholti 11, Ólafsvík,
Sveinn Þór Elinbergsson.
Það var mikill hátíðardagur 10.
janúar 1962 hjá fjölskyldunni að
Hafnarhvoli í Ólafsvík, en þann dag
varð húsbóndinn Sveinn Einarsson
70 ára, yngsta barnið Guðmundur
Jón kvæntist þá unnustu sinni
Magneu Thomsen og fyrsta barn
ungu hjónanna, Sigurður Sveinn,
var skírt. Við höfðum hlakkað til
þess að hitta stórfjölskylduna þenn-
an vetrardag, en það var býsna
harðsótt að komast úr Reykjavík
því áin hafði hlaupið yfir veginn hjá
Kálfárvöllum í Staðarsveit, vegur-
inn ófær og varð að ganga á milli
bíla til að komast til Ólafsvíkur.
Við þekktum ekki þá mikið til
hinnar ungu brúðar en hún var ein-
staklega lagleg og með framandi lit-
arhátt enda að hálfu færeysk og að
hálfu íslensk.
Frá þessum tíma hefur hún verið
ein af stórfjölskyldunni og við nán-
ari kynni kom í ljós að þetta var
mjög lífsreynd ung kona, sem hafði
glímt við sársaukafull veikindi frá
barnæsku og dvalið langtímum
saman á sjúkrastofnunum. Einnig
búið í Færeyjum og á Íslandi á ýms-
um fremur afskekktum stöðum eins
og Hjörsey á Mýrum þar sem faðir
hennar hafði verið vitavörður.
En hún var harðger og hugrökk
og bar ekki sína erfiðleika á torg.
Ungu hjónin hófu búskap í Ólafs-
vík, stofnuðu myndarlegt heimili og
reistu sér þar síðar glæsilegt ein-
býlishús. Guðmundur stundaði sjó-
mennsku og síðar útgerð af miklu
kappi og aflaði drjúgra tekna, en
Magnea sá um heimilishaldið, fæddi
af sér fjögur börn og annaðist upp-
eldi þeirra af mikilli natni og um-
hyggju eins og tíðkaðist hjá sjó-
mannskonum.
En lífið fer ekki alltaf mildum
höndum um fjölskyldur. Ungu
hjónin urðu fyrir þeirri miklu sorg
að missa þriðja barn sitt, sjö mán-
aða dóttur, af slysförum. Þá reyndi
á þrek þeirra hjóna og var aðdáun-
arvert hvernig þau stóðu það áfall
af sér þótt aldrei hafi gróið að fullu
þau sár er þá mynduðust.
Heimili þeirra hjóna stóð opið
fyrir vini og vandamenn og var okk-
ur og börnum okkar ávallt fagnað af
innileika og Magnea reiddi fram
glæsilegar veitingar og lét sem
minnst bera á fötlun sinni við þá
þjónustu.
Er fram liðu stundir eignuðust
þau hjónin íbúð á Spáni þar sem
þau nutu sólar og hlýinda sem var
mikilvægt fyrir Magneu, einnig
eignuðust þau glæsilegt heimili fyr-
ir fáum árum í Lundi 1 í Kópavogi.
Ætlunin var því að njóta saman efri
áranna eftir erfitt og stritsamt lífs-
hlaup. En þá dundu enn yfir áföll,
taka varð annan fótinn af Magneu
vegna fyrri fötlunar og stuttu síðar
greindist hún með alvarlega mei-
semd sem leiddi til andláts hennar.
Við fylgdumst með því af aðdáun
hvernig Magnea tókst á við erfið-
leika sína af reisn og hugrekki og
lét ávallt bjartsýnina ríkja í sinni
framtíðarsýn.
Að leiðarlokum þökkum við
Möggu hlýhug hennar og tryggð
allt frá upphafi okkar kynna – og
dýpsta samúð er vottuð eiginmanni
hennar, börnum og öðrum ættingj-
um.
Blessuð sé minning Magneu
Thomsen.
Sæunn og Ásgeir.
Við kveðjum Möggu með söknuði
og þakklæti fyrir vináttu hennar og
ekki síst þökkum við henni fyrir
umhyggju og hlýhug í garð foreldra
okkar en þeim var Magga mjög góð
og mikill vinskapur ríkti þar á milli.
Magga var falleg kona, dökk yfirlit-
um og hlý í viðmóti og hana var
mjög gott heim að sækja þar sem
okkur var ávallt vel fagnað. Magga
var mikil heimilismanneskja og
meistarakokkur og fengum við
margar veislumáltíðir hjá henni og
Gumma. Magga var líka hannyrða-
kona hvort heldur var að prjóna eða
sauma og föndraði líka heilmikið og
fengum við að njóta þess.
Við kynntumst Möggu fyrst þeg-
ar hún var ung stúlka og kom á
heimili afa okkar og ömmu á Hafn-
arhvol í Ólafsvík. Þegar hún og
Gummi, yngsti móðurbróðir okkar,
giftust og stofnuðu heimili pössuð-
um við systur börnin þeirra og vor-
um þar heimagangar.
Magga var ættuð frá Færeyjum
og var stolt af þeim uppruna sínum
og talaði oft um hann. Aldrei var
hægt að finna að Magga væri bitur
þrátt fyrir veikindi og að hafa upp-
lifað þá miklu sorg að missa barn,
en þau Gummi misstu dóttur sína
Þórheiði á fyrsta ári. Í sumar sem
leið fóru Magga og Gummi til Dan-
merkur til að sjá yngsta barnabarn
sitt og vera við skírn þess og veitti
það henni ómælda gleði að geta far-
ið í þessa ferð. Þá minnumst við
ánægjulegra samverustunda með
fjölskyldunni á sjötugsafmæli
Gumma nú í október síðastliðnum.
Elsku Gummi, Siggi, Anna, Tóm-
as og fjölskyldur, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð og biðjum Guð
að vera með ykkur.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Sigríður, Sjöfn, Guðrún,
Þórheiður og fjölskyldur.
Það var hlýtt og traust faðmlagið
sem ég var umvafin þegar hún hvísl-
aði í eyra mér „þú veist að mér þyk-
ir svo vænt um þig“. Þetta var í síð-
asta sinn sem ég hitti hana Möggu
móðursystur mína og segir í raun
allt sem segja þarf um konuna þá.
Umlykjandi hlýja hennar í minn
garð var einstök og fylgdi mér alla
tíð, jafnt í æsku minni sem á fullorð-
insárum. Reyndar á það við um þau
bæði hjónin, Möggu og Gumma.
Það voru mér forrréttindi að alast
upp í litlu samfélagi sjávar og
sveita. Það voru líka forrréttindi að
alast upp við mikla nánd náinna
ættingja. Í æsku minni þótti ekkert
sjálfsagðara en að ganga inn og út
af heimilum móðursystkina í Ólafs-
vík í tíma og ótíma, enda oft ruglast
á okkur frændsystkinunum og sum-
ir ekki alveg vissir um hver væri
hvers. Enda skipti það ekki öllu
máli. Ég fór í mat hjá Möggu og
Gumma, gisti, ferðaðist með þeim
og Gummi verslaði meira að segja á
mig föt í siglingum, rétt eins og um
eigið barn væri að ræða. Þannig var
lífið í þá daga fyrir barn í þessu um-
hverfi um leið og grunnur var lagð-
ur að tengslum sem gátu líka verið
svolítið ruglingsleg, Magga móður-
systir svolítið eins og frænka, pínu-
lítið eins og mamma, systir eða vin-
kona enda skipti það ekki öllu máli.
Á unglingsárum var ég svo hepp-
in að fá að búa hjá Möggu og
Gumma um tíma meðan ég var á
vertíð í Ólafsvík. Þær voru margar
stundirnar sem við Magga sátum
við eldhúsborðið og spjölluðum
fram á nótt. Stundum lagði hún mér
lífsreglurnar, með þeim hætti þó, að
í huga manns var sáð fræi til frekari
íhugunar enda gat hún Magga talað
svolítið mikið á köflum. Það var gott
að koma á heimili Möggu og
Gumma aftur og ekki þótti mér leið-
inlegt að fá ómótstæðilegu súkku-
laðikökuna með frosting-kreminu
og djúpsteikta kolann. Skrifaðar
voru uppskriftir í gríð og erg enda
Magga algjör meistarakokkur.
Magga var mikil hannyrðakona
og sífellt að gefa og gleðja aðra.
Mörg eigum við pottaleppana góðu
sem í fljótu bragði virðast ósköp
venjulegir. En frú Magga gaf þeim
heitið Kærleikspottaleppar sem
gerði þá alveg einstaka og mikils
virði þeim sem fengu.
Einn desemberdag árið 1994 vor-
um við hjónin nýkomin heim af fæð-
ingardeildinni með frumburðinn.
Við vorum búsett í Garðabænum og
Magga frænka hringdi og spurði
hvort hún mætti kíkja aðeins á
barnið áður en hún færi vestur. Það
var sjálfsagt mál. Magga kom fær-
andi hendi eins og venjulega með
forláta rúmföt sem hún hafði bró-
derað handa barninu. Koma Möggu
var mér mikils virði þennan dag en
ég hafði í öllu hormónaflæðinu átt
erfitt með að búa almennilega um
barnið. Þarna fékk ég kennslustund
í hvernig lökum, teppum, sæng og
kodda væri raðað svo best færi um
barnið. Þessi stund var mér mikils
virði og segir svo margt um hana
frænku mína sem hafði mýkri hend-
ur en aðrir og hlýju umlykjandi allt
um kring.
Ég kveð þig elsku Magga mín
með þakklæti fyrir allt.
Ég og fjölskylda mín vottum
Gumma, Sigga, Önnu Margréti,
Tómasi og fjölskyldum og öðrum
aðstandendum okkar dýpstu sam-
úð.
Elva J. Th. Hreiðarsdóttir.
Elsku Magga.
Hvað er hægt að segja á stundu
sem þessari þegar þú hefur kvatt
okkur og ert farin yfir móðuna
miklu þangað sem við munum
reyndar öll fara fyrir rest.
Í gegnum tíðina hefur þú alltaf
verið sérstök í huga mér og alltaf
átt þinn stað í hjarta mínu vegna
þess sem þið Gummi hafið gert fyr-
ir mig, systur mína og mömmu í
gegnum tíðina. Það eru ekki komin
þrjú ár síðan pabbi dó og þið
Gummi veittuð okkur þá ómetan-
legan stuðning í því ferli sem við
þurftum að ganga í gegnum og nú
þurfa Gummi og börnin, barna-
börnin og tengdabörnin ykkar að
fara í gegnum allt þetta sem við fór-
um í gegnum með ykkar hjálp. Þó
svo að þið væruð erlendis þegar
hann kvaddi þá kom tæknin okkur
til hjálpar því við notuðum netið og
frá ykkur fékk ég alltaf eitthvað
gott og hjartahlýtt sem veitti okkur
stuðning í gegnum sorgarferlið.
Þær voru ófáar ferðirnar sem við
systkinin komum til ykkar í
Stekkjarholtið með pabba og
mömmu þegar við vorum lítil. Það
mætti kannski segja að við höfum
fæðst þar, því að mamma var hjá
ykkur þegar hún kom fyrst í Ólafs-
vík og hún hjálpaði þér með Sigga
Svein í upphafi. Svo kom pabbi inn í
hennar líf, því hann og Gummi voru
eiginlega bara síamstvíburar í æsku
og brölluðu mikið saman og voru
mörgum sinnum endurreistir í stúk-
unni í Ólafsvík og jafnvel kannski
tvisvar sama daginn, en það verður
ekki rakið hér. Það er margt í minn-
ingunni sem ég geymi. Einu sinni
þegar ég var eitthvað að óþekktast
við mömmu þá komst þú í heimsókn
og talaðir við mig og á endanum
settist ég hjá þér í stólinn og
mamma tók mynd af okkur saman í
stólnum og allt fór vel eins og alltaf
þegar þú talaðir við mig.
Árin liðu og þið fluttuð í Stykk-
ishólm í stuttan tíma en komuð svo
aftur í Ólafsvík og byggðuð ykkur
fínt hús í Ennishlíðinni og þar voruð
þið svo þangað til þið fluttuð í Kópa-
voginn. Ég kom nú ekki til þín í
Kópavoginn en hugur minn var
mikið hjá þér í veikindum þínum og
ég hugsaði oft til þín.
Mig langar að þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og mína
fjölskyldu, það er ómetanlegt og ég
þakka þér fyrir allt, elsku besta vin-
kona. Guð geymi þig og verndi,
minningin um góða konu lifir.
Góð kona í heiminn borin var
þessi kona af öðrum konum bar
Hún var hjartahlý og einstök
og engum gerði illt
en lífið henni ekki auðvelt alltaf var.
Því það tók frá henni lítið fallegt líf
en hugur hennar ekki bugaður var
Hún gekk í gegnum lífið
og barðist hetjudáð
við sjúkdóm sinn og kvalir sem hana
lengi hafa þjáð.
En að lokum varð hún svo að
kveðja þetta líf
því skaparinn ætlar henni mikið
betra líf
Hún situr nú sem engill litlum
börnum hjá
og verndar þau á sinn einstaka hátt
sem enginn getur breytt.
Elsku Gummi minn, Siggi, Anna
og Tómas og fjölskyldur, guð geymi
ykkur og hjálpi á þessum erfiða
tíma, hugur minn er hjá ykkur
núna.
Haukur Randversson
og fjölskylda.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Guð geymi þig elsku
amma.
Þín
Magnea Heiður.
Amma Magga var góð að
gera ástarpunga handa okk-
ur og senda til okkar. Amma
var góð að prjóna handa okk-
ur vettlinga, þá er okkur
ekki kalt hér í Danmörku.
Amma mín var með róbot-fót
og ég hjálpaði henni í hann.
Amma Magga kenndi okkur
að fara með baunir (bænir)
og að syngja. Nú er amma
komin til ömmu Ingu og
Guðbrands og englanna og
Guðs. Við elskum hana alltaf,
hún er líka alltaf hér.
Viktor Þór, Sigurður
Ingi, Christian Heiðar
og Apríl Elna.
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og
stuðning vegna andláts og útfarar
ARNAR VIÐARS HÁKONARSONAR.
Sérstakar þakkir færum við Nick Cariglia og starfs-
fólki lyflækningadeildar Sjúkrahúss Akureyrar og
enn fremur núverandi og fyrrverandi starfsfólki að
Klettatúni 2 fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Rannveig Ármannsdóttir, Hákon Aðalsteinsson,
Ármann Þór Björnsson, Ellen Þorvaldsdóttir,
Aðalsteinn Hákonarson, Sigurlína Hilmarsdóttir,
Elías Hákonarson, Dröfn Jónsdóttir,
Hákon Hákonarson, María Björk Ívarsdóttir
og frændsystkini.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
BENEDIKTS DAVÍÐSSONAR,
Kolgerði,
Grýtubakkahreppi.
Finnbjörg Guðmundsdóttir,
Guðríður Helga Benediktsdóttir, Hagerup Ísaksen,
Viggó Benediktsson, Diljá Markúsdóttir,
Elfa Björk Benediktsdóttir, Magnús Reynir Ástþórsson,
Jóna Benediktsdóttir, Henry Bæringsson,
Guðbergur Egill Eyjólfsson, Birna Kristín Friðriksdóttir,
Stefnir Benediktsson,
Birna Eik Benediktsdóttir,
Kári Walter Margrétarson,
Davíð Þór Stefnisson,
afa- og langafabörn.