Morgunblaðið - 05.12.2009, Blaðsíða 48

48 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 2009
✝ Sigurður JökullStefánsson fædd-
ist á Egilsstöðum
21.september 1967.
Hann lést hinn 25.
nóvember síðastlið-
inn.
Foreldrar hans
eru Stefán Sigurðs-
son frá Breiðumörk,
f. 14.8. 1940 og
Kristbjörg Kristjáns-
dóttir frá Fremra-
seli, f. 23.12. 1946.
Systur Sigurðar eru
Ingunn Stefánsdóttir
f. 6.9. 1965. Sambýlismaður Ing-
unnar er Guðmundur Ólafsson, f.
24.1. 1964. Dætur Ingunnar eru
Auður Jónsdóttir, f. 1.6. 1988 og
Guðdís Jónsdóttir, f. 16.6. 1990.
Sesselja Björg Stefánsdóttir, f.
25.2. 1977. Eiginmaður hennar er
Niels Theodor á Kinn, f. 30.3.
1981. Sonur þeirra er Sakarias
Stefán, f. 4.9. 2009.
Sambýliskona Sig-
urðar Jökuls var
Þórey Eiríksdóttir, f.
26.12. 1971, frá Haf-
bliki, Borgarfirði
eystra. Foreldrar
hennar eru Eiríkur
Gunnþórsson frá
Tungu, f. 27.4. 1940,
og Steinunn Þóra
Helgadóttir frá
Hjallhól, f. 3.5. 1943.
Börn Þóreyjar eru
Arna Skaftadóttir, f.
12.3. 2001, og Atli
Skaftason, f. 9.7. 2003. Sigurður
Jökull bjó á Breiðumörk í Jökuls-
árhlíð ásamt fjölskyldu sinni og
stundaði þar búskap.
Útför Sigurðar fer fram frá Eg-
ilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11. Jarðsett verð-
ur í Sleðbrjótskirkjugarði.
Meira: mbl.is/minningar
Sæll frændi.
Ég skrifa þér þessar línur, ekki
af því að ég haldi að þú verðir var
við þær á nokkurn hátt, heldur
fremur vegna þess að ég þarf á því
að halda að kveðja þig. Þú fórst,
eins og oft áður, snögglega og án
þess að kveðja.
Þig hef ég þekkt frá því að ég
fæddist og alltaf þótt afskaplega
vænt um þennan stóra, sterka og
hrjúfa frænda minn. Þeir eru til
sem sögðu að þú værir ekki mikið á
„tilfinningasviðinu“ eins og það er
kallað. Þeir hinir sömu hafa þá
aldrei leitað til þín með vandamál
sín og sorgir. Því að þar komst þú
sterkur inn, var mín reynsla, komst
gjarnan beint að efninu og lést ekki
óþörf smáatriði þvælast fyrir þér.
Sem er einmitt það sem mér hættir
svo til að gera og þarf að fá aðstoð
með. Þú hittir oftast naglann á höf-
uðið og þín ráð reyndust mér vel.
Sögur þínar og lýsingar á mönn-
um og málefnum skemmtu mér
alltaf – og öllum sem þær heyrðu –
enda tæpitungulausar lýsingar á af-
skaplega kjarnyrtri íslensku sem
fáir leika eftir. Þú hafðir einstakt
lag á að lýsa fólki á spaugilegan
hátt eins og þeir vita sem þekkja
„fávitann með náðargáfuna“ og
hana „lendaprúð“ og fleira gott fólk
sem þú sagðir frá. Hnussið þitt líð-
ur mér seint úr minni, með því var
margt afgreitt – og þá oftast end-
anlega.
Það er örstutt síðan við sátum
hjá ykkur á Breiðumörk, drukkum
kaffi, horfðum á myndbandið af
skáldinu og spjölluðum. Þú varst
fróður um land og þjóð og ósjaldan
gripum við til Búkollu, kortabóka
og orðabóka til að kynna okkur
eitthvað eða útkljá deilumál.
Jæja, elsku Siggi. Þú tókst hlut-
ina með áhlaupi en hefðir kannski
átt að fara gætilegar – kleinur með
smjöri og pepperoni eru ekki
heppilegt miðnætursnakk. Þú lifðir
lífinu af krafti og nú er því lokið.
Andsk. … drengur, það var ekki
tímabært.
Ég skal taka að mér að stríða
henni Tótu þinni núna – en það fer
enginn í fötin þín, það er augljóst.
Jökullinn okkar er horfinn.
Vonandi eiga þeir saltað hrossa-
kjöt þar sem þú ert.
Með kveðju, þín frænka,
Ingunn.
Elsku Siggi frændi minn, það er
ósköp erfitt að sætta sig við það að
þú sért farinn frá okkur. Við áttum
svo margt eftir ógert en gerðum
samt ótal margt saman. Það var
alltaf gaman þegar við hittumst,
endalaust spjallað og fíflast. Við
áttum mjög góðan tíma saman í
sumar eftir að ég kláraði skólann
og kom í sauðburðinn til þín í sveit-
ina en ég vissi bara ekki að þetta
yrði síðasta sumarið sem ég kæmi
til þín. Samt vorum við búin að ráð-
stafa næsta sumri. Ég og Þórey
reyndum að tuska þig til þegar
okkur fannst fulllangt gengið en
allt var það í gamni gert. Enda
þýddi lítið að tuska þig til, Siggi
minn, þú varst yndislegur á þinn
hátt. Þú og afi hafið kennt mér allt
sem ég kann sem tengist sveitinni
þegar ég fékk að vera með ykkur
og basla við sveitastörfin á Breiðu-
mörk. Allar góðu stundirnar okkar
sem við áttum út í Hlíð eru ógleym-
anlegar. Þegar við rákum kindurn-
ar þínar á fjall, þegar þú færðir
okkur systrum stærsta nammipoka
sem við höfðum séð, þegar við
hlunkuðumst á traktornum við að
gefa hestunum, þegar við fórum og
fengum okkur hákarl inni í
skemmu og allt það basl sem ein-
kennir sveitina. Við töluðum oft
saman um hross og ég gat alltaf
fengið svör hjá þér um hvernig
væri heppilegast að snúa sér í
hrossamálum. Ég ætla alltaf að
muna þegar ég lá á steyptu skítugu
gólfi og var að mála í betri bux-
unum mínum. Þá fékk ég mesta
hrós sem ég hef nokkurn tíma
fengið að núna væri ég alveg eins
og Sigurður Jökull frændi minn.
Tíminn með þér hefur verið sá
dýrmætasti tími sem ég hef átt og
ég mun geyma hann í kollinum allt
mitt líf. Þú varst einstakur maður,
Siggi minn.
Þín frænka,
Guðdís.
Þótt erfitt sé að setjast niður og
skrifa minningargrein þá finn ég
mig knúna til þess í þetta skipti.
Ég finn mig knúna til að kveðja
Sigurð Jökul Stefánsson og mér
finnst ég þurfa að minnast hans í
rituðu máli. Minningarnar að aust-
an streyma í gegnum hugann en
það er eins og orðin komist ekki á
blaðið.
Ég er mjög þakklát að hafa feng-
ið að kynnast Sigga Jökli og ég
man eins og það gerst hafi í gær er
hann hringdi snemma vetrar fyrir
þó nokkrum árum til mín og bað
mig um að taka tvær hryssur í
tamningu. Jú, ég sagðist hafa pláss
fyrir þær. Þegar Siggi Jökull hafði
fengið jáyrði fyrir því að koma
hryssunum að, kom löng þögn í
símann. Eftir þó nokkrar ræsking-
ar og hósta spurði hann nokkuð
varfærnislega hvort hann mætti
ekki sjálfur koma með hryssunum.
Mér fannst þetta meira en lítið
skrýtin beiðni enda þekkti ég
manninn ekki neitt. Eftir umhugs-
un bauð ég hann velkominn ásamt
hryssunum sínum að Útnyrðings-
stöðum. Ég hef aldrei séð eftir því
að hafa tekið hryssurnar hans
Sigga Jökuls í tamningu, því með
þeim kom einn sá besti vinur sem
ég hef eignast, einlægur, falslaus
og hjálpsamur vinur, hvort sem var
í gleði eða sorg. Hryssurnar reynd-
ust báðar afbragðs gæðingar, urðu
eftirtektarverðar og færðu Sigga
Jökli mikla gleði. Það var gaman að
vinna með Sigga enda var hann
hraustmenni, forkur mikill og
óhræddur við að taka á. Kannski
kunni hann ekki fótum sínum for-
ráð þegar kom að vinnu og dugn-
aði, ég veit það svosem ekki en
hann var alltaf ánægður eftir vel
unnið verk.
Ég man svo vel þennan vetur
sem við kynntumst hvað það var
hlegið mikið á Útnyrðingsstöðum.
Margt var ágætlega gáfulegt sem
við skröfuðum um, en sumt var
ekkert gáfulegt, en það gerði ekk-
ert til. Siggi var mjög orðheppinn
og hafði gaman af því að segja sög-
ur, skemmtilegar sögur og mjög
fyndnar, sögurnar voru þá gjarnan
um hann sjálfan eða þá góðlátlegar
sögur, skemmtilega kryddaðar um
fólkið í sveitinni hans.
Jökulsárhlíðin og Breiðamörk
var Sigga mjög kær. Það var hans
draumur að setjast að á heimaslóð
og taka við búinu af foreldrum sín-
um. Við ræddum þetta stundum og
ég fann alltaf hvað hann þráði inni-
lega að stunda sauðfjárrækt og
taka við búinu á Breiðumörk. Þessi
draumur Sigga Jökuls rættist, en
því miður alltof stutt. Það er sorg-
legra en tárum tekur hve stutt
hann fékk að eiga þessa ósk sína
uppfyllta. Ég vissi að Siggi Jökull
var mjög hamingjusamur með að
eignast konu og börn, litla fjöl-
skyldu. Þó ég hafi ekki hitt Þór-
eyju, þá veit ég að öll púslin hjá
Sigga Jökli voru komin þegar þau
felldu hugi saman. Hann var ást-
fanginn, hamingjusamur, sæll og
sáttur. Ég felli tár og spyr þig Guð,
af hverju tekur þú Sigga Jökul frá
svo miklu? Lífið hans var rétt að
byrja, hann krafðist ekki svo mik-
ils.
Kæra fjölskylda og vinir, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Góður drengur er farinn, hann skil-
ur eftir sig fallegar minningar og
hans verður sárt saknað. Guð veri
með ykkur.
Ragnheiður Samúelsdóttir.
Það er erfitt að skilja hvers
vegna skörð eru höggvin í lítil sam-
félög hvað eftir annað og ungir
menn í blóma lífsins kallaðir í
burtu. Á einu augnabliki er sem
dragi fyrir sólu, myrkrið hellist yfir
og fótunum er kippt undan þeim
sem eftir lifa. Í dag er til grafar
borinn einn af þessum mönnum,
Sigurður Jökull frændi minn frá
Breiðumörk. Siggi átti fáa sína líka,
smitandi hlátur hans, sterkar skoð-
anir, hnyttin tilsvör og orðheppni
voru hans aðalsmerki og gerðu
samverustundirnar með honum
ógleymanlegar. Hann kom til dyr-
anna eins og hann var klæddur og
leysti þau verkefni sem lífið lagði
fyrir hann af dugnaði og festu.
Siggi fór snemma út á vinnumark-
aðinn og var eftirsóttur í vinnu
bæði á sjó og landi fyrir dugnað,
áræðni og bjartsýni. Hann kom því
víða við á starfsferli sínum og upp-
skar stóran vina- og kunningjahóp
enda var hann góður vinur sem
alltaf var tilbúinn að rétta hjálp-
arhönd ef eitthvað bjátaði á. Örlög-
in höguðu því þannig til að hann
varð oftar en einu sinni og oftar en
tvisvar vitni að alvarlegum slysum
þar sem góðir félagar hans létu líf-
ið. Slík reynsla er hverjum manni
þungbær en Siggi bar harm sinn í
hljóði og vann úr áföllunum af
æðruleysi. Hann tók alla tíð virkan
þátt í búskapnum á Breiðumörk
meðfram annarri vinnu og á síðustu
árum hafði hann tekið alfarið við
búinu af foreldum sínum ásamt
fjölskyldu sinni. Með því fetaði
hann í fótspor föður síns og afa og
það er sárt til þess að vita að hann
fái ekki að fylgja þeim draumi sín-
um eftir. Við börn kom hann fram
af virðingu sem væru þau fullorðin
og uppskar þannig aðdáun þeirra,
ekki síst hjá örverpum eins og mér.
Það er erfitt til þess að hugsa að
yngsta frændfólkið eigi ekki eftir
að kynnast þessum góða frænda
sem ég var svo heppin að þekkja og
njóta samvista við. Stórt skarð hef-
ur verið höggvið í frændgarðinn,
skarð sem verður aldrei fyllt. Um
leið og sorgin fyllir hugann er ég
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast Sigurði Jökli.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur
sendi ég Þóreyju, Kristbjörgu,
Stefáni, Ingunni, Sesselju, fjöl-
Sigurður Jökull
Stefánsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GRÉTA STEFÁNSDÓTTIR,
Þórunnarstræti 136,
Akureyri,
lést miðviðkudaginn 2. desember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 11. desember kl. 13:30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Krabbameinsfélag Akureyrar og Heimahlynninguna Akureyri.
Páll Gíslason,
Bergþóra Pálsdóttir,
Sigurður Pálsson, Hólmfríður Sveinmarsdóttir
og barnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN ANTON GÍSLASON,
Bakkastíg 8,
Eskifirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu , Neskaupstað
28. nóvember.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju 12. desember
kl. 14:00.
Ingibjörg Þuríður Stefánsdóttir,
Gísli Hjörtur Guðjónsson, Jóhanna Lindbergsdóttir,
Stefán Ingvar Guðjónsson, Kristín Sigurðardóttir,
Jón Trausti Guðjónsson, Guðný Gunnur Eggertsdóttir,
Sævar Guðjónsson, Berglind Steina Ingvarsdóttir,
Guðrún Jónína Guðjónsdóttir, Björgmundur Ö. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, dóttir, amma og
systir,
SÓLVEIG TRAUSTADÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja mánu-
daginn 30. desember.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðviku-
daginn 9. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Magnús Þór Jónsson, Helga Lind Hjartardóttir,
Drífa Þöll Arnardóttir, Gunnlaugur Erlendsson,
Örn Arnarson, Harpa Sif Þráinsdóttir,
Lucinda Hulda Fonseca,
Trausti Magnússon, Hulda Jónsdóttir,
systkini og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG GUÐBRANDSDÓTTIR,
Gilstúni 26,
Sauðárkróki,
lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga fimmtudaginn
3. desember.
Útförin verður frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 12. desember kl. 11.00.
Magnús Heiðar Sigurjónsson,
Guðbrandur Magnússon, Ragnheiður Ýr Grétarsdóttir,
Sigurjón Magnússon, Guðrún Bjarney Leifsdóttir,
Heiðdís Lilja Magnúsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
sonur, tengdasonur og afi,
AGNAR ÞÓR HJARTAR,
Heiðargerði 23,
Reykjavík,
lést laugardaginn 28. nóvember.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
mánudaginn 7. desember kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Guðrún Anna Antonsdóttir,
Hörður Agnarsson,
Haukur Agnarsson, Kolbrún Benediktsdóttir,
Birna Björnsdóttir,
Anna Katrín Jónsdóttir
og barnabörn.