Morgunblaðið - 16.12.2009, Qupperneq 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 2009
byggða á góðum hesti, hvað er það
annað enn að vera kóngur.
Strákarnir okkar Hrafnhildar
nutu þess að koma í sveitina til afa
og ömmu enda voru þeir allir á ein-
hverjum tíma vinnumenn hjá þeim.
Ég get ekki látið hjá líða að nefna
stundirnar okkar Árna kringum
hesta, því þær voru margar.
Árni eignaðist margan gæðinginn
um ævina og vildi hafa þá bæði vilj-
uga og rúma á gangi, enda urðum
við hin oft að sætta okkur við að sjá
bara baksvipinn á honum í reiðtúr-
um.
Eftirminnilegar eru hestaferðirn-
ar með vini okkar Guðmundi Gísla-
syni norður í Skagafjörð, Fjalla-
baksleiðir um Árnessýslu og
fjölskylduferðirnar inn á Ein-
hyrningsflatir með góðum vinum og
ekki má gleyma messuferðunum í
Seljakirkju. Árni taldi ekki eftir sér
rétt fyrir sauðburð að skella hestum
á kerru, keyra til Reykjavíkur, fara
á eina Reiðhallasýningu og hitta
menn eins og við sögðum oft, og ríða
til messu daginn eftir.
Árni var afreksmaður í því sem
hann tók sér fyrir hendur, félags-
lyndur og átti vini og kunningja um
allt land sem hann naut mikið að
hitta og spjalla við.
Eftir að veikindin fóru að herja á
naut hann stuðnings og hjálpar frá
Jens bróður sínum og hans fjöl-
skyldu og ber að þakka það.
Þetta er ekkert æviágrip heldur
bara góðar minningar sem ég vil
geyma um góðan dreng.
Með þessu fátæklegu orðum kveð
ég þig vinur minn, með þökk fyrir
allt.
Guð fylgi þér.
Þinn tengdasonur,
Páll P. Theodórs.
Það er sárt að þurfa kveðja, minn-
ingar um afa í sveitinni streyma
fram í huga minn. Afi var mér ómet-
anlegur, alltaf tilbúinn að styðja við
bakið á manni. Við vorum miklir fé-
lagar og vinir. Í mínum huga var afi
hetja, hann komst allar sínar leiðir í
lífinu á eigin verðleikum. Dugnaður,
útsjónarsemi og kraftur var hans
stíll. Allt sem hann tók sér fyrir
hendur gerði hann með stæl, hvort
sem það var að rækta fé, hross eða
land, smíða, kaupa sér tæki eða sitja
hest.
Afi var hestamaður af guðsnáð,
mér eru ógleymanlegir reiðtúrarnir
sem við fórum niður á öldu að kvöld-
lagi, þau sumur sem ég var vinnu-
maður hjá ömmu og afa í Teigi. Afi
hafði einstakt lag á að ná því besta
fram sem bjó í hverjum hesti, hann
reið mikið á tölti og var alltaf fyrst-
ur. Honum þótti afskaplega vænt
um hestana sína og fór vel með þá.
Að vera í kringum slíkan mann, fá
að fylgjast með og læra af eru for-
réttindi fyrir ungan dreng. Ég er
mjög þakklátur fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman, þær
voru skemmtilegar og lærdómsrík-
ar.
Ég er stoltur af því að geta sagt
frá því að Árni Jóhannsson bóndi í
Teigi hafi verið afi minn, minningar
um góðan mann lifa með okkur
áfram. Ég vil þakka þér afi minn
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig
og fjölskylduna, hvíl þú í friði.
Þinn dóttursonur,
Árni Björn Pálsson.
Það var mikið áfall þegar mér var
sagt að afi væri veikur. Afi minn,
hrausti bóndinn sem veiktist aldrei
var kominn með krabbamein. Ég
minnist þess að aldrei á minni
sautján ára ævi hafði ég séð afa
veikan fyrr. Hann vann allan daginn
hörðum höndum að starfi sínu,
starfinu sem hann unni svo mikið.
Það verður skrítið að koma í sveitina
núna, vitandi að afi er ekki þar leng-
ur. Enginn afi í fjárhúsinu að sjá um
kindurnar, enginn afi sem fer með
mér á hestbak eða leyfir mér að
keyra fjórhjólið. En ég mun minnast
allra góðu stundanna með afa. Þeg-
ar hann sótti okkur á fjórhjólinu,
mig, Hlyn og Huga eftir að við höfð-
um rekið kýrnar niður á Stakkatún
og brunaði með okkur upp að bæ.
Það var svo gaman þegar afi sótti
okkur, því að hann fór alltaf hraðar
en pabbi. Heyskapurinn á sumrin,
sauðburðurinn á vorin, réttirnar og
sleppitúrarnir eru allt minningar
sem ég mun halda fast í og aldrei
gleyma. Þær voru margar góðu
stundirnar og það hryggir mig að
þær verða ekki fleiri. En ég veit að
afi er á betri stað núna og þjáist ekki
lengur. Ég vona að elsku afi hafi það
gott.
Helga Hólm Guðbjörnsdóttir.
Það er aldrei spurt að því hver
verði næstur, þess vegna kemur það
manni alltaf í opna skjöldu þegar
kallið kemur, svo má velta því fyrir
sér hver vegsemdin sé sem því fylgi
að skipta um dvalarstað en víst er að
jafnt á himni sem á jörðu bíður okkar
mismundandi vettvangur.
Þegar okkur fjölskyldunni barst
fréttin að höfðinginn Árni í Teigi
væri fallin frá eftir snarpa glímu við
illvíg veikindi, setti mann hljóðan um
stund, en svo birtist hann ljóslifandi í
hugskotum manns, þar sem hann
gekk hnarreistur brosmildur og full-
ur af orku og humor.
Árna er ég búinn að þekkja til í
fjölda ára, en nú í seinni tíð urðu
kynni okkar af þeim hjónum og fjöl-
skyldu nánari þar sem dóttursonur
og nafni hans tengdist okkur.
Þar sem Árni fór var eftir tekið,
þannig var útgeislun þessa stór-
brotna bónda.
Árni var metnaðarfullur við allt
sem hann tók sér fyrir hendur. Við
bústörf var hann í forystu, féð með
mestan fallþunga, hrútarnir hreint
úrval og fengu hæðsta gæðamat sem
gefið er, hrossin, hundarnir, allt með
þeim hætti að tekið var eftir.
Nokkur undanfarin ár var ég þess
heiðurs aðnjótandi að vera boðið að
vera með folöld sem þurftu á sér-
stakri umönnun að halda á vetrar-
fóðri á fimm stjörnu hótelinu að
Teigi.
Þegar maður sótti þau á vordög-
um og setti þau saman við folöld sem
höfðu verið bæði stærri og öflugri
nokkrum mánuðum áður og því ekki
þurft að dvelja hjá Árna fékk maður
létt sjokk, því viðsnúningurinn var
slíkur að folöldin frá Árna litu út sem
ári eldri en þau sem höfðu ekki þurft
á betra atlæti að halda, þarna fór
maður sem kunni sitt fag til fulln-
ustu.
Á landsþingi hestamanna 2008 var
Árna veitt gullmerki fyrir framlag
sitt til íslenska hestsins.
Teinréttur, brosmildur, stoltur
tók hann við þeirri viðurkenningu
eins og svo mörgum öðrum eftir
langt og öflugt lífshlaup. Það sem
Árni hefur áorkað á lífsleiðinni er
með ólíkindum enda atorkusamur
dugnaðarforkur sem vissi hvað hann
vildi og fór oft ótroðnar slóðir.
Árni gekk ekki einn í gegnum lífs-
hlaupið, honum fylgdi máttarstólpi
og eiginkona, hún Jónína sem studdi
hann í einu og öllu.
Glæsilegt heimilishaldið að Teigi í
Fljótshlíð var slíkt að það fór ekki
fram hjá neinum. Hann endurnýjaði
stöðugt tækjaflotann, hvort heldur
það voru bílar, traktorar eða hey-
vinnslutæki. Segja má að hann hafi
verið ofurlítið pjattaður hvað varðaði
tækin og í klæðaburði. Árni var alltaf
nýstískulegur og flottur til fara sem
gerði hann enn strákslegri og villti
manni sýn um aldur hans og ekki dró
úr hve hann var vel að sér í heims-
málum.
Gestkvæmt hefur alltaf verið í
Teigi og höfðinglega tekið á móti vin-
um og vandamönnum.Víst er að
tómarúm er þar eftir fráfall höfð-
ingjans sem og um Fljótshlíðina alla.
Missir Jóninu er mikill en hægt er
að hugga sig við það að hún á góða að
í börnunum og barnabörnunum og
öllum vinunum.
Þegar Árni áttaði sig á hvert
stefndi í veikindunum tók hann því
með æðruleysi og kvaddi með sama
hætti og hann lifði lífinu, teinréttur
og sjálfbjarga. Sjúkralega og heilsu-
brestur hafði ekki verið hans stíll.
Minningin um þennan sómadreng,
sem lýsti upp í kringum sig með sín-
um persónutöfrum og fer nú um á
gæðingum sínum í himnasölum verð-
ur okkar haldreipi.
Um leið og við fjölskyldan kveðj-
um höfðingjann Árna þá vottum við
ykkur, Jónína mín, Hrafnhildur,
Bjössi og fjölskyldur, okkar samúð,
Sigurbjörn Bárðarson
og fjölskylda.
Árni Jóhannsson í Teigi er látinn
og mér er ljúft að minnast hans með
nokkrum orðum. Samgangur okkar
hófst árið 1971 í kjölfar þess að for-
eldrar mínir og fleiri keyptu vest-
urbæinn á Heylæk í Fljótshlíð. Í
Fljótshlíðinni er þéttbýlt og ekki
nema yfir bæjarlækinn á Heylæk að
fara til þess að fara yfir að Teigi.
Mikill samgangur varð þegar í upp-
hafi milli þessara bæja, sem leiddi til
vináttu við bræðurna á Teigi og fjöl-
skyldur þeirra.
Á þessum tíma höfðu Árni og Jón-
ína byggt upp myndarlegt kúa- og
sauðfjárbú í vesturbænum á Teigi,
sem þekkt var fyrir að skila fyrsta
flokks afurðum alla tíð. Þau lögðu í
mikla ræktun túna, auk þess að
byggja upp öll hús á jörðinni. Árni
hafði gríðarlegan metnað til þess að
ná sem bestum árangri í öllum störf-
um sem hann tók sér fyrir hendur og
má nærri geta að vinnudagurinn var
oft langur og verkefnin ærin. Til við-
bótar við hefðbundinn búskap var
hestamennskan áberandi hjá Árna í
Teigi. Hann átti ávallt afburða hesta,
sem eftir var tekið og vann til fjölda
viðurkenninga sem hestamaður.
Sem ungur maður gekk Árni í
Bændaskólann á Hvanneyri til þess
að búa sig sem best undir ævistarfið.
Þar var einnig hestamennskan
stunduð af kappi og var gaman að
heyra Árna segja frá því þegar hann
kom ríðandi heim frá Hvanneyri í lok
námsins við annan mann með nokkra
tugi hesta. Í Grímsnesinu skildi leið-
ir og reið Árni einn þaðan og austur í
Fljótshlíð með 13 hesta í rekstri.
„Hvernig fórstu að þessu?“ spurðum
við og hann svaraði: „Ég átti fullorð-
inn hest sem tók alltaf forystuna í
rekstrinum og ég þurfti ekki annað
en að færa mig aðeins út í kantinn
öðrum megin, þá vissi hesturinn að
hann átti að beygja í gagnstæða átt“.
Einhverju sinni vorum við hópur
hestamanna að koma ríðandi frá
Hellumóti og Árni í Teigi hafði tvo til
reiðar og hnakk á báðum. Hann reið
greitt eins og endranær og þar sem
ég reið honum samsíða gerði hann
sér lítið fyrir og hafði hestaskipti á
fullri ferð. Það hefur verið siður okk-
ar félaga frá Teigi og Heylæk að ríða
austur að vori og tók Árni jafnan
þátt í seinnihluta þeirra ferða. Í slík-
um ferðum reið Teigsbóndinn ávallt
fremstur og gjarnan vel á undan
rekstrinum ef því var að skipta, hon-
um hugnaðist yfirleitt ekki að ríða
mikið hægar en hratt.
Árni var hrókur alls fagnaðar hvar
sem hann kom á mannamót. Hann
átti auðvelt með að kynnast mönn-
um, þekkti fólk um allar sveitir og
hélt tengslum við gamla félaga sína
frá Hvanneyri alla tíð.
Árni í Teigi var bóndasonur, fædd-
ur í lok gamla bændasamfélagsins,
en náði að tileinka sér allt það besta
og nýjasta í landbúnaði í sinni tíð, sér
og sínum til hagsbóta. Hann var í
framvarðarsveit bænda í sínu héraði
og fjallkóngur Fljótshlíðinga um
árabil. Nú er æviskeið þessa vinar
míns á enda runnið. Ég þakka fyrir
samfylgdina og fyrir öll þau marg-
víslegu viðvik sem Árni í Teigi að-
stoðaði okkur við í gegnum tíðina.
Fjölskyldu hans allri flyt ég innileg-
ar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Árna Jóhannssonar í Teigi.
Jón Þorsteinn Gunnarsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minn-
ingargrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út. Greinar, sem berast eftir að út-
för hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur ver-
ið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefn-
um, www.mbl.is/minningar. Æviá-
grip með þeim greinum verður birt
í blaðinu og vísað í greinar á vefn-
um.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast á
vefnum. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Minningargreinar
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ATTLA ARNAR JENSEN,
Strikinu 10,
210 Garðabæ,
sem lést mánudaginn 30. nóvember.
Þökkum sérstaklega starfsfólki St. Jósefsspítala
fyrir sérlega hlýja og góða umönnun.
Árni Valur Atlason, Eydís Lúðvíksdóttir,
Markús Þór Atlason, Katrín Yngvadóttir,
Jens Pétur Atlason, Kristín Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
TRYGGVU GUÐMUNDSDÓTTUR SÖEBECH,
Huldugili 31,
Akureyri.
sem lést 26. nóvember á dvalarheimilinu Hlíð.
Sérstakar þakkir viljum við færa séra Jónu Lovísu
Jónsdóttur og Þórhöllu og Matthíasi uppi í Höfða.
Starfsfólki á Lerkihlíð, á dvalarheimilinu Hlíð, og öllum sem studdu okkur
á þessum tíma, þökkum við fyrir kærleika og umhyggju.
Guð blessi ykkur og gefi ykkur gleðileg jól.
Sigurgeir Söebech, Þuríður Hauksdóttir,
Ágústína Söebech, Heimir Jóhannsson,
Benedikt Haukur Sigurgeirsson,
Gunnlaugur Magnús Sigurgeirsson,
Rannveig Björk Heimisdóttir,
Tryggvi Jóhann Heimisson,
Petra Sæunn Heimisdóttir
og langömmubörn.
✝
Alúðarþakkir og góðar kveðjur til ykkar sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför bróður
okkar og vinar,
KARLS HREIÐARS MIKAELSSONAR,
Reynihvammi 2,
Hafnarfirði,
Jónína Michaelsdóttir, Sigþór Sigurðsson,
Laila Michaelsdóttir, Stefán Alexandersson,
Ásta Michaelsdóttir, Baldvin Thorarensen,
Linda Rós Michaelsdóttir, Steingrímur Ari Arason,
Dóra Jóhannesdóttir,
börn og barnabörn.
Lokað
Skrifstofa félags eldri borgara í Reykjavík, Stangarhyl 4, verður
lokuð eftir hádegi í dag vegna útfarar PÉTURS H. ÓLAFSSONAR.
FEB í Reykavík.
✝
Elskulegur faðir okkar, sonur, unnusti, afi, bróðir og
tengdafaðir,
KARL KARLSSON,
til heimilis í Gol, Noregi,
lést sunnudaginn 22. nóvember.
Kveðjuathöfn verður frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 17. desember kl. 13:00.
Hafrún Alda Karlsdóttir, Hjalti Þór Sverrisson,
Adam Levy Karlsson, Neníta Margrét Antonio Aguilas,
Hergerður Zakaríasdóttir,
Helga Grønseth,
Erpur Hjaltason
og systkini hins látna.