Morgunblaðið - 16.12.2009, Side 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 2009
✝ Björg Jós-epsdóttir fæddist í
Reykjavík 16. júlí
1952. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
6. desember síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru Jósep Jón Þor-
björn Jóhannesson, f.
11. desember 1918, d.
15. júní 1970, og Jón-
ína Sigríður Guð-
mundsdóttir Waage,
f. 31. desember 1918,
d. 14. október 1986.
Systkini Bjargar eru
Erla, f. 7. nóvember 1940, Reynir, f.
31. október 1941, og Sigurlaug, f.
25. október 1954.
Hinn 26. desember 1970 giftist
Björg Grími Björnssyni, f. 18. jan-
úar 1945. Foreldrar hans voru
Björn Júlíus Grímsson, f. 15. júní
Stefánsdóttir, f. 4. september 1972.
Börn Regínu eru Ellen Ósk, f. 30.
janúar 1998, og Þorgeir, f. 2. októ-
ber 2000. 2) Soffía, f. 16. júlí 1978.
Dóttir hennar er Sigríður Björg, f.
13. september 2004. Faðir hennar
er Þorsteinn Emilsson, f. 24. maí
1978. 3) Björn Júlíus, f. 21. janúar
1982, kvæntur Hildi Lilju Guð-
mundsdóttur, f. 20. júní 1986. Son-
ur þeirra er Grímur Freyr, f. 31.
júlí 2009. 4) Jónína Sigríður, f. 28.
október 1986.
Björg ólst upp í Reykjavík, gekk í
Breiðagerðisskóla og síðar í Rétt-
arholtsskóla. Björg var lengst af
heimavinnandi húsmóðir og helg-
aði líf sitt uppeldi barna sinna
ásamt heimilisstörfum. Hún hóf
störf hjá Póstinum við blaðaútburð
og lét af störfum þar vegna veik-
inda. Hún dvaldi síðasta hálfa árið á
Sjúkrahúsi Akraness, þar sem hún
lést.
Útför Bjargar verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag, miðviku-
daginn 16. desember 2009, og hefst
athöfnin kl. 13.
1917, d. 21. júní 1968,
og Soffía Björns-
dóttir, f. 13. maí 1921,
d. 29. mars 2007.
Þau Björg og Grím-
ur byrjuðu sinn bú-
skap í Reykjavík,
fluttust á Ísafjörð og
þaðan á Akranes þar
sem þau bjuggu til
dagsins í dag. Börn
þeirra eru 1) Jósep, f.
20. desember 1971,
sambýliskona Regína
Ómardóttir, f. 11. jan-
úar 1974. Dóttir
þeirra er María Sól, f. 13. janúar
2008. Börn Jóseps eru Björg, f. 21.
febrúar 1992, móðir hennar er Rut
Sigurvinsdóttir, f. 23. september
1974. Alexander Hugi, f. 23. janúar
1995, og Ísak Máni, f. 27. ágúst
2004. Móðir þeirra er Erna Karen
Elsku mamma.
Mikið óskaplega á ég eftir að
sakna þín mikið en ég er samt feg-
inn að baráttunni við þennan
vonda sjúkdóm er lokið og ég veit
að þú ert komin á góðan stað þar
sem þú gætir okkar.
Síðustu daga hef ég verið að
rifja upp alla góðu stundirnar sem
við höfum átt saman og það er
ekkert sem tekur það frá mér ég
er svo glaður að Hildur Lilja fékk
að kynnast þér áður en veikindin
dundu yfir og ég verð duglegur að
segja Grími litla frá því hvað
amma hans var stórkostleg kona.
Ég er búin að reyna að hugsa já-
kvætt og vera þakklátur fyrir
þennan góða tíma sem við áttum
saman en alltaf finnst mér það
grátlegt að hafa ekki fengið að
kynnast þér betur eftir að ég full-
orðnaðist. Ég bý að þessu ynd-
islega uppeldi sem ég hlaut frá þér
alla ævi ásamt þeirri miklu visku
sem þú miðlaðir áfram til mín og
ég fæ að miðla áfram til barnanna
minna. Það er svo margt sem ég er
búin að vera að hugsa en ég á erf-
itt með að koma því frá mér á
prent þessa dagana .
Mér þykir svo endalaust vænt-
um þig elski mamma og sakna þín
meira en orð fá lýst.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þinn sonur,
Björn Júlíus Grímsson.
Elsku mamma, ég á svo erfitt
með að sætta mig við og gera mér
grein fyrir því að þú sért farin frá
okkur. Þú varst besta vinkona mín,
við gátum talað saman um alla
hluti og aldrei komu upp ósætti
milli okkar. Þú varst einstök, betri
mömmu var ekki hægt að eignast.
Þegar ég sig hér, með tár í augum
er mér ofarlega í huga falleg setn-
ing sem ég heyrði um daginn, þó
svo ég brosi þá þýðir það ekki að
ég sé glaður, því það þarf bara eitt
bros til að fela milljón tár. Þetta
lýsir svo vel líðan minni síðustu
daga.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig elsku mamma mín.
Þú varst viðstödd fæðingu dóttur
minnar, nöfnu þinnar, það var ein-
stök stund, eins þegar þú heim-
sóttir mig til NY, ísbíltúrarnir okk-
ar, útilegurnar, allar
gönguferðirnar, þegar þú varst að
reyna að kenna mér að elda, dag-
legu símtölin og svo mætti lengi
telja.
Það voru forréttindi að fá að að
alast upp við svona mikið atlæti og
ástríki eins og við systkinin gerð-
um, þið pabbi voruð sköpuð hvort
fyrir annað, voruð samstíga og ást-
fangin frá upphafi til enda. Þú lifð-
ir fyrir fjölskylduna þína og fannst
fátt betra en þegar við vorum öll
saman, oft voru nú lætin mikil en
þannig vildirðu hafa það, þú elsk-
aðir þegar húsið iðaði af lífi. Við
höfum alltaf verið samheldin fjöl-
skylda og það hefur sýnt sig og
sannast við þessar erfiðu aðstæður
sem við erum að ganga í gegnm
núna hvað við erum sterk heild,
það er allt þér að þakka elsku
mamma.
Litla ömmustelpan þín hefur átt
erfiða daga og getur illa skilið af-
hverju amma hennar þurfti að
deyja. Þetta er erfitt að útskýra
fyrir 5 ára barni, sérstaklega þeg-
ar maður getur ekki skilið það
sjálfur. Þið voruð svo nánar, allt
frá fyrsta degi. Ég mun hjálpa
henni að muna alltaf eftir ynd-
islegu ömmunni sinni.
Dugnaðurinn í þér var aðdáun-
arverður, þú prjónaðir heilu peys-
urnar án þess að hafa nokkuð fyrir
því, það var líka alltaf eitthvað til
með kaffinu þegar maður kom
svangur heim úr skólanum og þeg-
ar ég heyrði írska tónlist koma
ómandi á móti mér langt út á götu
vissi ég að þú stæðir dansandi við
eldhúsborðið að baka eitthvað gott.
Það var ótrúlegt að fylgjast með
þér í veikindunum þínum, aldrei
kvartaðirðu, þú tókst á við þau af
miklu æðruleysi og dugnaði. Mig
langar að þakka öllu þessu frá-
bæra starfsfólki , bæði á E-deild
og Höfða, sem af mikilli umhyggju
og alúð hefur gert allt sem það
getur til að láta þér og okkur líða
sem best.
Það verður erfitt að halda jól án
þín elsku mamma mín, en með smá
auka styrk og samstöðu hljótum
við að komast í gegnum það eins
og við höfum komist í gegnum síð-
ustu daga saman.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
þig í hinsta sinn elsku mamma
mín. Ég er svo þakklát fyrir þær
stundir sem ég átti með þér og
mun geyma þær vel í hjarta mér.
Ég veit að þú munt vaka yfir mér
og gullmolanum mínum um ókomin
ár og veistu, ég er ekki frá því að
ég hafi heyrt hvíslað í eyrað á mér
þegar ég fór út að ganga í ausandi
rigningunni í gær „passaðu að láta
þér ekki verða kalt“.Hvíldu í friði
elsku mamma mín.
Þín dóttir,
Soffía S. Grímsdóttir.
Elsku mamma mín.
Ég trúi því ekki að þú sért farin.
Ég hugga mig þó við það að núna
líður þér vel, ekki að upplifa sárs-
auka og getur jafnvel tekið upp
prjónana aftur. Mamma, þú ert
mitt leiðarljós í lífinu. Á hverjum
degi allt mitt líf ég hef ég verið
stolt af þér og montin að vera dótt-
ir þín, tala nú ekki um þegar fólk
segir að ég sé lík þér.
Ég mun aldrei gleyma brosinu
breiða og gleðinni sem fyllti augun
þín þegar þér var komið á óvart
með uppáhaldinu þínu, stórum ís
með dýfu. Það var svo gaman að
koma þér á óvart og gleðja þig,
gleðin var alltaf ósvikin.
Það eru óteljandi minningar sem
ég á með þér mamma mín, t.d.
þegar ég kom heim frá Ameríku
eftir ár í burtu.
Ég var komin í gegnum tollinn,
ég var ekki búin að sjá þig en fann
mömmulyktina og áður en ég vissi
voru tárin farin að leka ósjálfrátt
hjá okkur báðum. Ég hljóp til þín
beint í yndislega faðminn þinn og
vildi ekki sleppa. Ég mun fá að
upplifa þetta aftur seinna elsku
mamma.
Mæðgnaböndin okkar eru svo
sterk eins og t.d. oft þegar ég
hringdi í þig bara upp úr þurru
svaraðir þú í símann og sagðir
„Jónína, þetta er ekki einleikið.“
Þá varstu akkurat að taka upp
símann til að hringja í mig. En
ekki grunaði mig að þessi bönd
væru svona öflug eins og ég komst
að þegar þú varst farin. Þegar ég
opnaði skápinn inn á baði eins og
svo oft áður og út úr honum flaug
lítil úrklippa úr blaði og á honum
var þetta ljóð:
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Það er greinilegt að þú vildir að
ég myndi lesa þetta og geyma vel.
Ég mun halda áfram að tala við
þig í gegnum stjörnurnar eins og
við töluðum saman þegar ég var
úti í Ameríku. Ég mun líka halda
áfram að spila fyrir þig uppáhalds
tónlistina þína og teikna fyrir þig
myndir, því ég veit þú munt sjá
þær. Ég mun líka kveikja á kertum
fyrir þig. Þér fannst svo vænt um
kertaljós. Þegar það var komið
kvöld og logarnir á kertunum farn-
ir að slokkna hver af öðrum sátuð
þið pabbi oft bara tvö og annað
hvort töluðuð saman eða sátu sam-
an í þögninni. Þið voruð svo full-
komin, það var svo yndislegt að sjá
ykkur saman, að sjá ástina ykkar
dýpka og dafna, það var svo frá-
bært að fá að alast upp við það.
Takk mamma fyrir það líf sem þú
gafst mér og það veganesti útí lífið
sem þú veittir mér.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
átt þig, þú varst svo góð vinkona
og áttir alltaf tíma fyrir mig, fyrir
okkur öll. Það er margt sem þú
áttir eftir að kenna mér en ég vona
að þú haldir áfram að beina mér á
rétta braut, þótt það verði ekki
með orðum. Ég verð alltaf litla
stelpan þín og held áfam að vera
dugleg eins og þú sagðir svo oft við
mig að ég væri. Ég vona líka að ef
sá tími komi að ég fái að vera móð-
ir að ég verði eins góð móðir og þú,
eins kærleiksrík, skilningsrík,
traust, þolinmóð, ástrík og hafi
jafn góðan og hlýjan faðm eins og
þú.
Ég elska þig meira en allt elsku
mamma mín, þú ert hetjan mín og
auðvitað munt þú alltaf eiga stóran
hluta í mínu hjarta.
Þín litla stelpa,
Jónína Sigríður Grímsdóttir.
Þá er komið að kveðjustund.
Mamma mín er fallin frá svo langt
fyrir aldur fram. Baráttan var búin
að vera erfið hjá henni, svo eflaust
er hún hvíldinni fegin.
Mamma var einstök kona, hún
hugsaði alltaf fyrst um aðra og síð-
an um sjálfa sig. Sama hvaða vit-
leysu ég hafði fram að færa þá
hafði hún alltaf tíma til þess að
hlusta á mig og gefa mér góð ráð.
Það brást ekki að þegar ég kom í
heimsókn á Skagann þá hringdi ég
á undan mér og stakk því svona að
mömmu hvað mig langaði að borða
og alltaf uppfyllti hún óskir mínar.
Það var líka ekkert sjaldan að ég
sofnaði í sófanum í rólegheitunum
sem einkenndu heimilislífið þar, þá
var mamma komin með sæng eða
teppi og breiddi yfir strákinn sinn.
Mamma var mest af sínu lífi
heimavinnandi og mikil forréttindi
voru það að koma aldrei að læstum
dyrum heima, heldur vita að mað-
ur væri kominn í öruggt skjól hjá
mömmu, og það var alltaf til eitt-
hvað nýbakað með kaffinu.
Ísbíltúrinn sem við fórum í upp í
Borgarnes fyrir rúmu ári mun ég
alltaf muna, þar ræddum við mjög
opinskátt um veikindin og hún
sagði mér hvað hún væri þakklát
fyrir hvern dag sem hún fengi að
vera með okkur.
Einnig var síðasta útilegan sem
við fórum í, í lok maí á þessu ári,
mjög eftirminnileg en það var svo
gaman að fá að vera með mömmu í
hjólhýsinu sem hún var svo ánægð
með. Ég er svo þakklátur fyrir all-
ar stundirnar og öll þau ár sem við
fengum saman.
Minningarnar eru margar og ég
mun njóta þess að ylja mér við
þær, og segja barnabörnunum þín-
um sögurnar okkar. Mamma ég
elska þig.
Ertu horfin? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og stofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefur unnið verkin sín.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hvað allt er beiskt og brotið,
burt er víkur aðstoð þín
elsku góða mamma mín.
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflst við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss brjóti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna, þola,
það var alltaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín.
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærustu blysin þín.
Flýg ég heim úr fjarlægðinni,
fylgi þér í hinsta sinni,
krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þín,
elsku góða mamma mín.
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft ljós frá guði skín.
(Árni Helgason.)
Þinn,
Jósep.
Ég man það svo greinilega þeg-
ar ég hitti Björgu í fyrsta skipti
þar sem að ég var í þó nokkru
uppnámi vegna þess að ég hélt að
ég og Björn værum bara í bíltúr
og kom mér það í opna skjöldu að
vita það að við myndum enda í
heimsókn heima hjá foreldrum
hans uppi á Skaga. En stressið í
mér hvarf fljótt um leið og Björg
og Grímur buðu mig velkomna.
Það er ekki hægt að segja annað
en að manni hafi ávallt liðið af-
skaplega vel hjá þeim.
Björg hafði stórt hjarta og setti
ávallt alla aðra í fyrsta sæti. Aldr-
ei upplifði ég það að fara svöng
frá Björgu og Grími enda var það
eiginlega óskrifuð regla að betra
er að hafa of mikið á borðum held-
ur en of lítið. Björg var sú móð-
urímynd sem maður ímyndar sér
þegar hugsað er um hvaða eig-
inleika móðir þarf að vera gædd
þegar hugsað er um orðið „móðir“.
Hún gat allt og var ávallt boðin og
búin til að aðstoða mig ef ég bað
um hjálp við matseld eða prjóna-
skap. Það er ávallt sagt að dóttir
sæki fyrirmyndina í móður sína
þegar dóttirin tekst á við húsmóð-
urhlutverkið og er það slíkt tilfelli
í mínu tilviki en ég hef einnig aðra
fyrirmynd; Björgu. Hún var sú
móðir sem ég sækist í að vera.
Verst þykir mér að hugsa til
þess að Grímur Freyr, sonur minn
og Björns, fái ekki að kynnast
ömmu sinni og hún sömuleiðis að
kynnast ekki honum. En ég trúi
ekki öðru en að hún fylgist vel
með honum núna þegar hún er
laus úr viðjum þess fangelsis sem
hún var komin í. Síðasta brosið
sem ég sá leika um varir hennar
og augu var þegar hún fékk Grím
Frey fyrst í fangið í skírn hans.
Mun það augnablik lifa með mér í
minningunni það sem eftir er.
Ég er þakklát fyrir það að hafa
fengið að kynnast Björgu áður en
veikindi hennar tóku öll völd og
mikið afskaplega er ég þakklát
fyrir að hún hafi alið góðan mann
sem ég fæ að standa við hlið þegar
þessar raunir og sorg dundu yfir
og dynja enn.
Hildur Lilja Guðmundsdóttir.
Elsku besta amma. Mér finnst
leiðinlegt að þú sért dáin. Mér er
illt í hjartanu og maganum og
höfðinu því ég sakna þín svo mik-
ið. Það var gaman þegar við vor-
um að leika saman og lesa, þú
gafst mér líka oft ís.
Ég ætla alltaf að passa dúkkuna
mína sem þú gafst mér, hún heitir
núna amma Björg. Mamma segir
þú sért hjá Guði og englunum, ég
hugsa um þig þegar ég sé stjörn-
urnar. Mig langar svo að knúsa
þig amma.
Elska þig.
Þín,
Sigríður Björg.
Hvernig kveður maður eina af
sínum elstu og bestu æskuvinkon-
um?
Við Björg kynntumst fyrir 48
árum þá að byrja í 9 ára bekk. Við
vorum ekki með neinn ákveðinn til
að leiða inn í skólastofuna svo úr
varð að við tókum í hönd hvor
annarrar og handtakið þitt var svo
traust, þétt og hlýtt. Þar tengd-
umst við þeim nánu vinaböndum
sem aldrei rofna.
Ég var nýflutt í hverfið og það
var furðu erfitt að mynda tengsl
við nýja krakka. Samt eignaðist ég
svo vinkonur, bestu vinkonur sem
hafa alltaf haldið hópinn síðan.
En nú er höggvið skarð í þann
hóp. Bjögga er kvödd í dag.
Á þessum árum voru flestar
mæður heimavinnandi og við
Björg áttum báðar yndislegar
mæður sem sáu þennan vinskap
og hlúðu að honum. Heimili Bjarg-
ar var nálægt skólanum en mitt í
þó nokkurri fjarlægð. Í hádeginu
fór ég oft heim með Björgu og þá
beið okkar ávallt heitt kakó og
smurt brauð. Svo hittumst við
heima hjá mér í góðu tómi, spjöll-
uðum og hlustuðum á tónlist – þú
elskaðir Cliff Richards en ég dáði
Bítlana.
Björg Jósepsdóttir
Tilkynningar um messur á aðfangadag, jóla-
dag, annan jóladag og 27. desember verða
birtar í Morgunblaðinu 23. desember og
þurfa þær að berast í síðasta lagi 18. desem-
ber. Hefðbundinn stafafjöldi hefur verið auk-
inn um helming fyrir 23. desember.Tilkynn-
ingar um messur á gamlársdag, 1. og 3.
janúar verða birtar 30. desember og þurfa
þær að berast í síðasta lagi 28. desember. Hefðbundinn stafa-
fjöldi hefur verið aukinn um helming fyrir 30. desember.
Messur um jól og áramót