Morgunblaðið - 06.03.2010, Síða 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. MARS 2010
✝ Óskar Berg Elef-sen fæddist á
Siglufirði 10. desem-
ber 1956. Hann lést á
gjörgæsludeild Land-
spítalans við Hring-
braut 23. febrúar sl.
Óskar Berg var
sonur hjónanna Sig-
urðar Guðbergs Elef-
sen verkstæðisfor-
manns og Ingibjargar
Thorarensen hús-
móður. Systkini Ósk-
ars Bergs eru Sverrir
Óttarr, f. 1950,
Emelía Laufey, f. 1953 og Elvar
Örn, f. 1958.
Eftirlifandi eiginkona hans er
Helga Óladóttir, f. 15. maí 1955.
Dætur þeirra eru, Anita f. 26. des-
ember 1987, maki Jón Karl Ágústs-
son og Sigríður, f. 18. október 1989.
Dætur Helgu af fyrra hjónabandi
og fósturdætur Óskars eru Dagný
Finnsdóttir, f. 6. september 1978,
dóttir hennar er Sylvía Ósk Hall-
dórsdóttir og Sandra Finnsdóttir, f.
9. janúar 1983, maki Hjalti Gunn-
endum SR-Vélaverkstæðis þegar
það var gert að hlutafélagi árið
2003. Þess má geta að á síðari árum
færði SR-Vélaverkstæði út kvíarn-
ar með verslunarrekstri og annarri
starfsemi og átti Óskar alla tíð stór-
an hlut í stjórn fyrirtækisins.
Óskar Berg var mjög söngelskur
og lét tónlistarmál á Siglufirði til
sín taka. Hann var einn af stofn-
endum Karlakórs Siglufjarðar árið
1999 og var alla tíð í stjórn kórsins.
Þá var hann einn af söngvurum ÓB-
kvartettsins. Óskar Berg stundaði
um langt skeið skotveiði í frí-
stundum sínum. Á síðustu árum fór
áhugi hans á útivist mjög vaxandi
og kleif hann öll helstu fjöll Siglu-
fjarðar auk þess að fara marga
þekkta fjallvegi á utanverðum
Tröllaskaga.
Fátt vissi Óskar betra en að
standa við eldavélina og reiða fram
góðan mat, hann var mikill mat-
maður og hikaði ekki við að láta
hugmyndaflugið ráða í elda-
mennskunni. Honum leið best í
faðmi fjölskyldunnar og sló gjarnan
upp veislu fyrir sína nánustu að til-
efnislausu.
Útför Óskars fer fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í dag, laugardaginn
6. mars, kl. 14:
arsson, dóttir þeirra
er Tinna. Börn Ósk-
ars af fyrra hjóna-
bandi eru Hjörtur, f.
30. maí 1977, maki
Dagný Huld Gunn-
arsdóttir, dætur
þeirra eru Bjarney
Lind og Emelía
Björk, Brynjar, f. 18.
október 1979, maki
Birta Sif Melsteð og
Íris Ósk, f. 16. júní
1985, sonur hennar er
Sigurður Snær Inga-
son.
Óskar Berg lauk gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskólanum á Siglu-
firði 1973, stundaði nám við Iðn-
skólann á Siglufirði, lauk vélstjóra-
námi, fór í kjölfarið á samning hjá
SR Vélaverkstæði og öðlaðist
meistararéttindi í vélvirkjun eftir
nám í þeirri grein.
Frá unga aldri starfaði Óskar
Berg við Vélaverkstæði SR og tók
við verkstæðisformennsku af föður
sínum árið 1991 skömmu eftir lát
hans. Óskar Berg var einn af stofn-
Elsku elsku pabbi minn. það er svo
sárt að segja bless. Engin orð fá því
lýst hvernig mér líður í hjartanu
mínu, þú varst svo miklu meira en
bara pabbi minn. Þú varst besti vinur
minn, kletturinn minn. Í hreinskilni
sagt þá veit ég ekki hvernig ég á að
takast við lífið án þín hér. Þú ert
höndin sem leiðir mig í gegnum
myrkrið, hver hjartsláttur er minn-
ing um það hver ég er og hvaðan ég
kom.
Ég er svo stolt af því að geta kallað
mig dóttur þína. Þú kenndir mér svo
margt hvort svo sem það var hvernig
ég átti að reima skóna mína eða
hvernig ég átti að gera við frysti-
kistuna heima í Norðurtúninu. Þú
hefur alltaf haft svo mikla trú á mér,
jafnvel þegar mér leið eins og engum
öðrum. „Pabbi elskar þig.“ „Pabbi
veit að þú getur þetta.“ Orð sem þessi
eiga eftir að vera drifkraftur minn í
gegnum þessa erfiðu tíma. Þú ert svo
mikil hetja, pabbi. Ég er svo þakklát
fyrir það að eiga þig.
Tilvist þinni á þessari jörð er lokið,
en ég efast ekki brot úr sekúndu um
að þú ert enn hér hjá mér, þú munt
alltaf standa við hliðina á mér og gefa
mér styrk. Þú myndir aldrei taka
neitt annað í mál en að fá að fylgjast
með mér og leiða mig í rétta átt, því
þú hefur aldrei vikið frá mér.
Þegar ég slasaði mig í sumar og
þurfti að vera á sjúkrahúsi varst þú
líka veikur en þú sast við rúmið hjá
mér, hélst í höndina á mér og grést
heila nótt. Þú hefðir gefið allt til að
taka burtu sársaukann sem ég fann.
Þú gerðir alltaf allt sem þú gast fyrir
litlu pabbastelpuna þína.
Við áttum svo sérstakt samband ég
og þú. Þú kenndir mér að smíða og
tálga þegar ég var lítil, þú keyptir
frekar handa mér hamar heldur en
dúkku. Þú kenndir mér að finna og
gera við naglagöt í dekkjum og fórst
svo alltaf með mig og keyptir handa
mér prins póló í verðlaun. Þú leyfðir
mér alltaf að vera ég og fyrir það er
ég svo þakklát.
En núna ert þú farinn á vit nýrra
ævintýra á einhverjum fallegum stað
með fólki sem þú elskar og hefur
saknað og ég trúi því, pabbi minn, að
þér líði vel í hjartanu þínu þar sem þú
ert núna. Ég á eftir að sakna þín svo
sárt, elsku pabbi, svo, svo sárt en við
verðum alltaf saman ég og þú. – Mitt
hjarta, þitt hjarta, eitt hjarta. – Love
You.
Sigríður.
Elsku pabbi, ég trúi því varla
ennþá að þú sért farinn. Þú sem varst
svo hress þegar ég fékk síðustu frétt-
ir af þér en svo gerðist eitthvað þarna
um nóttina og næstu fréttir af þér
voru þungbærar, þú varst dáinn.
Ég vil þakka þær góðu stundir og
minningar sem við áttum og líka þann
lærdómsríka tíma sem ég varði hjá
þér á Siglufirði, þau ár sem ég var að
klára iðnmenntun mína. Þegar ég
horfi aftur veginn sé ég hvað sá tími
var mér dýrmætur.
Ég vil líka minnast þeirra gleði-
stunda eftir að dætur mínar fæddust,
hvað þú gafst mikið af þér í sambandi
við þær. Einnig þótti mér vænt um
þegar Bjarney Lind var hjá þér í
nokkra daga síðastliðið sumar. Hún
talaði ekki um annað en veiðiferðina
sem þið fóruð í og allt hitt sem þið
gerðuð saman og strax við heimkom-
una var hún farin að tala um næsta
sumar og það sem hún ætlaði að gera
með afa á Sigló.
Við fjölskyldan eigum fullt af góð-
um og skemmtilegum minningum um
þig sem gleymast aldrei og verða
varðveittar í hjarta okkar um ókomna
framtíð.
Með söknuð í hjarta kveð ég þig,
elsku pabbi minn.
Hjörtur Elefsen.
Elsku pabbi, það er enn erfitt að
trúa því að síðasta kveðja okkar hafi
orðið okkar hinsta. Þú sem varst svo
kröftugur og allur að koma til, því
reynist mér það enn þungbært að
átta mig á að þú sért dáinn. Þó að síð-
ustu dagar hafa verið mjög erfiðir þá
hefur verið mikinn styrk að finna í
okkar stóru fjölskyldu. Hið sanna
ríkidæmi manns er að finna hjá því
fólki sem elskar hann, það hefur
sannarlega sannað sig síðustu daga.
Vegferð okkar var ekki alltaf sam-
leiðis og okkur greindi á, en ég verð
ávallt þakklátur því að við fengum
aftur tækifæri og ómetanlegan tíma
saman. Sá tími sýndi mér að það er
margt sem við áttum sameiginlegt
sem var mér mikilvægt. Sá tími gaf
mér einnig fleiri minningar sem
verða mér ómetanlegar þegar fram
líða tímar eins og þegar við spiluðum
saman á gítarinn og sungum eins og
englar á ættarmótinu á Dalvík hérna
um árið.
Tónlistin tengdi okkur einna best
saman og ég reyndi alltaf að spila fyr-
ir þig þegar ég kom í heimsókn. Fyrst
til að sýna þér að ég væri að ná fram-
förum og seinna meir til að sýna þér
að ég væri ekkert að gleyma því
hvernig ætti að gera þetta.
Þú elskaðir afahlutverkið og stóðst
þig einstaklega vel í því og mér þótti
afar vænt um þegar ég kom með litlu
frændsystkinin mín í heimsókn til þín
núna um jólin. Ég var þá nýbúinn að
komast að því að ég væri að verða
pabbi sjálfur og ég hlakkaði mjög til
þess að geta sagt þér það. Ég vissi að
þú yrðir alveg himinlifandi og að það
myndi hjálpa þér í þínum veikindum.
Það var því sérstök stund í mínu lífi
þegar við Birta komum og sýndum
þér fyrstu sónarmyndirnar, þú ljóm-
aðir og varðst svolítið grobbinn og við
áttum yndislega stund saman.
Ég mun varðveita minningu þína í
hjarta mínu og með það veganesti
kveð ég þig með söknuði, pabbi minn.
Brynjar Elefsen.
Elsku pabbi minn, ég sakna þín svo
mikið og ég trúi ekki að þú sért far-
inn. Þetta gerðist allt svo hratt, þú
varst orðinn svo kátur og hress og ég
hlakkaði mikið til að koma og heim-
sækja þig á þriðjudeginum eins og til
stóð.
Ég vildi óska þess að við hefðum
átt meiri tíma saman og ég á eftir að
sakna þess sárt að kíkja á Sigló að
hitta þig. Þú varst alltaf svo hress og
kátur þegar við komum og sagðir
skemmtilegar sögur af því sem hafði
hent þig nýlega. Síðan varst þú svo
góður við krakkana og þau eiga eftir
að sakna afa síns svo mikið. Ég vildi
óska þess að við gætum haft þig leng-
ur hérna hjá okkur.
Vonandi líður þér vel á nýja staðn-
um, elsku besti pabbi minn. Ég mun
alltaf eiga okkar góðu minningar,
sakna þín svo mikið og elska þig.
Íris Ósk Elefsen.
Þegar ég segi sjálfri mér að raun-
veruleikinn sé sá að ég sjái þig aldrei
aftur – langar mig að öskra. Ég þekki
ekki líf án þín, ég þekki ekki lífið án
þess að geta hringt í þig þegar eitt-
hvað bjátar á, þegar mig vantar að
vita hvernig best sé að brúna kart-
öflur eða gera uppstúf, eða þegar mig
einfaldlega vantar að spjalla við
pabba minn. Ég þekki ekki lífið án
þess að fá frá þér stórt og þétt faðm-
lag, koss í kjölfarið og að heyra þig
segja: „Pabbi elskar þig“ eða „I love
you“.
Ég skil ekki hvernig nokkur maður
getur réttlætt það að þú hafir verið
tekinn frá mér, og okkur. Ég veit ekki
hvernig ég get lifað við söknuðinn, því
hann nístir inn að beini. Ég reyni þó
að hugsa til allra ómetanlegu stund-
anna með þér og er afskaplega þakk-
lát fyrir þann tíma sem við áttum
saman, það getur enginn tekið frá
mér.
Þú ert mér svo margt, elsku pabbi.
Þú valdir nafnið mitt. Þú kenndir mér
að labba, þú kenndir mér að lesa, þú
fylgdir mér í skólann fyrsta skóladag-
inn, þú kenndir mér að hjóla, þú
kenndir mér að vera metnaðargjörn í
starfi og námi, þú kenndir mér að
keyra, þú kenndir mér að elda, þú
kenndir mér mikilvægi þess að vera
hreinskilin og segja sannleikann. Þú
kenndir mér að vera ég.
Aðeins sá, sem drekkur af vatni þagn-
arinnar, mun þekkja hinn volduga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindinum,
þá fyrst munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns,
muntu dansa í fyrsta sinn.
(Úr Spámanninum.)
Elsku pabbi, ég mun sakna þín
meira en orð geta lýst. Þú verður í
hjarta mínu og huga það sem ég á eft-
ir ólifað.
Ég elska þig, að eilífu.
Aníta.
Elsku pabbi.
Ég bíð eiginlega eftir því að vakna
upp frá slæmum draumi, það gerist
víst ekki.
Ég á eiginlega engin orð til að lýsa
hvernig mér hefur liðið undanfarna
daga, hjartað mitt er í þúsund molum,
ég er reið, sár og skil ekki tilganginn.
En ég er mjög þakklát fyrir þann
tíma sem við fengum saman og reyni
að hugga mig við það að þér hefur ef-
laust verið úthlutað einhverju spenn-
andi verkefni.
Þú stóðst þig eins og hetja í veik-
indum þínum og lést aldrei bugast.
Þú varst ákveðinn, þrjóskur, góð-
ur, framtakssamur og hjálplegur en
umfram allt góður pabbi og afi og ég
mun sakna þín svo sárt.
Þótt minn elskulegi faðir
og kæri vinur
hafi nú kallaður verið heim
til himinsins sælu sala
og sé því frá mér farinn
eftir óvenju farsæla
og gefandi samferð,
þá bið ég þess og vona
að brosið hans blíða og bjarta
áfram fái ísa að bræða
og lifa ljóst í mínu hjarta,
ylja mér og verma,
vera mér leiðarljós
á minni slóð
í gegnum
minninganna glóð.
Og ég treysti því
að bænirnar hans bljúgu
mig blíðlega áfram munu bera
áleiðis birtunnar til,
svo um síðir við ljúflega
hittast munum heima á himnum
og samlagast í hinum eilífa
ljóssins yl.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Sofðu rótt, ég elska þig.
Þín,
Sandra.
Ég vil þig, pabbi, kveðja, þótt brostin sé
þín brá
og bleikt og fölt sé ennið, er kossi’
þrýsti ég á.
Ég veit ógerla enn þá, hve mikið ég hef
misst,
en mér er ljóst, að fölt er ennið, sem ég
hefi kysst.
Þótt lát þitt góði faðir, nú leggist þungt
á mig
þá lengst af finn ég huggun við
minninguna’ um þig.
Hún stendur mér svo skýr, og hún er
svo helg og heit
og hreinni’ bæði og ástríkari’ en nokkur
maður veit.
Ég vil hér ekki ljóða neitt lof eða hól um
þig,
en lengst af þessi hugsun mun fróa og
gleðja mig.
Og lengi mun þín röddin lifa’ í minni
sál
til leiðbeiningar för minni’ um
ver-aldarál.
Og tár af mínum hrjóta hvörmum
og heit þau falla niður kinn,
því vafinn dauðans er nú örmum
hann elsku – hjartans pabbi minn.
(Kristján Albertsson.)
Takk fyrir allt, elsku besti pabbi
minn.
Elska þig!
Þín,
Dagný.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst.
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður hvað hann var mér kær
afi minn góði sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum sam-
an.
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst,
að ég sakna hans svo mikið, ég sakna
hans svo sárt,
hann var mér góður afi, það er klárt.
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín trú.
Því þar getur hann vakað yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt,
hann mun ávallt okkur vernda,
vináttu og hlýju mun hann okkur
senda.
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth.)
Sofðu rótt, elsku besti afi minn.
Þín,
Sylvía Ósk.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Takk fyrir allt, elsku Óskar.
Þín,
Helga.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Með þessum orðum viljum við
kveðja þig með söknuði, kæri vinur.
Guð geymi þig.
Elsku Helga, börn og fjölskyldur.
Megi algóði Guð styrkja ykkur og
hugga.
Ólína, Lárus og fjölskylda.
Um leið og ég kveð minn kæra vin,
Óskar „frænda“, vil ég minnast hans
og samveru okkar í nokkrum orðum.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá að alast upp með þessum hlýja og
góða dreng norður á Siglufirði. Milli
okkar voru tvö ár, hann fæddur í des-
ember ’56, ég fyrr. Veröldin var ekki
ýkja stór um það leyti er við fórum að
leika okkur saman á „brekkunni“,
eins og það var kallað. Við áttum báð-
ir heima á Hverfisgötunni og var hún
að sjálfsögðu miðja alheimsins í hug-
um okkar. Fyrst í stað voru mörkin
að ofan við Eddatún, ofan Hávegar,
en þangað fórum við með brauð-
skorpur í bréfpoka að gefa rollunum
og fylgjast með lömbum þeirra á vor-
in. Að norðan var það kirkjugarður-
inn, en innan hans var aldrei talast
við nema í hálfum hljóðum og passað
Óskar Berg Elefsen