SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Blaðsíða 10

10 14. nóvember 2010
J
ón Gnarr borgarstjóri segist ekki vera vanhæfur. Hann
kveðst vera „mikilhæfur“ og rökstyður það með fullyrð-
ingum á borð við þær að hann sé „geimvera“, hann sé
„Predator,“ og nú sé spurning hvort einhver Arnold
Schwarzenegger sé á sveimi þarna úti, svo vitnað sé orðrétt í Jón
Gnarr í hreint makalausu Kastljósviðtali Brynju Þorgeirsdóttur
við borgarstjórann síðasta mánudagskvöld. Brynja stóð sig frá-
bærlega í þessu Kastljósi og lét borgarstjórann aldrei slá sig út af
laginu. Hún var svo vel undirbúin fyrir þáttinn að til fyr-
irmyndar hlýtur að teljast og Jóni Gnarr tókst aldrei, þrátt fyrir
ítrekaðar tilraunir, að koma með krók á móti bragði. Brynja
lagði borgarstjórann kylliflat-
an og afhjúpaði vanþekkingu
hans og vanhæfni með eft-
irminnilegum hætti. Allir
ímyndarsmiðir Besta flokks-
ins, hvort sem þeir eru faldir á
bak við súlur eða horn, til
þess að reyna að bjarga andliti
borgarstjórans, geta ekki
endurreist ímynd Jóns Gnarr
sem borgarstjóra, þannig að
boðlegt verði talið. Það var
svo sem ekki úr háum söðli að
detta, eða hvað?
Svo allrar sanngirni sé gætt,
þá sýndi Jón Gnarr það í þessu
viðtali, þar sem hann virtist
haldinn stóískri ró, að hann
býr enn þá yfir ríkulegum
eiginleikum skemmtikrafts-
ins, sem hefur alls ekki verið
áberandi þær 22 vikur, sem
hann hefur setið í embætti,
svo ótrúlega ófyndinn og hundleiðinlegur hefur maðurinn verið,
nánast í hvert sinn sem hann hefur komið fram.
Það var ekki hægt annað en skella ítrekað upp úr, þegar borg-
arstjórinn svaraði út í hött, hverri spurningunni á fætur annarri,
fullkomlega rólega, án þess að bregða svip, en það sorglega við
þetta allt saman er hins vegar það, að ég held að borgarstjórinn
hafi ekki talið sig vera í hlutverki skemmtikraftsins í þættinum.
Það er vitanlega grafalvarlegt mál ef hann sjálfur er farinn að
taka sig alvarlega. Ég er sannfærð um að hann trúir því að hann
sé mikilhæfur og hann trúir því að hann hafi unnið einstakt af-
rek þegar hann „bjargaði Orkuveitu Reykjavíkur“!, svo aftur sé
vitnað í orð Gnarrsins.
Steininn tók úr þegar borgarstjórinn var spurður um fyr-
irhugaða hækkun útsvars á skattborgara Reykjavíkur. Hann
viðurkenndi vissulega að hafa sagt það í kosningabaráttunni að
hann vildi ekki hækka útsvar og sagði svo að það væri mjög leið-
inlegt ef einhver hefði kosið hann út á kosningaloforð eins og
það að hækka ekki útsvar. En hann rifjaði upp í leiðinni að hann
hefði einnig sagt að hann myndi svíkja kosningaloforð sín.
Síðan fór borgarstjórinn út í hefðbundið væl sitt, um gíf-
urlegar annir borgarstjóra og lélegt heilsufar, að þetta væri alls
ekki starf fyrir einn mann og það þyrfti í raun að koma á hverf-
isborgarstjórum í Reykjavík.
Hvað segja kjósendur Jóns Gnarr um slík áform hins nýja, ör-
þreytta borgarstjóra? Hann virðist gjörsamlega að niðurlotum
kominn eftir aðeins 22 vikur í embætti, en hótar því samt sem
áður að hann muni a.m.k. sitja út þetta kjörtímabil sem borg-
arstjóri. Geðsleg tilhugsun eða hitt þó heldur að láta mann sem
hefur ekki hundsvit á fjármálum valsa um sameiginlega sjóði
okkar Reykvíkinga árum saman til þess að spreða peningum í
hvers konar gæluverkefni manns, sem hefur það að meg-
inmarkmiði að útrýma leiðindum úr eigin starfi. Hann vill bara
fjörið, skemmtunina, „tilfinningalega sambandið sitt við kjós-
endur“ en aðrir, væntanlega nýir hálaunamenn á framfæri okk-
ar skattgreiðendanna eiga að taka að sér leiðindin, til þess að
borgarstjóri geti alltaf verið í stuði – alltaf verið „cool“ eins og
hann orðaði það.
Ég held að ég hafi ekki minni húmor en gengur og gerist, en
fíflagangurinn í Jóni Gnarr, í því árferði sem nú er, er fyrir margt
löngu kominn út yfir öll velsæmismörk og ekki fyndinn nema í
örfáum undartekningartilvikum.
Vanhæfur –
mikilhæfur?
Agnes segir
Agnes Bragadóttir
agnes@mbl.is
Jón
Gnarr
Brynja
Þorgeirsdóttir
’
Brynja lagði
borgarstjórann
kylliflatan og
afhlúpaði vanþekk-
ingu hans og van-
hæfni með eftir-
minnilegum hætti.
7.30 Vaknaði við vekjara-
klukkuna og horfði út í myrkrið
ofurlitla stund. Rauk þá á fætur
og dreif í mig ab-mjólk með
morgunkorni. Mér var ljóst að
karlinn minn færi ekki af stað
um leið og ég, enda að ná úr sér
flensuskoti. Ég er hrædd um að
við sjáumst ekki mikið næstu
daga, því í lok vikunnar er hann
að fara með unglinga í verkefn-
inu Adrenalín gegn rasisma í
Þórsmörk og ég er að fara með
unga fólkinu í gospelkór Jóns
Vídalíns í æfingabúðir í Skál-
holt. En ég veit að það verða
góðir endurfundir.
8.30 Mætt í Laugardalslaug-
ina með froskalappirnar og það
er tekinn einn kílómetri í skrið-
sundi. Það er stórkostlegt að
fara í laugina og fara yfir daginn
í vatninu.
11.00 Berglind Björgúlfs-
dóttir tónlistarkona er mætt á
foreldramorgnana og við förum
saman allur hópurinn inn í Ví-
dalínskirkju þar sem hún er
með tónlistarnámskeið sem
heitir Krílasálmar. Það er alveg
undursamlegt að fylgjast með
því hvernig hún heldur athygli
4 og 5 mánaða gamalla barna
með söng og hljóðfæraleik.
Mömmurnar stíga syngjandi
hringdansa með börnin í fang-
inu og þau horfa á þær full af
aðdáun.
12.30 Þá er sest niður við
tölvuna til að undirbúa erindi.
Ég ætla að mæta á kósí samveru
hjá kennurum í Flataskóla á
morgun og ræða samskipti.
14.00 Þá er að undirbúa
helgihaldið fyrir sunnudaginn
sem verður mjög fjölbreytt. Ég
messa í Bessastaðakirkju á
sunnudaginn og góður vinur
minn, Ármann H. Gunnarsson,
ætlar að segja frá þátttöku sinni
í verkefni Hjálparstarfs kirkj-
unnar á Indlandi er felst í því að
leysa þrælabörn úr ánauð. Karl-
inn er alveg með þetta og ég
hlakka til að heyra hann segja
frá.
15.00 Fyrri ferming-
arbarnahópurinn er mættur og
einnig fyrirlesari dagsins Berg-
vin Oddsson. Það er átakanlegt
og hrífandi í senn að heyra hann
segja frá þeirri reynslu sinni
þegar hann missti sjón á báðum
augum með tveggja ára millibili,
á öðru auga 13 ára og hinu 15
ára. Ég nota líka orðið hrífandi
vegna þess að það er með ólík-
indum hvernig hann tókst á við
fötlun sína. Það má heyra
saumnál detta í 60 barna hópi
meðan þessi ungi en vitri Vest-
mannaeyingur segir frá. Þrátt
fyrir ungan aldur er Bergvin að
bjóða sig fram til stjórnlaga-
þings og ég styð hann heilshug-
ar.
16.00 Seinni ferming-
arbarnahópurinn er mættur.
17.00 Þá er að drífa sig í
húsvitjun niður á Garðatorg til
fyrirbæna- og hugleiðslu-
vinkonu minnar Fríðu Á. Gísla-
dóttur sem var að opna um síð-
ustu helgi sýninguna „Handan
við hornið“. Það verða auðvitað
fagnaðarfundir þegar við hitt-
umst eins og alltaf. Sýningin er
draumkennd og flott.
18.00 Stefni beint niður í
miðborg Reykjavíkur að sækja
yngsta barnið mitt, Bolla Má,
sem er að klára vinnudaginn
sinn í versluninni 17.
19.00 Allir á bak og burt á
heimilinu svo ég dríf karlinn
minn með mér í Maður lifandi
til að borða himneska hollustu
og eftir það er tekinn rúnturinn
niður Laugaveginn til að fara
yfir daginn.
22.00 Kvöldið var rólegt og
frúin komin snemma í rúmið til
að lesa bókina Veröld sem var
eftir Stefan Zweig.
Dagur í lífi Jónu Hrannar Bolladóttur, sóknarprests í Garðaprestakalli
Jóna Hrönn ásamt Bergvini Oddssyni og tilvonandi fermingarbörnum í Vídalínskirkju.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Krílasálmar og samskipti
Hátíðin Chatt Puja var haldin heilög á
Indlandi á föstudag. Á meðan á henni
stendur fasta konur yfir daginn til
heilla fyrir fjölskylduna og samfélagið.
Meðfylgjandi mynd er tekin í Kol-
kata (áður Kalkútta) og má sjá hindú-
akonu stíga yfir barn og um leið óska
blessunar því til handa frá sólarguð-
inum Surya.
Veröldin
Hátíð á
Indlandi