SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Blaðsíða 45

14. nóvember 2010 45
H
vers vegna falla konur fyrir flögurum?
Hvernig stendur á að þær vilja ólmar vera eitt
af þeim ótal blómum sem þeir fella í svörðinn,
vitandi að þeir hafa ekki fyrr lagt þær að velli en
þeir snúa sér ákafir að leit að nýju blómi til að sigra?
Trúir hver þeirra að hún sé sú eina rétta sem muni lækna
hann af brókarsóttinni?
Eða getur verið að margar þessara kvenna séu kannski bara
að notfæra sér hversu auðvelt er að leggja flagara flatan?
Bráðin er kannski stundum að leika sér að kettinum, án
þess að hann átti sig á því.
Skiptir kannski ekki öllu máli á meðan báðir aðilar njóta.
En ósjaldan liggja fórnarlömb
flagara eftir í tárum og sárum.
Með blæðandi hjarta.
Því flagarar kunna þá list öðr-
um betur að bræða hjörtu
kvenna, eins og smér.
Þeir vita rétt eins og Casanova
í Feneyjum forðum að leiðin
upp í konurúm liggur í gegnum
hjartað.
Áratuga svefnherbergjaleikir
ítalska kvennabósans leiddu
hann að þeirri niðurstöðu að árangursríkast væri að herja á
konur sem væru á einhvern hátt veikar fyrir, vansælar í
hjónabandi sínu eða einfaldlega hundleiddist af einhverjum
ástæðum. Þá greip hann óðara til fagurgalans og ekki var
verra ef hann gat sýnt af sér hjálpsemi, jafnvel bjargað þeim á
einhvern hátt.
En tæplega hafa allir hljómsveitarmeðlimir sögunnar beitt
slíkum brögðum til að fá konur til fylgilags við sig, en af ein-
hverjum ástæðum vaða slíkir menn í meyjum upp fyrir haus.
Sumir vilja meina að þar ráði löngun kvenna til að öðlast
hlutdeild í frægð þeirra.
Kannski eru það töfrar tónlistarinnar sem hafa þessi áhrif.
Hvað sem veldur, þá áttu meðlimir Rolling Stones að hafa
rúllað á milli kvenna á slíkum ógnarhraða þegar þeir voru
upp á sitt besta, að það má teljast til hámarks afkastagetu.
Eiginlega stórundarlegt hvernig þeir höfðu tíma til að semja,
æfa og flytja tónlist, mennirnir hafa nánast verið í fullri vinnu
og rúmlega það við að fleka flögð sem soguðust að þeim eins
og mý á mykjuskán. Þeir sænguðu ekki hjá hundruðum
kvenna, heldur þúsundum.
Karlagreyin hljóta að hafa verið í lyfjaáskrift hjá kyn-
sjúkdómalæknum, hvernig má annað vera, á þeim tímum
sem smokkar voru ekki svo mjög í heiðri hafðir.
Og hjörtun þeirra trúi ég að hafi stundum fyllst óbærilegri
tómleikatilfinningu við það eitt að geta fengið nánast hvaða
konu sem var án þess að þurfa nokkuð að hafa fyrir því.
Flaðrandi
flagarar
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
’
Mennirnir
hafa nánast
verið í fullri
vinnu og rúmlega
það við að fleka
flögð.
Fáar konur gátu staðist þessa glottandi flagðaflekara.
Gatan mín
É
g er fædd í þessu húsi og vona að þær að-
stæður komi ekki upp að ég þurfi að flytja
mig neitt. Er afskaplega helg þessum
slóðum,“ segir Sigrún Kjartansdóttir sem
býr við Skálabrekku á Húsavík. Gatan er ein af
þeim efstu í bænum og var á sínum tíma nánast úti í
sveit. Þegar kyngdi niður snjó á veturna var alltaf
rutt síðast þangað upp eftir. Núna er gatan nánast í
hjarta bæjarins. Hins vegar var það svo að þegar
Þórður Friðbjarnarson afi Sigrúnar reisti húsið þar
sem hún býr, það er árið 1932, var Skálabrekka sem
götuheiti ekki komið til. Að sið síns tíma var því
farið að tala um Þórðarstaði og hefur heitið fylgt
húsinu alveg fram á þennan dag.
„Það er húsvísk hefð og kannski er hún víðar á
landinu við lýði, að fólk hér er einfaldlega kennt við
húsið sitt. Ég heyri að stundum er nefnd hún Sig-
rún á Þórðarstöðum. Annar siður sem er áberandi
hér í bænum er að konur eru kenndar við mennina
sína. Einhverjir tala víst um Sigrúnu hans Hauks,“
segir Sigrún sem er gift Hauki Tryggvasyni sem
lengi hefur starfað sem kirkju- og kirkjugarðs-
vörður Húsvíkinga. Eiga þau þrjú börn sem tvö búa
á Akureyri en eitt á heimaslóð.
Húsavík má að sönnu nefna elsta bæ landsins.
Sænski landneminn Garðar Svavarsson fór, að því
er sögur herma, í könnunarleiðangur til Íslands og
hafði þá vetursetu á Íslandi og var það var löngu
áður en Ingólfur og Hallgerður settu sig niður í
Reykjavík. Þegar bændur í Þingeyjarsýslum stofn-
uðu fyrsta kaupfélag landsins voru höfuðstöðvar
þess settar niður á Húsavík og upp frá því fór að
myndast þéttbýli. Mjór varð mikils vísir.
Við Skálabrekku þar sem Þórðarstaðir standa
hefur löngum búið fólk í hennar ættboga sem skýrir
með öðru hve bönd bönd hennar við þennan bæj-
arhluta eru sterk.
„Þegar ég lít til baka er mér minnisstætt hvað
mikið var af krökkunum hérna; stór hópur í nánast
hverju húsi. Sjálf er ég ein níu systkina, amma átti
tíu börn og systir hennar ellefu stráka. Svipaða
sögu má að segja víðar frá hér í grenndinni og fyrir
vikið voru krakkahóparnir stórir. Og leikirnir fjör-
ugir; á sumrin var oft farið í slagbolta og á veturna á
skíði í brekkurnar hér fyrir ofan þaðan sem mátti
renna sér af hæsta hjalla og alveg heim í hús að leik
loknum. Önnur skemmtileg æskuminning er sú að
þegar ná þurfti í einhvern í síma hér í grenndinni
var alltaf hringt á Þórðarstaði og við krakkarnir
sóttum fólk. Þetta var snúningasamt en einhvern-
tíma man ég eftir því að sjómaður sem bjó hér í
grenndinni launaði mömmu þetta með soðningu.“
Ein helstu hlunnindi þess að búa við Skálabrekk-
una er friðsældin. „Við erum mátulega út úr. Það
eru engin hús hér fyrir ofan okkur en hér hefur á
undanförnum árum sprottið upp fallegur skóg-
arlundur sem er paradís. Og héðan úr efstu götu er
ekki lengi farið á þær slóðir sem talist geta mið-
punktur bæjarins. Ég er bara tvær mínútur að labba
niður í safnahús,“ segir Sigrún sem lengi hefur
starfað á bókasafni bæjarins.
„Ég er ein af þeim sem hafa dálæti á bókum og
þarf alltaf að hafa bækur í kringum mig. Les glæpa-
sögur Arnaldar og sveitarómantík Guðrúnar frá
Lundi og Ingibjargar Sigurðardóttur,“ segir Sigrún
á Þórðarstöðum sem nú fylgist með því þegar jóla-
bækurnar berast í hús – ein af annarri og allar
spennandi.
sbs@mbl.is
Er helg þessum slóðum
1. Skógarkjarrið hér fyrir ofan húsið er ljúfur lundur.
Trén hafa dafnað vel á undarförnum árum og það er
gaman að fara þarna um. Þá hefur verið gert heil-
mikið fyrir staðinn, til dæmis þar sem hafa verið
lagðir viðarkurlaðir stígar og komið upp eldstó enda
kemur fólk oft þarna á sumrin og grillar pylsur með
krökkunum sínum. Þessum skógarlundi hefur ekki
verið gefið neitt nafn það ég best veit, en Skála-
brekkuskógur er líklega ágætt nafn.
2. Sendin fjaran hér undir Bökkunum, eins og sagt er
á Húsavík, er skemmtilegur staður. Barnabörn-
unum mínum finnst gaman að fara þangað með
skóflur og mál og leika sér í sandinum og sama
finnst mér sjálfri. Og í fjörunni er gaman að fylgjast
með ferðum skipa og báta, til dæmis á sumrin þeg-
ar litlu eikarbátarnir sem notaðir eru við hvalaskoð-
unarferðir skríða hér um Skjálfandaflóann.
Uppáhaldsstaðir
Húsavík
Skálabrekka
Ásgarðsvegur
M
ar
ar
br
au
t
Garðarsbraut
Héðinsbraut
Hafnarstétt
Stórg
arður
Fossvellir
Stórgarður
Sk
óa
la
ga
rð
ur
M
ið
ga
rð
ur
Au
ðb
re
kk
a
Vallh
oltsv
egur
1
2
Húsvísk hefð sem kannski er víðar við lýði að kenna fólk við húsið sitt, segir Sigrún Kjartansdóttir.
Ljósmynd/Hafþór Hreiðarsson