SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Blaðsíða 46

46 14. nóvember 2010
Plata Wings, Band on the Run (1973), hefur
nú verið endurútgefin með afgerandi hætti,
mætti segja, en útgáfan er partur af því sem
kallast „Paul McCartney Archive Collection“.
Platan er jafnan talin helsta þrekvirki Wings,
og var fæðing hennar erfið, en hálf hljóm-
sveitin hætti rétt fyrir upptökur. Fór svo að
McCartney sjálfur trommaði plötuna og
gerði það listavel. Alls kyns snið eru á þess-
ari endurútgáfu, auk hefðbundinnar útgáfu
er hægt að fá vínylútgáfu og svo þrefaldan
disk, tveir hljómdiskar og einn mynddiskur.
Kjörútgáfa plötunnar, eða „deluxe“, inni-
heldur svo 3 hljómdiska, mynddisk og 120
síðna bók. Ítarlegri upplýsingar má nálgast á
opinberri vefsíðu Paul McCartney
Band on the Run
endurútgefin
Umslag plötunnar frægu.
Damon Albarn er ástfanginn af tæki.
Damon Albarn er ekki af baki dottinn með
Gorillaz-sveit sína og tekur nú upp nýja plötu
með tilstuðlan iPad-tækninnar. Albarn hefur
verið að vinna að plötunni samfara hljóm-
leikaferðalagi sveitarinnar í kjölfar plötunnar
Plastic Beach.
„Það væri gaman að vera fyrsti tónlist-
armaðurinn sem tekur upp plötu á iPad,“
segir Albarn í samtali við NME. „Ég varð ást-
fanginn af þessu tæki þegar ég fékk það í
hendurnar og platan sem ég er að vinna að
hefur því breyst umtalsvert. Albarn bætir þá
við að hann hyggist gefa hana út fyrir jól.
Ætli hann viti að það er rúmur mánuður í
þau?
Albarn tekur upp
Gorillaz á iPad
F
áir bandarískir tónlistarmenn hafa
talað jafn skýrt til hvítrar amerískrar
alþýðu og Bruce Springsteen, helst að
Woody Guthrie standi honum framar
í þeim efnum. Þetta skýrir vinsældir Springs-
teens, hann er annað og meira en rokkstjarnan
á Born in the U.S.A., eitthvað sem hefur verið
að koma æ betur í ljós hin síðari ár.
Vegleg endurútgáfa á Born to Run (1975)
fyrir ca. fimm árum hefur gert sitt í þessu, en
þar var hægt að kafa djúpt ofan í þetta tíma-
mótaverk Springsteens, plötuna sem þeytti
honum upp á næsta stig. Með tónleikum frá
því tímabili, og heimildarmynd, var hægt að
fara í rækilega djúpköfun hvað listamanninn
varðaði, nema stöðu hans í tónlistinni á þess-
um tíma og sjá feril hans og vegferð í sam-
hengi.
Nú hefur verið bætt um betur, og platan
Darkness on the Edge of Town (1978) hefur
verið sett í allsvakalega yfirhalningu þar sem
orð eins og „limited“ og „deluxe“ eru nýtt í
botn. Ekki ætla ég að eyða plássi hér í tækni-
legar lýsingar, en hvalrekinn í þessu dæmi öllu
er að sjálfsögðu The Promise, heil plata sem
varð til á milli Born to Run og Darkness … og
hefur haft stöðu hins heilaga kaleiks Bruce
Springsteen-aðdáenda allar götur síðan.
Eftir óvæntar vinsældir Born to Run leitaði
Springsteen enn frekar inn á við, og áferð
Darkness … er nokkuð melankólísk og þung;
djúpar hugleiðingar um örlög mannanna, og
sorgina – en um leið sáttina – sem fylgir því að
kveðja unglinginn og breyttast í mann. Lögin
hlóðust upp á þessu tímabili og fullkláruð lög
voru sett á hilluna, ekki af því að þau væru
eitthvað slæm, heldur vegna þess að þau pöss-
uðu ekki nákvæmlega við þann ramma sem
Springsteen vildi stilla fram á Darkness …
Þetta orð, promise eða loforð, var miðlægt í
pælingum Springsteens um lífið og tilveruna á
þessum tíma. Í titillaginu kemur setningin
„the promise is broken“ fyrir, þrisvar sinnum
alls. Í því felast vangaveltur um hvernig mað-
urinn lifir af, þegar hann uppgötvar að heim-
urinn verður aldrei eins og draumar hans
bjóða honum. Já, krakkar mínir, það er djúpt á
Stjóranum.
Svikin loforð
Þegar Bruce Springsteen tók upp Darkness on the Edge
of Town, sem átti eftir að reynast einn af hornstein-
unum í hans ferli, varð til önnur plata, The Promise.
Nú, 32 árum síðar, kemur hún loksins almennilega
fyrir eyru almennings.
Arnar Eggert Thoroddsen arnart@mbl.is
Stjórinn Bruce Springsteen tók tilkomumikið þroskastökk á Darkness on the Edge of Town og „týnda“ meistaraverkinu, The Promise.
Kjörútgáfa The Promise: The
Darkness on the Edge of Town
Story kemur með 80 síðna bók,
sem er eftirlíking af glósubók-
inni sem „stjórinn“ notaði þegar
hann var að vinna að plötunni.
Þar er síðan að finna þrjá hljóm-
diska og þrjá mynddiska og er
mesti fengurinn að sjálfsögðu í
því 21 lagi sem almenningur
hefur ekki komist í tæri við áð-
ur, þ.e. The Promise. Einnig
verður að finna heimild-
armyndina The Promise: The
Making of Darkness on the Edge
of Town en hún var frumsýnd á
liðinni kvikmyndahátíð í Tor-
onto. The Promise kemur þá
líka út sér en best er að fara á
opinbera vefsíðu Springsteen til
að fá nákvæmar upplýsingar.
Umslag The Promise.
Alger kjör-
gripur
Tónlist
Hvað ertu að hlusta á um þessar mundir?
Ég var að festa kaup á Go með Jónsa.
Ætla að sökkva mér í plötuna og hita þann-
ig upp fyrir tónleikana hans í Höllinni í des-
ember. Kópacapana með Blaz Roca fer vel
í mig og jafnvel betur en áður eftir geðveika
útgáfutónleika á Nasa um daginn …
Hvaða plata er sú besta sem nokkurn
tíma hefur verið gerð að þínu mati?
Fyrir utan plötuna Allt sem þú átt dettur
mér helst í hug The Dark Side of the Moon
eftir Pink Floyd. Ég keypti plötuna (reyndar
á formi geisladisks) 14 ára gamall í Flug-
stöð Leifs Eiríkssonar á leið minni til Frakk-
lands. Ég man enn vel eftir því hversu hrif-
inn ég varð strax við fyrstu hlustun,
mögnuð plata.
Hvaða íslensku plötu
þykir þér vænst um?
Það myndi vera Dougl-
as Dakota með Botn-
leðju. Ég er á þeim aldri
að ég rétt missti af Botn-
leðju upp á sitt besta, var
rétt að verða 12 ára þeg-
ar þessi plata kom út. En
mér hefur alltaf þótt hún alveg hrikalega
góð.
Hvaða tónlistarmaður værir þú mest til í
að vera?
Michael Jackson, mesta undur sem
popptónlistin hefur séð. Það kemst enginn
nálægt því að vera jafn-
hæfileikaríkur og hann
var. Verst hvað hann var
klikkaður.
Hvað fær að hljóma
villt og galið á föstu-
dagskvöldum?
Oftast eru það íslensk-
ir slagarar frá ýmsum
tímabilum sögunnar. Villi
Vill, Bó Halldórs, Stuðmenn og jafnvel
Þursaflokkurinn, þetta fær allt að hljóma
villt og galið hjá okkur vinunum. Þetta fer í
raun allt eftir Benna Vals og í hvaða gír
hann er.
Í mínum eyrum Friðrik Dór
Verst hvað Jackson var klikkaður
Jeff Koons