SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Blaðsíða 27

14. nóvember 2010 27
E
flaust hefur mörgum brugðið við þau orð Jóns Gnarrs borgarstjóra að til greina
kæmi að loka skíðasvæðinu í Bláfjöllum í tvö ár til að spara í rekstri borg-
arinnar. En lítil alvara virðist hafa fylgt þeim orðum. Að minnsta kosti hefur
fólk notið þess að renna sér í snjónum þessa vikuna án inngripa borgarstjórnar.
Það getur aldrei talist æskileg nálgun í rekstri borgarinnar að kippa fótunum alveg und-
an einu sviði mannlífsins og afsaka það með því að það sé tímabundið. Mun skynsamlegra
er að leita varanlegra lausna í niðurskurði, sem fá staðist til lengri tíma.
Fjölmargar fjölskyldur leggja stund á vetraríþróttir og það er snar þáttur í því að búa í
landi ísa og snjóa. Það er ein helsta tilhlökkunin sem fylgir fyrstu snjókomunni hjá ís-
lenskum krökkum, að þá geti þau farið að renna sér á skíðum.
Víst er það rétt sem Jón bendir á, að einungis var opið fimm daga í Bláfjöllum í fyrra, en
versta ár í sögu skíðasvæðisins í Bláfjöllum getur tæplega verið viðmiðið. Veturinn þar á
undan var einmitt afar góður skíðafólki.
Og það er merkilegt, sem Magnús Árnason, framkvæmdastjóri Skíðasvæða höfuðborg-
arsvæðisins, heldur fram í samtali í Sunnudagsmogganum í dag, að ef hafin yrði snjó-
framleiðsla í Bláfjöllum, þá yrði það ekki til kostnaðarauka, einfaldlega vegna þess að sú
gífurlega fjárfesting sem liggur í tækjum, skálum, skíðalyftum og fagfólki nýtist mun bet-
ur. „Við myndum leggja okkur fram við að halda opnu yfir jólin og milli jóla og nýárs. Svo
myndum við stytta hlákutímabil, sem koma alltaf á hverjum vetri, í báða enda. Að lokum
gætum við tryggt að það væri nægur snjór um páska.“
Þetta er vert skoðunar. Eitt er víst, að þegar veðurguðirnir leika við skíðafólkið, þá er
gaman í Bláfjöllum. Eins og myndaþáttur Kjartans Þorbjörnssonar ber með sér í blaðinu í
dag.
Gott fyrir framtíðina
Það er ánægjulegt þegar afreksíþróttamenn miðla þekkingu sinni og reynslu til komandi
kynslóða. Ragna Ingólfsdóttir, margfaldur Íslandsmeistari í badminton, lætur ekki þar við
sitja, heldur beitir áhrifum sínum til að virkja efnilega unglinga í starfi forvarnarhóps,
sem starfað hefur hjá TBR síðan í haust.
Forvarnarhópurinn er fyrir þá unglinga sem hafa ákveðið að neyta ekki vímuefna en
þeim er umbunað fyrir með aukaæfingum og fyrirlestrum þar sem áhersla er lögð á and-
legu hliðina og taktískar æfingar.
„Ég hef lagt mikinn metnað í það að vera frábær fyrirmynd en ég drekk ekki eða nota
tóbak,“ segir Ragna. „Þessu vildu þjálfararnir og framkvæmdastjórinn hjá TBR að ég
myndi miðla til krakkanna. ÍSÍ hefur þrýst dálítið á sérsamböndin að koma af stað svona
forvarnarstarfsemi fyrir unglinga. Hópurinn sem ég sé um er keppnishópur TBR en í hon-
um eru unglingar á aldrinum 16 til 19 ára. Þeir æfa mikið, ætla sér að ná langt og hreinlega
aldrei að drekka, reykja né nota munntóbak. Þetta er stór hópur yngri kynslóðarinnar
þannig að þetta er mjög gott fyrir framtíðina.“
Ástæða er til að fagna þessu frumkvæði íþróttahreyfingarinnar.
Skíðað í Bláfjöllum
„Hvorki ég, né félög í minni eigu,
eignuðumst eina einustu krónu í
Búnaðarbankanum þegar hann var
einkavæddur.“
Finnur Ingólfsson kaupsýslumaður og fv. ráðherra
og Seðlabankastjóri.
„Auðvitað er njósnað. Sendiráð er
njósnastofnun.“
Benedikt Erlingsson leikari sem bjó lengi við hlið
bandaríska sendiráðsins við Laufásveg.
„Annars hef ég stundum sagt við
fólk að kaupa bara rauðvín.
Það hefur ánægju af því
að lokum.“
Vilhjálmur Bjarnason fjárfestir
og aðjúnkt um fjárfesting-
arkosti og ríkisskulda-
bréf.
„Mér finnst það
forkastanlegt að
fréttamanni Rík-
isútvarpsins sé
sagt upp störfum
vegna þess að
hann skrifar
samtalsbók við fyrrverandi stjórn-
málamann.“
Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra.
„Þessir drengir skilja ekkert
venjulegt siðferði.“
Jónína Benediktsdóttir um ákveðna menn í ís-
lensku viðskiptalífi.
„Það eru 1.136 ár síðan þið yfirgáf-
uð okkur. Núna er kominn tími til að
þið komið aftur heim.“
Roy Sævik og Haavard Yndestad íbúar í Stong-
fjorden í bréfi til Íslendinga.
„Maður les frásögnina og
hugsar: Ertu að grínast?“
Upplýsingafulltrúi saksóknaraemb-
ættis í Bandaríkjunum vegna ásak-
ana á hendur íslenskri konu og unnusta
hennar um að hafa haft fé af bandarísk-
um auðkýfingi.
„Mér finnst ég alls ekki van-
hæfur; mér finnst ég vera
þá meira mikilhæfur og
merkilegur.“
Jón Gnarr borgarstjóri.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal
um að vildu veita pólitískan stuðning fyrr en þau
gerðu það sjálf. Ekkert merkilegt. Segir sig allt
sjálft. Eins mikil ekki-frétt og hægt er að hugsa
sér, nema að sá sem í hlut á sé svo miklu miklu
meiri samfylkingarmaður en fréttamaður. Í
„fréttunum“ er sagt, til að auka vigt spunans og
reyna að fela eins lengi og hægt er að um sápu-
kúlu en ekki sögu sé að ræða, að utanríkisráðu-
neytið hafi birt 300 skjöl um málið á heimasíðu
sinni. Enginn spyr hvernig hægt var að fela 300
skjöl í á fjórða ár fyrir leitandi embættismönnum
undir þrýsingi frá þingi og ráðherrum. En hér
skal skorað á sem flesta að kynna sér þessi
„skjöl“. Því það hafa fréttastofur RÚV og Baugs
ekki gert, þótt þær hafi velt sér gagnrýnislaust
upp úr því sem spunakarlinn hefur rétt að þeim.
Hvort sem fólk trúir því eða ekki fyrr en það sér
það sjálft þá er obbinn af því sem þar er birt og
kallað skjöl úrklippur úr blöðum í útlöndum
nokkru fyrir innrás í Írak en þó aðallega í mán-
uðunum á eftir! Rosaleg leyniskjöl, sem varpa
ljósi á málið eins og „fréttamenn“ Samfylking-
arinnar taka til orða. Þar sem úrklippunum
sleppir eru birt boðsbréf um fundi íslenskra
sendiherra með öðrum. Svavar Gestsson situr þar
eðlilega í boði bandarískra sendiherra að ræða við
töluverðan hóp kollega um hvernig Íraksaðgerðin
gangi. Og mánuði fyrir „listann“ ógurlega þakka
tveir senatorar Jóni Baldvini fyrir fund og segjast
ekki munu gleyma hinum góða stuðningi í Íraks-
deilunni. Allt saman ekki-fréttir.
Fréttastofa gerir lygi Össurar að sinni
En Össur Skarphéðinsson hafði ekki hlaupið á sig
nóg. Hann stóð því belgdur og bísperrtur fyrir
framan fréttamann og sagði að það væri mikið al-
vörumál að ráðherrarnir tveir sem Samfylkingin
og fjölmiðlar hennar eru að reyna að koma höggi
á hefðu haft í höndunum álit helsta þjóðrétt-
arfræðings Íslands sem hefði talið Íraksstríðið
ólöglegt þegar þeir tóku sína ákvörðun um póli-
tíska stuðningsyfirlýsingu. Og fréttamaðurinn
sýndi að hann hafði ekkert lesið og vissi ekkert í
sinn haus og leyfði Össuri að hafa fréttamann að
fífli á meðan hann hlypi dálítið á sig sjálfur.
Jú, þjóðréttarfræðingur hafði gert grein fyrir
því í innanhússplaggi í utanríkisráðuneytinu,
sem ekki er vitað hverjir fengu, að fræðimenn
greindi á um lagalegt rétmæti innrásar og að mál-
ið væri álitamál og því væri rétt að fara varlega í
að fullyrða að innrásin í Írak væri örugglega í
samræmi við alþjóðalög. Þetta var rétt hjá emb-
ættismanninum. Það lágu fyrir þúsundir álita
lögspekinga um allan heim um þessi atriði og
gengu mjög í gagnstæðar áttir. Össur laug því
blákalt til um álitið og fréttamaðurinn gleypti
lygina hráa. Það getur komið fyrir að fréttamenn
láti ómerkinga sem tímabundið gegna háum
embættum blekkja sig. En nú hefur fréttamað-
urinn skjalið og veit betur en leiðréttir ekkert. Og
þá hefur hann sjálfur tekið við hlutverki lyg-
arans. Kannski hefur Óðinn vakið athygli frétta-
mannsins á að Össur væri í Samfylkingunni og
því giltu hin sérstöku lögmál. Og fréttamaðurinn
vissi ekki heldur að Össur væri að plata hann með
enn grófari hætti. Því hinar lögfræðilegu vanga-
veltur voru settar fram eftir að innrásin í Írak var
hafin, töluvert löngu eftir að gömlum vinum og
bandamönnum var veittur pólitískur stuðningur
við umdeilanlega, vandasama og erfiða aðgerð
sem þeir töldu óumfýjanlega. Ríkisútvarpið veit
væntanlega núna að fréttamaðurinn lét draga sig
á asnaeyrunum. Ríkisútvarpið hefur ekki leiðrétt
frétt sína eða beðið afsökunar. Enda dregur það
ekki úr trúverðugleika þeirrar stofnunar þótt
pólitískum vindhönum sé auðveldað að hafa
hlustendur að fíflum og æruna af fréttamanni á
meðan Óðinn nær að reka þá starfsmenn sem
ekki geta sannað með óyggjandi hætti að þeir séu
Samfylkingunni trúir og á meðan Páll fær að lesa
fréttirnar en ekki Pétur. Meira að segja þeim sem
áður töldu einhverja innistæðu vera í Páli Magn-
ússyni útvarpsstjóra dettur ekki í hug lengur að
hann muni gegna hinu raunverulega starfi sínu í
þessu máli fremur en öðrum. En það verður ekki
af honum skafið, að hann er ljómandi fréttaþulur.