SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Síða 23

14. nóvember 2010 23
viðtekin. Núna heitir hún: „að tala hlutina upp, eða
vera ekki með úrtölur“. Flott eða hitt þó heldur!
Fjölmiðlamenn eiga ekki að setjast í dómarasæti en
ef fjölmiðlafólk hefði almennt sterkari siðferðiskennd
myndu þessir lygarar verða þegjandi og hljóðalaust
útilokaðir frá fjölmiðlum. Enginn fjölmiðlamaður
myndi þá tala við mann sem yrði uppvís að lygi. En
því er því miður ekki þannig farið. Lygin virðist því
komin til að vera. Ég held að þetta sé til marks um
alvarlegan siðferðisbrest í þjóðfélaginu.“
Ertu að tala um stjórnmálamenn þegar þú talar
um lygara?
„Stjórnmálamenn jafnt sem menn í einkageiranum
og hjá hinu opinbera.“
Leiðinleg stjórnmál
Stundum er sagt að stjórnmálamenn séu ekki eins
litríkir og skemmtilegir og þeir voru í gamla daga,
heldurðu að þetta sé rétt?
„Þeim fer fækkandi mönnunum sem eru litríkir í
þeim skilningi að vera sterkir karakterar, ekki flökt-
andi, og sæmilega sjálfstæðir í skoðunum. Stjórn-
málamenn eru að fletjast út og hverfa inn í flokkana.
Mér finnst enginn broddgöltur vera í hópnum lengur.
Satt best að segja finnst mér stjórnmál síðustu tvo
áratugi hafa þróast út í það að vera óskaplega leið-
inleg. Og fyrir bragðið njóta stjórnmálamenn æ minni
virðingar – rétt eins og annað leiðinlegt fólk.“
Hvaða stjórnmálamenn hafa þér þótt skemmtileg-
astir?
„Gylfi Þ. Gíslason var mjög skemmtilegur maður og
afskaplega vel að sér. Ég var svo heppinn að kynnast
honum fyrir utan pólitíkina. Hann var ekki mjög
bundinn á klafa flokkspólitíkur, ekki frekar en til
dæmis Steingrímur Hermannsson sem var stundum
ótrúlega lítill framsóknarmaður. Ég nefni líka Einar
Odd Kristjánsson sem ég kunni afskaplega vel við.“
Samskipti við búktalara
Hvernig var blaðamannalífið þegar þú varst að
byrja, maður hefur heyrt sögur af fylliríum blaða-
manna á blaðamannafundum. Kynntist þú því?
„Það eimdi aðeins eftir af þessu þegar ég var að
hefja minn feril. Ég man eftir að eitt sinn var opnuð
lítil skóbúð og ég kom á skallanum frá því. En þetta
er sem betur fer gersamlega horfið. Og það er óhugs-
andi fyrir mann eins og mig, sem þarf að vakna hálf-
fimm og fara í vinnuna að drekka sig fullan kvöldið
áður.
Hér áður fyrr tíðkuðust alls konar boðsferðir og ég
fór í nokkrar þeirra. Sumar þessara ferða voru
reyndar hálfgert bull án þess að ég vilji nefna neitt
sérstakt í því sambandi. En það var þó sá kostur við
margar þessar boðsferðir að maður komst í návígi við
stjórnendur atvinnulífsins. Í dag eru einhverjir búk-
talarar sem kallaðir eru fjölmiðlafulltrúar eða upplýs-
ingafulltrúar sem tala fyrir hönd forstjórans.
Ég er fréttamaður sem þarf oft að vita skoðun for-
stjórans á einu og öðru en fæ ekki að tala við hann
beint. Ég þarf að tala við búktalara sem hringir í for-
stjórann og svo hringir búktalarinn aftur í mig til að
segja mér hvað forstjórinn sagði við hann til að segja
við mig. Oft er þetta langlínusvar forstjórans svo þess
eðlis að það vekur hjá mér þrjár nýjar spurningar. Þá
þarf ég að hringja aftur í búktalarann og hann þarf að
hringja aftur í forstjórann og svo hringir búktalarinn
aftur í mig með svör forstjórans við þessum þremur
spurningum og þá vakna kannski tvær spurningar í
viðbót. En þá get ég ekki eytt meiri tíma í málið. Ef
svo eitthvað skolast til út af þessum millilið, hverjum
er þá kennt um? Mér.
Það er hvimleið þróun að blaða- og fréttamenn
skuli ekki í þessu litla þjóðfélagi hafa beinan aðgang
að leiðtogum atvinnulífsins. Það slævir bæði áhuga og
skilning blaðamannanna.
Áður en þessi plagsiður var tekinn upp man ég eft-
ir sérstaklega góðum samskiptum við Friðrik Pálsson
þegar hann var forstjóri Sölumiðstöðvar hraðfrysti-
húsanna sem var eitt flottasta fyrirtæki landsins.
Maður gat alltaf náð í hann, hann hafði alltaf tíma til
að svara, enda skapaðist aldrei núningur eða mis-
skilningur vegna þess fyrirtækis. Helmingurinn af
þeim misskilningi og tortryggni sem nú ríkir í garð
fyrirtækja stafar af sambandsleysi, vegna þess að það
er búið að búa til tengil sem ekki virkar. Þetta er af-
leit þróun.“
Reyni að verða betri
Þú ert fréttamaður, hefur þig aldrei langað til að fá
titil og verða til dæmis fréttastjóri?
„Ég hef oft verið spurður: „Ertu ekki að vinna þig
upp?“ „Jú,“ segi ég. „En ertu ekki bara fréttamaður
ennþá?“ er þá spurt. Svar mitt er: „Jú, en ég er alltaf
að reyna að verða betri og betri fréttamaður.“
Metnaður minn felst í því að vilja vera góður
fréttamaður. Það nægir mér. Hvern einasta dag er ég
að vanda mig, stöðugt að gæta þess að gera ekki vit-
leysur. Ég fer inn í stúdíó fimm sinnum fyrir hádegi
til að lesa fréttir beint, en alltaf fæ ég smáskrekk fyrir
framan míkrafóninn og hugsa: „Nú verð ég að standa
mig.“
Ef ég yrði fréttastjóri væri ég kominn í allt aðra
vinnu, ég yrði að gera vaktatöflur og andskotast í
reikningum, sitja einhverja innanhúsfundi og þess
háttar. Ekki langar mig til þess! Mig langar einfald-
lega til að gera vel það sem ég er að gera. Þetta er
ekkert flókið.“
Hvernig er einkalíf þitt?
„Það má eiginlega segja að stundum hafi ég dansað
á rósum og stundum hafi rósirnar dansað á mér –
með þyrnana úti. Annars er vandamálið með einka-
lífið það hvað ég var óeðlilega seinþroska. Ég fór eig-
inlega ekkert að vitkast að ráði fyrr en um fimmtugt
og þá var ég náttúrlega búinn að klúðra nokkrum
samböndum í tímans rás og stóð uppi einhleypur. Ég
minnist þessara brostnu sambanda þó með hlýhug
því ég uppskar fjögur yndisleg börn með fjórum kon-
um. Ég var jafn heppinn með allar þessar mæður og
þær voru allar jafn óheppnar með mig. En nú eru
barnabörn farin að koma til skjalanna, ég elska vin-
konu mína, er við góða heilsu og þykir vænt um
vinnuna mína. Sem sagt, ég er bara hoppandi ham-
ingjusamur, hvað er annað hægt í þessari stöðu?“
Morgunblaðið/Eggert
’
Það má eig-
inlega segja að
stundum hafi ég
dansað á rósum og
stundum hafi rósirnar
dansað á mér – með
þyrnana úti. Annars
er vandamálið með
einkalífið það hvað ég
var óeðlilega sein-
þroska. Ég fór eig-
inlega ekkert að vitk-
ast að ráði fyrr en um
fimmtugt og þá var ég
náttúrlega búinn að
klúðra nokkrum sam-
böndum í tímans rás
og stóð uppi ein-
hleypur.