SunnudagsMogginn - 14.11.2010, Qupperneq 22

22 14. nóvember 2010
geri. Ég er ekki þarna til að sýna hlustendum hvað ég
sé gáfaður, hvað ég hafi mikla reynslu eða kunni
mörg flott orð.
Uppskeran er að ég á í góðu sambandi við hlust-
endur sem oft hringja í mig eins og við séum alda-
vinir, þótt ég þekki hvorki haus né sporð á viðkom-
andi. Sumir skamma mig, sem er gott ef það er
réttmætt, aðrir segja mér til, sem ég er þakklátur
fyrir, og nokkrir hrósa mér og þá fer ég í flækju.“
Þeir sem hlusta á þig fá á tilfinninguna að þú vitir
margt. Lestu mikið?
„Ég horfi mikið á fræðsluefni og les heilmikið. Er
kannski með fjórar bækur í takinu í einu, yfirleitt
mjög ólíkar, og þær liggja við hliðina á mér í rúminu
þar sem aðrir menn hafa konurnar sínar. Ég er
reyndar með snert af lesblindu og ritblindu líka. Það
er í rauninni makalaust að vera haldinn þessum
kvillum í mínu starfi, því bæði þarf maður að lesa
mikið og hratt og skrifa hratt, helst rétt. Þetta háir
mér eitthvað því ég þarf meiri tíma en margir í að
lesa og skrifa, en ég þekki ekkert annað.“
Lygin er orðin viðtekin
Segðu mér aðeins frá uppruna þínum, hvaðan ertu?
„Ég fæddist í sveit fyrir austan Selfoss. Ég var
krakki í stórum systkinahóp og damlaði þarna innan
um allt liðið. Ég bjó í sveitinni til átta ára aldurs þeg-
ar ég flutti á Selfoss. Það var gott að vera barn í sveit
og ég á þar alltaf rætur. Selfoss var líka skemmtilegur
staður, allir voru að vinna sig upp og fólk hjálpaðist
mikið að. Samfélagið var ákaflega geðugt og ég á
ekkert nema góðar minningar þaðan.“
Hvað ætlaðir þú að verða þegar þú yrðir stór?
G
issur Sigurðsson hefur verið fréttamaður í
fjóra áratugi. Síðustu fjórtán árin hefur
hann unnið á Stöð 2 og kemur reglulega
fram í morgunþætti Bylgjunnar, Í bítið.
Hann vaknar klukkan hálffimm á morgnana alla
virka daga. „Ég kann mjög vel við þetta fyr-
irkomulag,“ segir hann. „Ég vakna hálffimm og
vinnutími er til hádegis, þá fæ ég mér snarl, fer svo
heim og tek mér beauty-blund í fjörutíu og fimm
mínútur. Þess vegna er ég svona fallegur.“
Er ekkert einmanalegt að vakna svona snemma?
„Þegar ég vakna á þessum tíma held ég stundum að
ég sé flugfreyja. Annars er ég einn í heiminum og svo
einn að ef ég er þungur eða slappur þegar ég vakna
þá get ég ekki hringt í vinnuna og sagst vera veikur
því það er enginn í vinnunni fyrr en ég kem þangað.
Það er yndislegt að keyra í vinnuna, það er enginn
fyrir mér og ég hef góðan tíma til að hugsa.“
Þú þykir hafa sérstakan stíl sem fréttamaður,
hvernig myndirðu lýsa þessum stíl?
„Ég velti engum stíl fyrir mér. Það skiptir mig
mestu að vera góður, hjálplegur og gagnlegur við
fólkið sem hlustar á mig. Ég reyni að hafa texta minn
nógu skýran og einfaldan og skreyti aldrei með
kjánalegum fræðiyrðum. Þegar ég er að skrifa textann
er ég allan tímann að hugsa hvernig hann hljómi
þegar ég segi hann við einhvern. Hlustandinn þarf að
geta numið hann um leið og þess vegna þarf þráð-
urinn að vera hárréttur og allt þarf að vera tært.
Stundum kemur fyrir, þótt ég hafi verið þokkalega
ánægður með textann þegar ég skrifaði hann, að ég
breyti honum í lestrinum til að hann verði enn skýr-
ari. Virðing mín fyrir hlustendum ræður öllu sem ég
„Ég var aldrei viss um það en Jóhann heitinn
Hannesson, skólastjóri í Menntaskólanum á Laug-
arvatni, hitti á það. Hann bauð mér eitt sinn inn í
skólastjórabústað í kaffi. Ég hélt að nú væri eitthvað
illt nærri, en þá fór hann að spjalla og spurði hvað
mig langaði til að verða. Ég sagðist ekki geta nefnt
neitt. Hann nefndi ýmsar greinar og ég sá svo sem
möguleika í þeim öllum, en langaði ekki sérstaklega
að leggja neitt þessara faga fyrir mig. Eftir nokkra
stund sagði þessi glöggi maður: „Gissur, ég held að
þú verðir eins konar fjölfræðingur.“ „Hvað er fjöl-
fræðingur?“ spurði ég. Hann svaraði: „Það er maður
sem veit lítils háttur um ógurlega margt en ekki mik-
ið um neitt.“ Og veistu, þetta er ég, alveg lifandi
kominn. Ég er svo forvitinn að ég get ekki fest mig
við neitt eitt og grafið mig ofan í það. Ég þarf alltaf
að vita meira um hitt og þetta.“
Hvernig byrjaðirðu í fréttamennsku?
„Það var fyrir tilviljun. Ég var byrjaður í flugnámi
og átti helming í gamalli flugvél. Mér fannst eðlilegt
að vinna með námi og ég fékk starf á Alþýðublaðinu
hjá Gísla J. Ástþórssyni sem var merkilegur maður og
vel að sér í blaðamennsku. Blaðamennskan gagntók
mig strax. Ég hóf vinnu sama daginn og Sigtryggur
Sigtryggsson sem nú vinnur á Morgunblaðinu. Í ár
eigum við Sigtryggur fjörutíu ára starfsafmæli og við
héldum upp á það fyrir nokkrum vikum með því að
fara saman tveir að borða. Við borðuðum að sjálf-
sögðu á 101 því að í því húsi var Alþýðublaðið í gamla
daga.“
Hvernig finnst þér þróunin í fjölmiðlum hafa ver-
ið á þessum áratugum?
„Versta þróunin sem ég hef séð er að lygin er orðin
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Einskonar
fjölfræð-
ingur
Gissur Sigurðsson fréttamaður er
hoppandi hamingjusamur þótt hann
þreytist stundum á að tala við búktal-
ara. Hann segir að virðing við hlust-
endur ráði öllu sem hann geri. Hann
hefur engan áhuga á að verða frétta-
stjóri og segir metnaðinn felast í því
að verða betri fréttamaður.
Gissur Sigurðsson:
Metnaður minn felst í
því að vilja vera góður
fréttamaður. Það nægir
mér.