Skólablaðið - 01.03.1987, Blaðsíða 6

6 SKÓLABLAÐIÐ
T
Guðmundur Jökull Jensson
Það er komið kvöld, þegar ég
skrifa þessar línur. Skæðadrífa,
sem áðan hellti sér yfirauðajörð-
ina, hverfur eins og hvítur veggur
fyrir horn Esjunnar í norðurátt. í
vestri sé ég birta til.
Mér verður hugsað til Vest-
fjarða, harðrar náttúru þeirra og
mikilfengleiks, og allan snjóinn
sem einkennir þá. Þessi mynd
efldi hjá mér áhuga á fjöllum og
náttúrunni, og býst ég við að svo
sé um fleiri. Ég hugsa um góðarr
vin og félaga, sem ég kynntist
þar, ert er nú horfinn á vit örlag-
anna, langt fyrir aldur fram.
Fyrstu kynni okkar Jökuls voru
snemma árs 1975. Hann var þá
nýorðinn 6 ára, en ég var 7 ára, á
áttunda ári. Á þessum tíma
bjuggum við báðir á Vestfjörðun-
um, hann á Þingeyri en ég í
Hnífsdal. Feður okkar höfðu
verið skólabræður og störfuðu
báðir þarna sem læknar. Sumrið
1977 fluttumst við báðir búferla-
flutningum til Vasterás í Svíþjóð.
Eins og margir vita, er ætíð erfitt
að færa sig um set, þurfa að finna
sér nýja vini og aðlagast um-
hverfinu. Við bjuggum mjög ná-
F. 6. febrúar 1969.
D. 15. janúar 1987.
lægt hvor öðrum, og lá það því
beint við að við gerðumst leikfé-
lagar. Ekki veitti af samstöðu í
ókunnugu landi, sérstaklega þar
sem tungumálakunnáttan var
ekki á marga fiska fyrstu dagana.
Lentum við í ýmsum ævintýrum
vegna þessa. Jökull aðlagaðist
breyttum aðstæðum fljótt og
eignaðist marga virti, sérstaklega
þegar skólinn hófst. Var það
góður eiginleiki og einkenndi
hann ætíð.
Jökull hafði snemma heillast af
tónlist og fékkst við hljóðfæra-
leik. Hann hafði ætíð gaman af
útiveru, og skyldi það engan
undra, sem átt hefur barnæsku á
Vestfjörðum. Fórum við gjarnan
saman á skauta, röltum út í skóg
eða fórum á skíði. Hafði iiann
mikið gaman af þeirri íþrótt, enda
góður skíðamaður. Vorið ’78 flutt-
ist hann í annan borgarhluta og
þurfti að aðlaga sig breyttum
aðstæðum á nýjan leik. Gekk það
greiðlega. Jökull og hinir nýju
vinir hans voru athafnasamir
mjög og stunduðu ýmsar íþróttir.
Útiveran átti nú hug hans allan
og skíðin þó helst. Útsjónarsemi
hafði liann nokkra og ímynd-
unarafl, sem kom oft að góðum
notum. Eitt sinn kom upp sú tíska
að eiga einhjól. Þar sem Jökull
var félítill, brá hann á það ráð að
selja fræ í nágrenni sínu og
keypti sér einhjól fyrir ágóðann.
Varð hann mjög leikinn á þetta
tæki, sem krefst góðs jafnvægis.
Árin eftir '80 sá ég hann frekar
sjaldan. Ég fluttist heim til íslands
það ár, en hann kom í heimsóknir
við og við. Var þá mikið skrafað.
1982 fluttist hann enn einu sinni
búferlum og nú til Uppsala.
Honum sóttist námið ágætlega,
og útiveran heillaði hann eins og
áður. Með nýjum vinum fékk
hann nýtt áhugamál, seglbretta-
siglingar. Ræddi hann mikið um
þær sumarið ’85, en þá unnum
við saman í byggingarvinnu.
Það var mikil gleði, þegar hann
fluttist ásamt fjölskyldu sinni aftur
heim til íslands haustið ’86. Við
höfðum eignast nýtt sameigin-
legt áhugamál. Umsumariðhafði
Jökull komist í kynni við klifur-
klúbb í Svíþjóð og æft sig þar af
kappi. Ég hef einnig áhuga á klifri,
en á öðru sviði, og ætluðum við